Paolo 8

Nabigla si Paolo sa tawag ni Lucas. "Kuya, anong problema?"

"Sorry. I know I shouldn't call you muna.... But I feel so down, Pao."

"Nasan ka?"

"Pa-ikot-ikot. Di ko alam."

"Daanan mo ako, Kuya."

Dali-daling nagbihis si Pao. 'Basta si Kuya ang nangailangan, dapat nandun ako'. Matagal-tagal na rin na walang contact sa kanya ang kuya niya. Miss na miss na niya ang kanilang samahan. Ngunit tinitiis lamang niya dahil yun ang hiling sa kanya ni Lucas.

Ibang-iba ang itsura ni Lucas ng makita niya pagsakay sa kotse. Parang wala sa sarili. May mga luha sa mata. Sumisinghut-singhot pa.

"Saan tayo pupunta?" tanong sa kanya.

"Inuman lang tayo kuya. May malapit lang dyan."

Isang beer house ang pinuntahan nila. Walang pakialam na rin si Lucas sa lugar. Kailangan lang niya ng kasama, ng mahingahan ng sama ng loob. Maswerte siya at nandyan pa rin si Paolo, dina-damayan siya.

"Ano bang nangyari, Kuya?"

"Pao, mayroon kasi akong hindi nabanggit sa iyo. Yung tungkol sa isang babae."

"Babae? Girl, Kuya?"

"May dini-date rin akong girl, si Emily, kasama ko sa trabaho." at dun niya inumpisahan ang kwento.

Hindi malaman ni Pao kung ano ang mararamdaman niya. Naghahalo ang galit, ang awa, ang inis. Ngunit isinaloob niya muna ang lahat at nakinig lang sa kwento ni Lucas.

At nang matapos na rin, naawa siya sa kuya niya. Nakita niya ang takot at pag-aalala ni Lucas sa kanyang trabaho, sa kanyang kinabukasan.

"Shit, Pao, paano kung magwala yun? Paano kung magkalat ng kwento? Sira na career ko..."

"Hindi naman siguro, Kuya." Inakbayan niya si Lucas.

Ang bilis naubos ni Lucas ang anim na bote ng beer. Kukuha pa sana ng isa ngunit pinigilan na ni Paolo. Kita niyang malakas na ang tama ng kuya niya.

"Kuya, umuwi na tayo. Lasing ka na. Wag mo na akong ihatid."

"Huh? Paano ka?"

"Basta sasamahan kita hanggang makarating sa bahay mo. Kung pwede lang nga akong magmaneho."

"Hindi pa ako lasing na lasing. Kaya ko pang magmaneho."

"Oh sige. Basta dahan-dahan lang tayo."

Nakapagmaneho pa rin naman si Lucas pauwi. Kahit sumasayaw na ang kaniyang paningin. Ngunit kahit papaano, gumaang ang pakiramdam niya. Hindi na niya masyadong inisip si Emily at kung ano ang maaari niyang gawin.

Nakauwi sila sa bahay. Inakay ni rin ni Paolo si Lucas papunta sa kwarto. Hiniga sa kama. Tinanggal na ni Paolo ang sapatos, damit ni Lucas. Iniwan na lang niyang naka-brief ang kuya niya. Inayos niya ang pagkakahiga. At tinabihan.

Naramdaman na niyang humihilik si Lucas sa tabi niya. Nakatihaya na si Lucas. Dahan-dahan niyang hinahaplos ang buhok at likod ng kuya niya. Tinitigan lang niya ang nakahiga sa tabi niya, ang lalaking mahal na mahal niya. Kahit ang sakit malaman na kahit siya ay napagtaksilan rin.

Sinabay sila ni Emily na dine-date ni Lucas. 'Hanep rin talaga si Kuya. Ang tindi. Hindi na nakuntento sa akin. Kabit na lang nga ako. Pati babae, pinatos pa.' Ngunit imbes na magalit siya ng husto, napahanga pa siya sa Kuya niya. Malakas talaga ang appeal. Tinignan niya muli ang hubog ng katawan ni Lucas. At ang matambok na puwet, nababalutan pa ng brief. Hinaplos niya eto.

"Uhhh.." umungol ng bahagya si Lucas. 'Hindi pa gaanong tulog eto.'

Nag-iba siya ng pwesto. Pumunta sa paanan ng kama at gumitna sa mga paa ni Lucas. Hinawi para makaluhod at pumatong sa likod ng kuya niya.

"Ahhh." tumuloy ang paghalinghing ni Lucas habang hinahalikan niya ang batok, ang likod ng leeg. Tumuloy ang paghalik at pagdila niya sa ibaba ng likod. Hanggang makarating sa may puwetan. Kinagat ang matambok na pwet, kahit nakabalot pa ng brief. At dahan-dahang binaba ang brief upang ituloy ang pagkain sa pwet ni Kuya Lucas niya.

Tuloy ang ungol at halinghing ni Lucas habang dinidilaan ni Paolo ang singit at butas ng puwet. Nagtanggal na ng damit si Paolo at tigas na tigas na rin ang kanyang ari. Inaangat niya ang puwet ni Lucas upang mas lalo niyang makain ng husto.

Dinilaan niya ang isang daliri at sinubukan ipasok sa butas ng puwet. Umungol lang si Lucas ngunit hindi pumalag. Kinuha niya ang lubricant sa tabing drawer at binasa ang mga daliri. Inuna ang hintuturo. Labas pasok sa butas. Ang isang kamay naman niya ay kinuha ang nota ni Lucas, na ngayon ay matigas na. Nilagyan rin ng lubricant at binayo.

Dalawang daliri na ang pinasok niya sa puwet habang binabati ang titi ni Lucas.

"Aaahhh shit.. " yun lamang ang lumalabas sa bibig ng kuya niya.

Sinubukan niya ang tatlong daliri. Ang sikip ng butas. At biglang napa-ungol ng malakas si Lucas. Ngunit ilang ulit pa ay nag-relax na rin ang muscles ng butas. At naramdaman niya na libog na libog na siya. Kahit hindi niya hinahawakan ang nota niya, nananatili ang katigasan. Lumuhod na siya ng maayos sa harap ng pwet ni Lucas. Nilagyan niya ng lubricant ang titi niya. At pinasok na.

"Fuck. Tang-ina. Pao..." protesta ni Lucas. Ngunit hindi niya pinakinggan. Tinuloy-tuloy na niya ang pagkadyot sa puwet ng kuya niyang matambok.

First time niyang maging top. Masarap rin pala ang pakiramdam. 'Tang-ina, ibang klase' Ang sikip pa rin ng butas ni kuya. At dahil hindi niya ma-control eto, ibang iba ang pakiramdam, ibang-iba ang sarap.

Tuloy-tuloy ang ungol ni Lucas. At nakita niyang inabot na rin nito ang kanyang titi at tinuloy-tuloy ang pagbayo. "Shit. Shit."

Ngunit ilang sandali lang ay nilabasan na si Paolo. Hindi na niya napigil ang pag-agos ng tamod mula sa kanyang ari. At parang manginig-nginig siya sa sarap habang nilalabasan siya. At habang nakapasok pa ang kanyang nota, nilabasan na rin si Lucas. "Aahhh fucking shit! Tang-ina..."

"Shit Pao.." Humiga at humarap si Lucas. "Ang hapdi!" Tumayo bigla si Lucas at tumakbo sa banyo. Si Paolo naman ay nahiga muna, latang-lata, pawis na pawis. At dun na lamang niya namalayan ang amoy na naghahalo. Tamod at kung anu-ano pa. 'Yuck.' at kumuha bigla ng tissue upang punasan ang nota niya.

Lumabas na rin si Lucas mula sa banyo.

"Tang-ina, Pao, binottom mo ako. Nasan mo tinapon ang condom?"

'Condom?' Nakalimutan niyang magsuot ng condom. Dala na rin ng sobrang libog. Hindi siya umimik.

"Hindi ka nagsuot ng rubber? Tang-ina naman, Pao! Fuck naman!" tumaas ang boses ni Lucas.

"I'm sorry, Kuya. Nakalimutan ko." At tumakbo siya papuntang banyo upang magbanlaw.

Nung nakatapos na siya maligo at lumabas ng kwarto, nakita niyang tulog na naman si Lucas. Kinuha na niya ang damit niya at nagbihis. 'Alas tres na' Pinatay niya ang mga ilaw at umuwi na.


- Posted using BlogPress from my iPad

Endings: Lost

It all started with this article in Time Magazine which I read in May 2010. I got really curious with this line from the 2nd paragraph:

The 2½-hr. finale, on May 23, is the broadcast event of the year: the network is charging $900,000 per 30-sec. ad, more than anything save the Oscars and the Super Bowl.

And being a marketing guy, that made me VERY curious about the series. I didn't finish reading that article because it had spoiler alerts. But I told myself that I will eventually watch that entire series and only then will I go back to finishing the article.

From 2006 to 2010, the series ran and I never bothered to watch. Because I wasn't into watching TV as much then, especially around 2008-09 when I became swinging single officially. But the availability of the 'pirated dvd' of TV series also changed my series' viewing habits. Suddenly, I would be able to watch and follow a series at my convenience. So I started by catching up on Queer as Folk, the X-files, Six Feet Under and of course, Sex and the City.

Then came PC and torrents. I was a late torrents user. And techie PC oriented me on how to maximize the app. So I was freed from the hassle of going to Makatic Cinema Square. (Honestly, I never actually did. I never had the patience of going through stacks and boxes of titles. But my retired father did. And he had a suki. So all it took was for me to ask my dad to get me this or that title!). Nevertheless, being able to torrent the shows was one terrific tool for access, barring limitations of the downloading speed. PC himself watches and follows certain TV series. So he rekindled my interested in watching TV series. So I made a mental note to eventually download Lost.

So season by season, I started to get my episodes and began to be caught up in the show! I wouldn't say I became addicted. Because there were stretches of time I would not watch a single episode. So in a span of about a year, I finally finished all six seasons!

I watched Lost not because of the hunky guys, for they were few and far between. Jack Shepard (Matthew Fox) was crushie material because he was goodlooking enough, and he was lead character, and he was a smart surgeon. But he was never really eye candy. For me, only two guys stood out:





Boone (Ian Sommerhalder), who was killed of early on because he was kinda sho-shonga-shonga in the series.





and Nikko (Rodrigo Santoro) who had an even shorter appearance! Sawyer (Josh Holloway) is also hot but I grew tired of him early. And Jin's (Daniel Dae Kim) bod improved every season, but he was hipon for me. (choosy!)

And as series endings go, a lot of the characters magically re-appear. And with all the twists and turns in the philosophical underpinnings of the series, their appearance is sufficiently explained. Well, not all of them. I missed seeing big black dude, Mr Eko (Adewale Akinnuoye-Agbaje), re-appear. His story made quite an impact on me.

I loved the way this series really rocked the mind, and kept me trying to figure it out. The ending didn't answer a lot of questions. But the writers said that they wanted it that way. Fine. And there are supposed to be hundreds of blogs that have scrutinized, analyzed the series to death. So maybe, one of these days, I'll visit some of those.

My only misgiving: it had no gay characters. So many guys stranded on an island? Some of them must have skinny dipped together once or twice!



- Posted using BlogPress from my iPad

Emily 5

Tahimik ang meeting ng team nung Lunes na iyon.  Hindi maganda ang pasok ng benta. Kung kailan naman ang ganda na sana ng takbo ng negosyo.  

"Andrew, ano na ba ang nangyari dun sa isang niluluto mo?" galit na ang tono ni Lucas.

"Boss, alam mo naman ang tagal ligawan ni Madam.."

"Sus, Andrew, six months mo ng sinasabi iyan!  Ang laki na ng gastos natin diyan. Puro ka palusot!" at natahimik lang si Andrew.

"Ems, bakit ganito lang ang pinasok mong benta?  Di ba may papasok sanang order yung account mo sa Mandaue?" si Emily naman ang binanatan.

Hindi sumagot si Emily.  Hindi man siya pinansin.  Tinuloy ang pagsusulat ng report.

"Emily, I'm talking to you!"

"But I'm not talking to you." sagot ni Emily.

"Wag mo akong bastusin, Emily."

"Sino ba sa atin ang bastos, Boss?" tinignan siya ng matindi ng dalaga, nanlilisik ang mata.  "Sino ba ang hindi man sumasagot sa text, sa call?"

"You don't include that here.  This is work."

"Fuck work.  Fuck you!"

"Watch your language, Emily.  Pwede kitang sesantihin right now!" 

"Then fire me!" at nag-walk out si Emily sa meeting.  

Tahimik ang lahat.  Walang makapagsalita.  Hinihintay ang susunod niyang gagawin.  

"Bong!  Yung reports, tapos na ba?" binaling sa iba ang galit.   At dun na lamang nabuhos ang galit at kahihiyan ni Lucas.

Nang matapos ang meeting, tinawagan niya si Emily.

"How dare you do that to me!" sinigawan niya, nanggigil siya sa galit.

"Tang-ina mo! Ikaw pa ang may ganang magalit!"

"Fuck you, Emily!  Saan ba nanggagaling yang galit mo!"

"Fuck you, Lucas! Tang-ina mo!" at binagsak ang telepono.

Dumaan ang Lunes na yun na para siyang tuliro.  Hindi makapag-concentrate sa trabaho.  Nanginginig pa rin siya sa galit kay Emily.  Ngunit alam niyang siya rin ang may kagagawan.

Mula nung huling labas nila sa SM, iniiwasan na rin niya makipag-contact kay Emily.  Kinabahan siya sa mga hirit nun.  Pakiramdam niya ay may iba ng pakay si Emily.  Pipikutin ata siya.  Magpapabuntis.  Hindi niya kayang masira ang mga pangarap niya. ang buhay niya kung biglang mabuntisan niya siya.  Kaya iwas na lang ang solusyon.

Ngunit hindi tinanggap ng dalaga ang ganun na lamang na paghihiwalay.  Alam niyang kailangan rin niyang makipagharapan sa kanya upang matapos ang lahat sa kanila.  Nagpunta siya sa boarding house si Emily at naghintay hanggang maka-uwi si Emily.

"Anong ginagawa mo dito, Boss?" sarcastic ang tanong ni Emily ng sinalubong siya sa gate ni Lucas.

"Mag-usap tayo, Ems." kalmado na rin ang boses niya.  

"Tang-ina boss, ngayon pa tayo mag-uusap.  Ilang araw kitang hinahabol."

"I know.  Busy lang ako."

"Fuck busy.  Ako pa ang niloko mo."

Pumasok sa loob ng bahay.  At tinuloy nila ang pag-uusap.  Dun pa lamang niya nakitang namumugto ang mga mata ni Emily, marahil sa kaka-iyak.

"So you've come here to fire me, Boss?"  dun na rin niya napansin na nakainom na ang dalaga. "Ironic, no?  This is also where you first fucked me." at tinuro ang sofa.

"Ems, don't say that.."

"Tang-ina, Boss.  You fucking used me.  'Kala mo hindi ko alam?"

"Alam ang?..."

At biglang-tumawa si Emily.  "Lucas, ikaw lang ba ang di nakaka-alam na alam ko, alam namin lahat na bakla ka?"  

Namutla si Lucas sa mga salitang binitawan ni Emily.

"You know what? I'm so fucking stupid.  Akala ko mababago kita.  Tang-ina! Akala ko, mahihilig ka rin sa puke!" 

"Shhhh. Ang lakas ng boses mo, Ems!"

"Anong paki ko?  Shit.  Ako pa? Hindi ko pinakinggan ang mga sabi ng mga tao.  Na hindi ka magbabago.  Bakla ka pa rin."

Sumabog na muli si Lucas.  "TANG-INA, EMILY!  I'm not a fag!" 

"Lokohin mo na ang lahat, Lucas.  Bakla ka pa rin!" 

Tumayo si Lucas at pagbubuhatan na sana niya ng kamay si Emily.

"Get out, faggot!  Bahay ko eto!  Saktan mo ako, sisigaw ako dito!  Ipapapa-baranggay kita!"  

Pinigilan niya ang sarili niya.  At lumayas siya ng bahay.

"Tang-ina mo, bakla ka!  BAKLA!" ang mga huling sigaw na lang ni Emily ng palabas siya ng garahe.  

Madali niyang pina-andar ang sasakyan.  At habang umikot-ikot sa mga kalye, naramdaman na lamang niyang tumutulo na ang luha niya.  

Tinabi niya ang kotse at humagulgol. 

Ano ba etong pinasok niya?  Fuck me for this!  Tang-ina!  What will she do?  Magsusumbong ba siya sa office?  Shit!  Ikakalat ba ni Emily ang kanyang sikreto?

Sikreto?  Anong sikreto?  Alam raw ng lahat.  siya lang pala ang gago.  Fuck! Fuck! Fuck!  

Iyak siya ng iyak.  Naramdaman niya ang lubhang kalungkutan.  Ni isang kaibigan wala siyang malapitan.  At lalo siyang na-awa sa sarili.  

Huminahon ng sandali ang kanyang damdamin.   At tinawagan ang numero ng isa pang taong nilalayuan na niya sana.

"Hello Pao. Gising ka pa?"

Carlito 13, Paolo 7

Ang lakas ng kabog ng dibdib niya ng mabasa niya ang text. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya. Ngunit mga ilang sandali pa at nag-ring na rin ang cellphone niya. Si Carlito ang tumatawag.
"Tang-ina, sino yung Pao na yan?" halos pasigaw na si Carlito.
"Will you calm down? Ano ka ba? Wala yun. Anak ni Andrew yung, inaanak ko.." pinagdarasal niyang walang kaba at alinlangan ang boses niya. Isa lang ang solusyon. Labanan ng sigawan.
"Fuck you. Dont make me stupid, Luc. Di ako tanga!"
"Tang-ina, will you please calm down!" pasigaw na rin ang boses niya. At nagtitinginan na ang mga taong napapadaan. Lumapit na rin si Emily. Nagsenyas ng "Okay ka lang?". Tumungo lang siya. At nagsenyas rin ng "Wait lang"
"Carl, nasa labas ako! Hindi natin pag-uusapan eto ngayon. Masyado kang malisyoso! Tatawagan kita mamaya!" at sabay sara ng telepono. Nanggigigil pa siya sa galit. At tumatakbo ang utak niya, nag-iisip ng kung paano magiging buo at kapanipaniwala ang kuwento.
Binalikan niya si Emily. "Anong nangari? Ok ka lang?" tanong ng dalaga, concerned, nagaalala.
"Yeah, yeah... sa bahay. Si nanay." tinuloy-tuloy na ang pagsisinungalin. "Ok lang ako, Em. Siguro uwi na lang tayo."
"If you want to talk about it, Sir..."
"No, Ems. I dont want to talk about it, okay?"
"Sige, Luc. Ok lang. Uwi na tayo. Gusto mong magpahinga sa bahay muna?"
Shit. May balak pa ata etong hitad.
"Iuuwi kita Ems. Id rather be alone."
Pinaghandaan niya ang kanilang magiging talakayan. Walang masyadong alam si Carlito sa mga ahente niya. Kaya niyang panagutan ang angulo na ninong siya ng anak ni Andrew. Ang kailangan lang ay madepensa niya ang pag "miss you" sa isang batang onse anyos lang.
Mahaba ang naging away. Kahit napuputol ang cellphone call, itutuloy pa rin. Di agad bumenta ang storya ni Lucas kay Carlito. Matalino kasi rin etong si Carlito. Parang abugado kung magtanong at mag-analyze. Ngunit sa kahulihan, kumalma rin.
Ninong siya ng bata sa kumpil. Naging malapit sa kanya dahil minsan, sinasama ng tatay sa mga lakad ng team. Magkikita sila dahil pinangakuan niya ng laruan. At nami-miss niya ang kanilang paglalaro. - Yun ang kwento niya. Paninindigan na lang niya. Tatandaan upang hindi magkamali sakaling mabalik ang usapan.
Nung huminahon na si Carlito, nag-umpisang umiyak. "Babe, I swear, I can't lose you. I love you so much."
"I love you rin, Babe. You know that. I'm so excited nga about your visit, di ba?"
"Naku Babe, makakapatay ako kung malaman kong may ginagawa kay dyan."
"Ano ba, Babe, stop thinking like that! We have this future pa, Babe."
Sa wakas, natapos rin ang paguusap. Bumalik din sa normal. Ngunit nung gabi na, hindi pa rin siya makatulog. Inisip niya si Paolo, at ang kanilang samahan. Malinaw naman sa konsensiya niya na hindi sila magsyota. Kaya hindi naman siya talagang nangangaliwa... pa. Ngunit nahuhulog na rin siya sa bagets. Iba ang pakiramdam niya pag sila'y magkasama. Hay naku. Bahala na nga.
"Kuya, matamlay ka." bati sa kanya ni Paolo. Papasok sila ng simbahan, isang lugar na matagal na rin niyang di pinupuntahan. O iniiwasan. Hindi rin niya kasi binalikan mula ng naging sila ni Carlito, dahil nga iba ang pananampalataya ni Carlito. Ngunit alam niyang dahi-dahilan lang yun.
Di niya nararamdaman ang pangangailangan magsimba. Ngayon pang nasa malayo siya at wala na ang Ate at Nanay para magpa-alala. Ang pagsimba ay isang makalumang gawain. Naniniwala pa rin naman siya sa Diyos, sa Birheng Maria ngunit sa kanyang sariling pagdasal na lang, bago matulog.
Si Paolo, palibhasa'y bata pa, ang nagyayaya. Wala namang mawawala kung sumama siya. Kaya minsan, nagsisimba na rin silang sabay. Ngunit ngayon, parang gulong-gulo ang isipan niya. Sariwa pa rin ang pag-aaway nila ni Carlito. At sariwa pa rin ang mga kasinungalingan na sinabi niya, upang ipagtakpan ang kanilang samahan ni Paolo.
Nakalusot siya ngayon. Eh bukas, sa kamakalawa? Makakalusot pa rin kaya siya? Napatingin siya sa imahen ni Kristo. At naramdaman niya ang tinik ng konsensiya niya, kinukurot ang puso niyang salawahan.
Tinignan niya si Pao sa tabi niya, mataimtim na nagdarasal, pagkatapos mangomunyon. Nakapikit, bumuka ang bibig. Marahil kinakausap ang Diyos. Pakikinggan kaya siya, pag binitiwan na ni Lucas ang pagpapaalam?
Hindi tatagal at gugulo pa ang buhay niya kung patatagalin pa niya ang kanilang pagsasama. Ngunit kaya ba niyang durugin ang puso ni Paolo? Kailangan humanap siya ng paraan. Huwag biglain. Dahan-dahanin.
"Kuya, may problem ba?" hindi na nakapagpigil ang bata, hindi na maitago ang kaba niyang nararamdaman. Pareho silang wala masyadong gana habang kumakain.
"Ewan ko, Pao. Magulo utak ko... Nag-away kami ni Carlito."
"Ahh. May kinalaman ba sa atin yan?"
"Katangahan ko, Pao. Na-forward ko text mo sa kanya kagabi. Nagalit. Nagsisigawan kami."
Tumahimik si Paolo.
"Pao, lie low muna tayo. Alam mo namang parating si Carl sa end of the month."
"Sabi mo, Kuya, walang magbabago."
"Pao, I know. I know that. Kaso, ayoko ng gulo. At ayokong madamay ka. Nilusutan ko lang yung katangahan ko."
"Gaano katagal? Parang cool off lang?"
"Concentrate ka muna sa work mo. Kailangan mo rin naman. Until after maka-alis siya from here."
"More than two weeks rin iyon."
"Please, Pao. Konting tiis lang tayo. I promise, after umalis na siya, back to normal."
"Sige Kuya. Sabi ko naman sa iyo, hindi ako magiging pabigat sa iyo."
"Thanks, Pao. I promise, we'll have fun, back to normal."
"Kuya, hatid mo na ako pauwi."
Sa kotse, tahimik na naman silang pareho. Walang imikan. Ano ba etong pinasok ko? tanong ni Pao sa sarili niya. Dalawang linggo? Anong gagawin niya pag-weekend? Nasanay na siyang lagi silang magkasama. Alam na nga niya ang drama pag may text o tawag mula kay Carlito. Patay lahat ng radyo o dvd. Tahimik. At sa katahimikan na iyon, kahit aliwin pa niya ang sarili niya sa pagbabasa, naririnig niya ang usapan nilang magjowa. At parang tinutusok-tusok ang kanyang puso ng kanilang mga pag-uusap.
Kaya niya bang iwan si Kuya? Hindi. Nakita niya kay Lucas ang taong hinahangaan mula ulo hanggang paa. Idolo niya si Kuya. Isang taong nakapag-angat ng sarili mula sa hirap. Sa lahat ng anggulo, panalo si Kuya. Successful sa career, gwapo at magandang katawan. Sino ba naman ang hindi mahuhulog sa kanya?
Yun lang nga, may sabit. Alam naman niya yun. Kahit hindi agad sinabi sa kanya. Kahit ano pa ang saway sa kanya ng tropa, tinuloy niya ang pakikipag-ugnayan kay Lucas. Walang ibang nakapagpaligaya sa kanya, binigyan siya ng halaga. At kahit sa maliit na mga bagay, ipinamalas sa kanya ang kalinga at pagmamahal.
Kaya ko eto. Kakayanin ko eto. Kailangan ni Kuya ng suporta ngayon. Titiisin ko. Yun ang mga tumatatak sa isipan ni Paolo. Baka balang-araw, kung masiyahan siya sa Cebu, hindi na siya babalik ng Manila. Lalo na kung maramdaman niyang wala naman kailangan pang balikan sa Manila, dahil nasa Cebu ang lahat ng hahanapin niya. Sa piling niya.
- Posted using BlogPress from my iPad

Endings

Of TV series' and its seasons.



Again, the oc-oc in me just needs to finish something I started. Years ago, I started watching 'Desperate Housewives' because I enjoy watching female bonding! e.g. The Golden Girls and Sex and the City. But the real reason was John Rowlands (Jesse Metcalfe) the gardener. When I found out he was having steamy shirtless scenes while cutting grass and making out with Gabby Solis (Eva Longoria), I had to see for myself. Too bad he didn't last too long in the series.



I have always found Susan (Teri Hatcher) the prettiest, even back during the Lois and Clark days. Which is why I have always wondered why Gabrielle was the model. Susan also gets the hottest DILF, Mike Delfino (James Denton) the plumber. I never saw prettiness in Lynette (Felicity Huffman) so I wondered why Tom Scavo (Doug Savant) married her, and bore her all that children.



So I followed them all in their twisted and bizarre adventures, always with the soothing voice of the narrator, suicide victim Mary Alice, delivering the intriguing first lines and tying it all in the end. After 8 seasons, the series has folded shop. Just as I was growing really tired of them. hihihi. But as always, I love series' endings. I love the way they really try to summarize and explain the plot lines or at least have some sort of reunion in the end. In 'Desperate', all of those who died came back as ghosts. So it was bye-bye, Housewives, desperate no more.

I did my Glee Season 3 catching up over the weekend. And it seemed like a series ending. Half of them graduated, against all odds (Puck Puckerman [Noah Salling] made it). They won at Nationals, and returned to their school as heroes. And brightest star of them all, Rachel Berry (Lea Michelle) was headed for Broadway, without marrying Finn Hudson (Corey Monteith). The series started with so much promise, and buzz. But it could only be sustained for so long. The plot was more wicked during season 1 and it was downhill since. It became downright sappy towards the end, with Coach Sue Sylvestre [Jane Lynch] giving bear hugs (what the??)



All in all, I still enjoyed the show and the music. And I can't help but compare it with the new series "Smash" which twitter-pals have been recommending. So PC and I started the series two weeks ago, and we are hooked. Is it so much better, as claimed by many?



The plot, and storyline, is definitely more adult, and more real life. The backdrop of a "musical in progress" made for more interesting musical numbers. And the AI subplot in Karen Cartwright (Katharine McPhee) brought in AI supporters. (Sorry but I'd have to say this girl looks like Kristen Stewart who could belt. I mean, how many facial expressions does she have? Three?)

But, but what I do like about Glee is that it was not as 'real'. It was deliberately quite 'fantastic', with sequences that make you just 'suspend reality and rationality.' And because of this, 'breaking into song' makes more sense. (Time suddenly stands still. They are transported to the stage, in full costume and make-up) When the characters of Glee suddenly belt out a number to express a sentiment, I accept it as part of the show.

I have a harder time with Smash. Being a lot closer to reality, with real adult conflicts, I find it harder to accept the 'break into song' sequences, with full orchestra in the background.

So I'm following Smash because of the intriguing storyline, the promise of catfights. hehe. But so far, it ain't got any singular male character I can actually find drool worthy, unlike Glee.


- Posted using BlogPress from my iPad

Paolo 6: Kuya Edgar 2

"Oh ano, tinitigasan ka na sa kwento?" sabay hipo kay Paolo.  Totoo nga, matigas na ang nota ng bagets.

"Tuloy mo, Kuya! Naka-sex mo si Kuya Edgar?" tanong naman sa kanya.  At tinuloy niya ang kwento.

Ginising siya ng Lolo niya ng maaga.  "Pupunta tayo ng Baguio.  Malapit lang.  Overnight tayo.  Magbihis ka na."

Naalimpungatan pa ang bata.  Ngunit kailangan maging masunurin kaya naghilamos at nagbihis.  Nagdala ng pampalit na damit at sumama na sa maagang almusal na inihanda ni Cha Selma.   Masaya ang usapan at si Lucas ay excited na rin.  Di pa siya nakarating ng Baguio.  Malamig daw dun at masarap ang strawberry.  At pinagkwentuhan ang boating sa park at pagsakay ng kabayo. 

Alas sais pa lang ng umaga ng handa na silang magbyahe.  Dadalhin ang owner jeep ni Cho Tomas.  Dun pa lang niya nakita muli si Kuya Edgar, habang nililinis ang owner.  At bigla niyang naalala na may dapat sana siyang panuorin sa hapon.  Nalungkot siya ng bahagya dahil alam niyang di kasama ang kanyang Kuya Edgar. 

Nalibang na rin naman siya pagdating nila dun.  Nakahanap ng titirhan at mabilis na umikot-ikot na sa Session Road, sa palengke at sa Burnham Park.  Ngunit hindi na sila nakasakay ng kabayo sa Wright Park.  Mahal pala.   

Nang kagabihan, sama-samang natulog ang mga magpinsang lalaki sa isang kwarto.  Sa kabila naman natulog ang mga babae.  At nakabukod ang mga matatanda.  Bilang pinakabunso, dun siya napunta sa taas ng bunk bed.  Sa ilalim niya si Kuya Eddie.  At sa isang kama naman ang driver nilang si Mang Sammy.   

Sa kalagitnaan ng gabi napansin niyang yumayanig ng bahagya ang kama.  Akala niya'y nililindol na sila.  Napaupo siya at napatingin sa paligid.  At dun niya namalayan na umuga ang kama dahil kay Kuya Eddie sa baba.  Dahan-dahan siyang sumilip mula sa taas sa kuya niyang nagbabayo sa ilalim ng kumot.  Nakapikit pa.  Ngunit kitang-kita niyang umaangat ang kumot, sumasabay sa pagkadyot.  Bumalik siya sa pagkakahiga.  Wala siyang interes na panuorin si Eddie magbati.  Kung si Kuya Edgar pa sana.  At ng napansin niyang tumigil na ang pagyanig, natulog na rin siya. 

Tuloy ang pasyal ng mag-anak ng umaga.  Nagpasiyang umuwi pagkatapos ng tanghalian.  Naisip niyang maabutan pa niya ang pagligo ni Kuya Edgar.  At hindi na siya mapakali hanggang pababa na sila.  Ngunit sa dinami ng mga dinaan pa at binilhan, lampas alas singko na sila nakabalik ng San Fabian.  At kung gusto niya sanang mahabol ang pagligo, sinalubong na sila ni Edgar, nakaligo na, at tumulong sa pagbaba ng mga pinamili.
Kahit pagod siya sa biyahe, hindi masyadong nakatulog si Lucas, dulot na rin ng lakas ng paghilik ni Lolo sa tabi niya. 

Pagdating ng umaga, niyaya siya ni Kuya Eddie na sumama maglaro ng basketball.  "Di po ako marunong niyan." ang matamlay niyang sagot.  At nangyari na lang na tumulong siya kay Arlene at Yoly sa paglinis at pagluto ng pananghalian.  Pinagpapasiyesta sana siya ng matapos makakain ngunit hindi siya pa rin mapakali.  Tanghaling tapat at lumigid na naman siya sa hardin, hinahanap-hanap si Kuya Edgar.  Natagpuan niya si Edgar na nagmemekaniko sa jeep.  Madungis na.  Ngunit ang nakatatak sa utak niya ay ang kasuotan ni Edgar: sira-sirang T-shirt at maong na pinutol sa may hita.   

Inusisa niya ang ginagawa ng binata sa owner.  "May sira po ba ang sasakyan?"  

"Wala naman." Hindi pa rin maimik si Edgar.  At hindi siya pinapansin kahit nangungulit na siya.  Nainip si Lucas at umakyat na lamang sa sala upang manuod ng TV.  Ngunit binabantayan niya pa rin ang oras.  At ng sumapit na ang alas-kwatro, bumaba siya muli at lumigid sa hardin.  Wala na nga si Edgar sa garahe.  At nag-umpisa ng kumabog ang kanyang dibdib.   

Lumapit siya sa silid at sumilip.  Nakita niyang nasa loob pa si Edgar, nakatanggal na ang shirt na marumi.  Naka-shorts na lang.  Kumukuha ng sabon, shampoo at nilagay sa ibabaw ng kama.  Nagtanggal ng shorts at naglakad na naka-brief lang na puti.  Kinuha ang nakasabit na tuwalya, ang gamit pangligo at lumabas na.  Biglang nagtago si Lucas. 

Nang mapansin niyang wala ng tao sa loob ng kwarto, dahan-dahan na siyang tumungo sa liguan.  At narinig na niya ang agos ng tubig sa balde.  Pumwesto na siya sa pinagtataguan, sa likod ng mga halaman at inumpisahan ang panunuod.   

Kitang-kita na naman niya ang buong katawan ng binata.  Habang unti-unting nababasa ang brief, lumuluwag at bumibigat.  Minsan napapaharap at makikita na naman ang notang mataba.  Ngunit biglang tumalikod at nagtanggal ng brief.  At mukhang napapatagal ang pagsabon sa gitna, sa singit. 

Mula sa pwesto niya, hindi niya gaanong makita ang nangyayari.  Nais niyang makita ang lahat.  At habang nakatitig pa sa katawan ni Edgar, lumakad siya pakanan upang makasilip ng husto.  At bigla na lang niyang natabig ang latang ng gatas.  At kumalabog ng maingay.
Napatingin si Edgar bigla, tinakpan ang hinaharap.  "Sino yan?" kinuha ang twalya, nagbalot at tumungo kay Lucas, na ngayon ay nanginig na sa takot. 

Nakita siya ni Edgar.  "Sus, ikaw lang pala, Lucas." galit ang tono.  "Anong ginagawa mo diyan?" 

Hindi makapagsalita si Lucas sa nerbyos.  Nakatingin lang siya at halos maiyak na siya sa takot at kahihiyan.  Nanigas siya sa kinaroroonan niya.  At tinignan lang siya ni Edgar.
"Ano? Gusto mo ring maligo?"  at lumakad na siyang palayo, pabalik sa paliguan.   

Sumunod sa kanya si Lucas, nanginginig pa rin ang tuhod, walang imik at parang tulala.  Samantala, tinanggal na ni Edgar ang tapis at sinuot muli ang brief.   Nagbuhos ng tubig mula sa balde.   

"Oh tara na. Sumama ka na."  

Nagtanggal ng damit si Lucas, at iniwan rin ang brief na suot.  Nang lumapit siya sa binata, bigla siyang binuhusan ng tubig.  At napatili sa lamig ang bata. 

"Hahaha." pinagtawan lang siya ni Edgar.  Binuhusan pa siyang muli at inabutan ng sabon.  Tinuloy naman ni Edgar ang pagbabanlaw sa sarili.  At napansin niyang nakatitig lang sa kanyang nota ang bata habang nagsasabon.  Tuminigin sa paligid ang binata.  "Bilisan mong maligo."   

Dali-dali siyang nagbanlaw habang nagpupunas na ng twalya si Edgar.  Hindi pa rin niya maalis ang pagtitig niya sa kuya niya.  At hindi niya alam kung imahinasyon lang niya ngunit parang lumalaki ang hinaharap, tumitigas.   

Inabot kay Lucas ang twalya at pumasok na rin sa loob ng kwarto.  Sumenyas kay Lucas para sumunod.   

Sa loob ng silid tinuloy ni Lucas ang pagpapatuyo.  May kinuha si Edgar mula sa aparador, mga magazine.  Mga babaeng hubo't hubad, naglalakihan ang mga dyoga.   

"Nakakabasa ka ba ng ganito?" Tumungo lang siya bilang pagsang-ayon.  Tinanggal ni Edgar ang basang brief at humiga.  Kinuha ang magazine at nagbasa.  Pinaupo ang bata sa tabi.  Nag-umpisang laruin ng binata ang kanyang nota  habang binabasa ang porno.   

Si Lucas naman ay parang tulalang nanunuod lang ng pelikula.  Dun pa lang niya nakita ng buong-buo ang pinapantasya niyang kuya.  Hindi mapigil ang kabog ng dibdib at panunuyo ng lalamunan habang tinitignan niya ang nota.  Hindi mahaba ngunit mataba.  Parang lata ng sardinas sa taba ng matigas na.   

"Sige, hawakan mo.  Gayahin mo yung ginagawa ko." habang nagbabasa pa rin ng magazine si Edgar.  Nanginginig pa rin ang kanyang kamay habang hinahawakan ang titi.  At hindi nakaya ng isang kamay niya.  Dalawang kamay ang ginamit niya upang bayuhin ang nota.  

Tuloy-tuloy ang pagbati niya.  Nakakangawit rin ang ginagawa niya. 

"Subukan mong isubo." 

"Kuya, di ko kaya. Ang taba."  

"Sige na." at nilapit ni Edgar ang ulo ng bata sa titi niya. 

Nilapit niya ang labi niya sa ulo ng nota.  Binukas ang bibig.  Ngunit kahit ulo ay hindi niya maipasok sa maliit niyang bibig.   

"Wag na nga. Ituloy mo na lang.." 

Binaba na ng binata ang magazine.  At nakapikit na lamang, ninamnam ang bawat taas-baba ng mga kamay.  At wala mang pasabi ay bigla na lang nilabasan.  Umagos ang malapot na tamod mula sa ulo hanggang sa kanyang mga kamay.   

Bigla siyang bumitaw sa paghawak.  Tinuloy na lang ni Edgar ang pagpisil sa kanyang nota upang lumabas lahat ng tamod.  Inamoy ni Lucas ang katas.  At halos maduwal siya sa amoy na parang Clorox.  Tumakbo siyang palabas at naghugas ng kamay, nakatapis pa rin ng twalya.  Sinabon ng maigi ang mga kamay.   

Hinanap ang mga damit sa tabi ng drum at nagbihis.  Napansin niyang tumutulo ang kanyang luha.  Napalitan ng lubhang lungkot ang kanyang naramdaman.   

"Tahimik lang, ah, Lucas?." ang narinig niyang sinabi ng Kuya Edgar niya habang paalis na siya. 

Nagtaka si Pao sa katapusan ng kuwento.  "Kuya, bakit ka naiyak?  Kung ako nasa lugar mo, nagtatalon siguro ako sa tuwa." tanong ni Pao.

"I don't know, Pao.  Parang alam kong mali yung ginawa ko.  Masama.  Lalo na nung una kong naamoy yung tamod. At parang ginamit lang ako."

"Buti di ka na-trauma, kuya."

"Weird nga.  Actually, matagal kong kinalimutan yun.  College na ako nung maalala ko muli yung nangyari."

"Ano na ang nangyari sa inyo?  Na-ulit ba?"

Nilagnat si Lucas ng sumunod na araw.  At dahil dun, naputol ang kanilang bakasyon.  Inuwi siya ng Lolo niya ng bumaba ng kaunti ang kanyang lagnat.  "Naku, nasobrahan ang anak mo.  Masyadong nag-enjoy sa lakad. Nagkasakit tuloy."

"Until now, di ko pa nakikita si Kuya.  Di ko rin alam kung anong nangyari sa kanya."

Niyakap siya ni Paolo.  "Nakakalungkot rin yung kwento mo, kuya.  Pero na turn-on ako dun sa sex, maski one way lang."

"Ang libog mo talaga!" at nagkilitian ang dalawa.

Paolo 5: Kuya Edgar 1

"Kuya, napanuod mo na ba eto?" tanong sa kanya ni Paolo pag-upo sa sasakyan.

Tinignan ni Lucas ang DVD: "Dose".  "Parang matagal na yan.  Indie yan, di ba?"

"Yup! Pinahiram sa akin ng tropa. Watch natin mamaya."

"Sige, tambay na lang muna tayo sa bahay." at minaneho na niya ang kotse pauwi.

Nang pinapanuod na nila ang pelikula, dun niya naalala na napunod na niya ang kwento ng batang bading at ang hardinero.  Nagbalikan rin ang mga ala-ala niya ng kabataan niya.

"Ang cute, kuya, kaso parang ang corny ng ending." wika ni Paolo habang nakayakap sa hubad na dibdib ni Lucas.  "Sana may hardinero rin kami nuon." at tumawa ng tumawa.

"Ang landi mo, ha?" sagot ni Lucas, sabay kiliti.

Nung matapos ang lambingan, nagsalita si Lucas "Mayroon rin akong Danny sa buhay ko nun.", tinutukoy yung hardinerong si Danny ng pelikula.

"Talaga, kuya? Wow! Exciting! Anong kwento?"

At inumpisahan na niyang balikan ang mga ala-ala...

"Lucas! Lucas! Magbihis ka na!" sigaw ng kanyang nanay mula sa baba.  Pangatlong tawag na sa kanya, ngunit hindi niya pinapansin.  Nakatago siya sa ilalim ng kama, sa kwarto ng Ate Mela niya, at tuloy ang laro sa mga Barbie.  Ganun ang balak niya sana sa bakasyon, nung matapos na niya ang Grade V, ang maglaro ng mga manyika buong hapon.

Ngunit bigla siyang lumabas sa tinataguan ng narinig ang mabibigat na yapak ng nanay paakyat na.  "Ang bekat-bekat mo naman!  Nasan ka na ba, bata ka?"

Bilis niyang naibalik ang mga manyika.  Pumasok sa loob ng silid si Nanay, may dala-dalang dimpo. "Eto, maghilamos ka na!  Kanina pa kita tinatawag! Kung saan-saan ka naglululusot!" Pinatanggal ang kanyang t-shirt at hinilamusan na.

"Sasama ka sa Lolo mo. Uuwi kayo sa probinsya."

"Di ka sasama, 'Nay?"

"Kayong dalawa lang.  Walang maiiwan dito kasama si Mela."

"'Yoko magpunta, Nay."

"Ang arte mong bata ka! Sus! Isang linggo lang. Sayang ang bakasyon mo." kinuha ni Nanay ang kanyang bagong t-shirt at short pants.

"Yoko niyan. Di terno."

"At kailan ka pa naging maselan sa suotin!  Aba! Daig mo pa ako sa ka-artehan!" at pinalitan ang t-shirt.

Bumaba sila at sinalubong ng Lolo Pedro niya.  "Halik kay Lolo" tinulak siya ng Nanay patungo sa kanyang Lolo.

"Samahan mo ako sa San Fabian, iho.  Makikilala mo mga pinsan mo dun." Inabutan ng Nanay ng pera si Lolo.  At binigay ang bag ng damit ni Lucas.  "Hoy Lucas, magpakabait ka!  Huwag mong pahirapan ang Lolo mo." at lumabas na sila ng bahay.

Matagal ang biyahe pauwi ng Pangasinan.  Ilang sakay bago makarating sa sakayan ng bus sa Cubao.  Nakailang tulog rin siya sa bus.  Tahimik lang siya sa tabi ng Lolo niyang maasikaso.

At sa wakas, nakarating rin sila sa bahay.  Malaki. Luma, parang kapanahunan ng mga Kastila.  Malaki ang hardin, ngunit hindi naalagaan.  Malalaki na rin ang mga punong kahoy na nakapalibot sa bahay.  Sinalubong siya nila Cho Tomas at Cha Selma.  "Kamusta biyahe, Tatang?" at nagmano sa matanda.  "Eto na ba si Lucas!  Aba ang laki-laki na! Pahalik nga!" Niyakap at niyapus siya ng tiyahin.

"Mamaya, darating na rin ang mga pinsan mo. Ipapasyal ka nila habang may inaasikaso ang Lolo." Pumasok na sila sa loob.  At ng matapos ang maikling kuwentuhan ng mag-anak, dinala sila sa kanilang silid sa pangalawang palapag.

"Share kayo ni Tatang diyan, Lucas." at tinuro ang isang malaking kama.

Nagkasama-sama silang mag-anak nung hapunan na.  Dun niya nakilala ang mga pinsan niya.  Apat ang anak nila Tomas at Selma: Eddie, Arlene, Yoly at Nina.  Lahat sila ay mga teen-ager na.  Naalala niya na ang Nanay ay ang pinaka-bunso sa pamilya ni Lolo.  Si Cha Selma naman ang panganay.  Pumasok sa komedor ang isa pang lalaki, kakaiba ang itsura dahil malaki ang kaha, at chinito.  Nagmano sa mga matatanda at ipinakilala.

"Ayan si Edgar, Tatang.  Naalala mo yung anak ni Aling Bida? Kami na nagpalaki sa kanya.  Pinag-aral namin."

Nagmano si Edgar sa Lolo niya at nagpaalam ng umalis.  Nung kagabihan, habang nakahiga sila ng Lolo sa kama, tinanong niya kung inampon na si Edgar.

"Parang ganun na nga, iho.  Sila Cha Selma mo ang nagpa-aral sa kanya.  Tumutulong rin siya sa gawaing bahay." ikuwento ni Lolo.  Namatay na pala ang nanay ni Edgar na si Bida kaya dun na rin naninirahan si Edgar.

Nang kinaumagahan, pinasyal na siya ng kanyang mga pinsan sa beach.  At nalibang naman siya sa mga kuwento ng buhay probinsiya.

Nung hapon, namamasyal siya sa malaking hardin.  Naaliw sa mga bunga ng gumamela.  Napunta siya sa likod at napansin niya ang isang daan patungo sa maliit na silid.  Sinilip niya mula sa bintana ang laman.  May kama, mga gamit.  May kalendaryo.  At mga poster ng mga alak, mga litrato ng mga babaeng naka-bikini lamang.  Nakarinig siya ng ingay ng pagbuhos ng tubig.  Gumawi siya sa likod at nakita niyang may naliligo sa labas.

Nakita niya ang Kuya Edgar niyang nakatalikod sa kanya, naka-brief na blue, habang nagbubuhos sa katawan.  Dun niya napansin ang magandang hubog ng katawan, ang malalaking braso, ang matipunong hita, at ang matambok na puwet ng kuya.  Nagtago siya sa mga halaman at naghanap ng magandang pwesto.  Ang lakas ng kabog ng dibdib niya.

Walang malay ang lalaking naliligo.  Tuloy-tuloy ang pagsabon sa paa, sa hita.  At nung nahulog ang sabon, humarap upang kunin eto.  Dun pa lang nasilayan ni Lucas ang malaking kargada ni Kuya Edgar, mabigat sa basang brief, nakapinta ang ulo.  Sinabon ng husto ang singit.  Nararamdan ni Lucas na nanunuyo ang kanyang lalamunan.

Bigla na lang niyang narinig ang pangalan niya.  "Lucas!" ang sigaw ng Cha Selma.  Parehong-pareho ng boses ng Nanay niya.  Dahan-dahan siyang umalis mula sa pinagtataguan upang hindi mapansin ni Edgar.  Pabalik sa entrada ng bahay, tinadaan niya ang oras.   Alas kuwatro y media.  Babalikan niya bukas ang paliguan ng Kuya.

cc quickie: kalayaan

random thoughts really. one of the most taken-for-granted things in life, methinks. until one realizes that it is threatened.

i'm not old enough to have lived through a war, contrary to popular belief. LOL. but i was a little kid when martial law was imposed. though it didn't seem much to me then. i was in bed way before curfew.

yes, there was a curfew. people were prohibited from being out in the streets after a certain time (was it 12 midnight?) imagine being in O bar and having to go home by 12mn.

then there were the stories of people being jailed for 'conspiring', for 'treason'. nowadays, only in game of thrones does one hear of such plots. but it was real then. you can get into jail for airing your complaint, your grievance against the government. so your chatter and ranting could actually get you into trouble. imagine, tweeting about lousy politicians or stupid laws and policy would be monitored and would be used against you. you'd think twice about tweeting anything.

freedom. appreciated in terms of its loss.

- Posted using BlogPress from my iPad

Emily 4, Carlito 12

"Uy, Luc! Kamusta ka na?" bati ni Tere sa cellphone.

"Best friend! Wow! Napatawag ka! Himala! May kailangan ba si Boss?

"Oo, yung hinihingi raw niyang update sa iyo sa email, nabasa mo ba?"

"Yay! Hindi ko pa nagawa. Sabihin mo submit ko mamaya. Nasa area lang ako."

"Sus! Area ba talaga oh nakikipagdate ka lang sa ahente mo?" pabirong binanggit ni Tere.

"Huh? At san naman nanggaling yan tsismis na yan?

"Hay naku, pinag-uusapan na kayo dito."

"Kami, nino?"

"Naku, nagmamaang-maangan ka pa! Hmmp. Naglilihim ka na sa akin! Lalaki ka na pala! HAHAHA!"

"Hoy hindi ah. Sino ba?"

"Yung sexy mong ahente diyan, si Emily, mismo ang nagsasabi noh?! Magjowa na raw kayo!"

"Huh.. paano? anong sabi niya?" nagulat si Lucas. Yung saya niya sanang makausap si Tere ay napalitan ng kaba.

"Basta yun ang kumakalat na tsismaks dito. Totoo ba, teh?"

"Kapatid naman, ikaw una kong sasabihan kung totoo."

"Oh siya, yun lang gusto ko marinig. Baka nag-iilusyon lang ang hitad!"

Napag-isip si Lucas. Pinagkakalat ni Emily na sila na raw. Galit ang una niyang naramdaman. Ang kapal naman ng mukha niya. Kahit may namagitan na sa kanila, sex lang yun.

Ngunit naisip niyang makakabuti sa reputasyon niya ang ganung tsismis. Siguro naman ay mapapahinga na ang mga tsismosa sa opisina na pinagduduhan ang kanyang kalalakihan. Aba, si Emily pa ang kanyang girlfriend! Ang pinagnanasahan ng lahatg tunay na hombre sa opisina!

Humupa rin ang inis at hinayaan na lang niya muna. Binuhos ang oras sa report na kailangan ng boss. Tuloy-tuloy ang magandang takbo ng career niya. Nababanggit sa mga management committee meetings ang kanyang mga nagawa, at kung paano niya napaangat ang benta ng Visayas. Para siyang bayani sa opisina, pinaguusapan, at ngayong, pinagtsitsismisan.

Nung matapos na, niyaya niya si Emily kumain ng hapunan. Nagpunta sila sa mall at nagiikot dun. Magkahawak kamay silang lumiligid. Proud siya dahil maganda at sexy ang kasama niya. Kung dati ay ang mga lalaking gwapo na kakaiba tumingin ang kanyang napansin, ngayon napapansin niya ang mga humahanga sa kasama niya.

Kung tutuusin, hanggang ngayon, hindi man nila pinaguusapan ang estado ng kanilang ugnayan. Hindi nagtatanong si Emily. At hindi naman niya kinaklaro. Hindi naman makulit si Emily. Hinihintay lang na yayain. Gusto niya pa rin ang kanyang kalayaan.

Ay, hindi pala siya malaya. Naalala niya si Carlito, at si Paolo. Mahal niya pa rin si Carlito. Ngunit sa pagkakalayo nila, napupunuan ni Paolo ang kanyang mga pangangailangan, at hindi lang naman sa sex. Si Carlito sa Manila, si Paolo sa Cebu. Si Emily, para sa career. Natawa siya sa kanyang complicated life. Balanse. Kaya naman palang lahat ay pabor sa iyo.

Nagforward ng sweet message si Paolo. Nangiti siya.

"Ang ganda naman ng ngiti mo, Sir" biglang tanong sa kanya ni Emily habang kumakain sila sa Pizza Hut.

"Huh? Ah.. si Nanay. Na-miss ako."

"Out of town tayo. May lakad ang barkada, punta ng Bantayan Island. Sa katapusan."

Katapusan? Yun ang dating ni Carlito sa Cebu.

"Ah hindi ako pwede. Darating yung friends ko from Manila."

"Ah sayang. Sarap pa naman dun. Sa atin yung isang kwarto."

"Kayo na lang. Em, kamusta na si Twinkle?" tinanong ni Lucas ang kalagayan ng anak ni Emily.

"Ok naman daw, sabi ng parents ko." iniwan niya ang anak sa piling ng mga magulang sa Leyte. "Bibisita ako sa December pa. Malikot raw. pero matalino. Naghahanap ng kapatid."

Kapatid? hindi niya pinahalata kay Emily ang kanyang pagtataka sa huling salitang iyon. Dedma lang.

Nagtext naman si Carlito. Nagtatanong ng mga plano sa pagdating sa Cebu. At sumunod rin ang text ni Paolo. Nagyaya naman magsimba bukas. At kinausap naman siya ni Emily. "Sir, hindi ka ba mahilig sa bata?"

"Huh? Mahilig naman. Wait lang, dami nagte-text." Isinantabi ang tanong, at sinagot naman ang text ni Carlito. "Wil fetch u, Babe. Off na ako pagdating mo." at lumipat naman kay Paolo "pwede ako 6pm pa"

"Bakit mo natanong naman?" binalikan niya si Emily. Kapatid? Anak? Anong binabalak nitong babaeng eto. Nararamdaman niyang umiinit ang ulo niya. Hindi na maitago sa tono.

"Wala lang. Just asking." at tumahimik si Emily.

Dumating na naman ang text ni Paolo. "Cge Kuya. C u SM mga 630pm. Mis u kuya." At sasagot pa lang siya, dumating naman ang text ni Carlito. "Tnx babe. Excited na me." At nagtext siya ng sagot para kay Paolo "c u 2. mis u 2 pao." At ng pinindot niya ang send, dun lang niya namalayan na kay Carlito niya napadala ang text. Namutla siya at pinagpawisan ng malamig. "Fucking shit."

"Uy, anong nangyari sa iyo?" tanong ni Emily.

"Wala. wala."

Hindi siya mapakali. Nagpapaalam upang mag-cr. Aburidong umalis sa mesa. Naghihintay ng reply ni Carlito. Ano ang kanyang magiging reply? At kahit parang walang hanggang paghihintay, dumating rin ang text.

"hus pao?"

- Posted using BlogPress from my iPad

Carlito 11, Paolo 4

"Ang ganda dito, Pao. Buti naisip mong dalhin ako dito." bitaw na salita ni Lucas habang tinatanaw ang dagat, ang mga gusali ng Cebu, Mandaue at Lapu-lapu. Inakbayan niya si Paolo at pinisil ang balikat.

Tiyak magugustuhan dito ni Carlito. Ipapasyal ko siya dito pagdating niya sa dulo ng buwan. Yun ang sumagi sa isipin niya habang nilalasap ang masarap na simoy ng hangin.

"Bili lang ako ng beer, Kuya." nagpaalam si Pao at pumunta sa mga tindahan sa likod. Naiwan siyang nag-iisa, tuloy ang pagmumuni-muni. Nandito siya kasama si Paolo at si Carlito naman ang inisip niya. Eto pala ang ibig sabihin ng "It's complicated."

Naalala niya ang huli nilang pag-uusap. Punong-puno ng excitement si Carlito habang nagkukuwento tungkol sa mga balak sa buhay, lalo na yung
plano para sa kanilang dalawa.

"Babe, makakakuha ako ng magandang terms para sa housing loan. Benefit namin! Makabili tayo ng condo!" bungad sa kanya ng mahal.

"Wow, Babe! Ang galing naman! "

"Nagtitingin-tingin na nga ako. Ang daming choices. Pero saan mo ba prefer?" masayang tanong ni Carlito. At patuloy ang kanilang talakayan tungkol sa lugar ng magiging tahanan.

Bumalik na naman ang tuwa at excitement sa kanilang mga pag-uusap. Inaamin ni Lucas na minsan, natatabangan na siya sa kanilang relasyon. Maski magkalayo, parang ordinaryo na lang ang pakiramdam niya kay Carlito. Minsan kasi, madalas rin silang magtalo. At kapag nagkakasagutan sila, walang pakialam na cellphone ang gamit sa haba ng diskusyunan. Walang nagpapatalo.

Ngunit ngayon, nadarama niya uli ang pagmamahal at kalinga kay Carlito. At gusto niya laging ganun sana sila, masaya at magkasundo.

"Pinaghahandaan mo na ba ang pagbisita ko diyan, Babe?"

"Oo naman! Nag-leave ako ng 3 araw para maipasyal kita. Ang ganda dito, Babe. Pang-turista talaga!"

"Great, Babe. Im so excited! Sige, babe, have to go..."

Magkakaroon na sila ng malaking investment sa kanilang kinabukasan. Isang malaking hakbang para sa kanya. Hindi niya naisip na aabot siya sa isang relasyon na pangmatagalan. Eto na nga siguro. Si Carlito na nga siguro ang kanyang makakapiling panghabang buhay.

"Here, Kuya." inabot sa kanya ni Paolo ang beer, at naputol ang kanyang pagninilay-nilay.

"Daghang salamat, Pao. Cheers!"

Ininom niya ang malamig na beer. Ang sarap mag-inuman dito sa Tops, lalo na't dapit-hapon. Ang daming tao na rin. Maraming turista at dayo, puro picture ang inaasikaso. Nakapili sila ng isang tabi na hindi kasing ingay.

Masaya ang kuwentuhan nila. Naka-ilang date na rin sila. Masaya kasing kakwentuhan rin si Pao. Maloko. Daming jokes. At maliksi kumilos. Maraming gustong puntuhan at i-explore sa Cebu. Nakakalibang kasama. Kaya kahit ang pangako niya sa sarili niyang i-sex agad ang bagets, hindi na niya natuloy.

Hindi sa hindi na niya type si Pao. Habang tumatagal nga ay mas lalo niyang nagugustuhan siya. Ngunit ayaw niya ring sirain ang takbo ng kanilang pagkakaibigan.

Inabot rin sila ng hanggang alas nuebe sa Tops. Bago umuwi, nag-CR sila. At sinamantala niya ang pag-CR upang tumawag kay Carlito.

"Hey babe, just wanted to hear your voice." pambungad niya.

"Hello babe! sweet mo! Kamusta diyan? Saan ka?"

"Kasama ko team mates, babe. Dinala nila ako dito sa Tops. Ganda dito. Dadalhin kita dito pagdating mo!"

"Talaga, Babe? Sige, excited na ako. Ilang weeks na lang. Love you, Babe."

"Love you, Babe. Sige balik na muna ako sa kanila."

Nung sinara niya ang cellphone, nakita niyang nakatingin lang sa kanya si Pao. Walang imik. At sumunod na sa kanya papuntang kotse.

"Kuya... thanks." ang unang binanggit ni Pao nung nasa loob na sila ng sasakyan, pagkatapos ng mahabang katahimikan.

"Huh? for what?"

"Ang bait-bait mo sa akin. Ang saya ko pag alam kong lalabas tayo. Naalis lungkot ko."

"Oh, eh bakit parang hindi naman masaya tono mo? Parang malungkot?"

"Wala lang, Kuya." at tumahimik na naman.

Nagsalita uli ng malapit-lapit na sa kanyang bababaan. "Kuya, ayoko pang umuwi."

"Ah talaga? Naku Pao, late na. At may pasok pa bukas."

"Matutulog na lang ako sa inyo, Kuya."

Biglang nagbago ang ihip ng hangin! At bumilis ang pintig ng puso ni Lucas. Ni minsan, di na niya niyaya si Pao sa bahay. Baka kasi mapahiya lang siya. Hindi niya akalaing kay Pao pa magmumula ang eto.

"Ah ok, Pao. Walang kaso." at may ngiti sa kanyang mga mata habang nagmamaneho pauwi.

Pagdating nila sa gate, hinawakan ni Pao ang kamay ni Lucas na nasa clutch. Napatingin si Lucas sa kanya. Nilapit ni Pao ang kanyang mga labi at dumampi sa labi niya. May alinlangan. May kaba. Ngunit umaapaw sa tamis. Sa pagtatagpo ng mga labi, unti-unting bumukas ang bibig at ang puso. Dahan-dahan, malumanay. Ang kanilang mga labi at dila lamang ang nagaabot.

Kumalas si Lucas. "Tara na, baka makita ng kapitbahay." Ginarahe ang sasakyan at pumasok na sa loob ang dalawa.

Wala ng imikan ng makarating sila sa kwarto. Tinuloy ang paghahalikan, na ngayon ay mapusok na, sa loob ng isang mahigpit na yakapan. Ilang linggo ng pagpipigil, ng pagtitiis sa isang pagsintang bawal ang bigla na lang bumuhos, nilulunod sila at ang kanilang mga isipan.

Mabilis natanggal ang mga damit, itinapon kung saan-saan. Hiniga ni Pao si Lucas sa kama. Inumpisahang romansahin ang hubad na dibdib. At dali-dali ring nakarating sa kanyang notang naghihintay. Mapaglaro ang dila ni Pao sa ulo ng kanyang ari. Banayad ang paghawak habang ninanamnam ang ulo, sinisipsip, hinahalikan. Binitawan at tuluyang sinubo ng buong-buo. Napakagandang panuorin. Ang pagsubo at pagbigay-aliw ay parang sining lamang, Napag-aralan na. Mahusay. Magaling. Parang maestro.

Ipiningako siya sa pagkakahiga ni Pao. Ayaw siyang paalisin. Kung hindi bibig, ay kamay naman ang ginagamit sa titing hindi na paawat. Walang sinasabi, walang iniimik. Para siyang laruan, na nagbibigay ng lubos na kaligayahan sa bata.

"Lalabasan na ako." bulong ni Lucas.

"Shhhhh." ang sagot ni Pao, at tuloy ang pagbati sa kanyang nota. Minsan nilaglagyan ng dura upang dumulas. Taas-baba hanggang di na niya mapigilan. At tuloy-tuloy na siyang ilabasan. Tumatalsik. Umaagos.

Parang nawalan ng malay si Lucas sa sarap. Alam niyang napahiyaw siya. Nakaupo lang sa harap niya si Pao, pinagmamasdan siya. "Eh ikaw?" tanong ni Lucas.

"Ok na ako, Kuya."

Napa-upo si Lucas, naghanap ng tissue at nagpunas. "Walag ganyan." at hinila si Paolo upang mahiga. Nang nasa ilalim na niya, hahalikan na sana niya ng biglang nagsalita si Pao.

"Kuya, may partner ka na, no?" tanong sa kanya.

Napatigil siya sa tanong. Mahilig talagang manggulat ang batang eto.

"Bakit mo nasabi?" Naupo na lang siya sa tabi.

"Matagal ko ng alam, Kuya. Kanina may 'I love you' ka. Hinihintay ko lang kung kailan mo ikukuwento sa akin."

"Di ko naman talaga nililihim sa iyo. Tiempo lang hinihintay ko."

"Ah. Ok lang naman. Naintindihan ko." at nagpakuwento si Pao tungkol kay Carlito, kung paano sila nagkakilala, kung gaano na sila katagal.

"Ano na ang balak mo sa atin?" tanong sa kanya.

"Pao, ang hirap naman sagutin yan. Ang alam ko lang ang nararamdaman ko for you. Gustong-gusto na kita."

"Kuya, ikaw, hindi kita gusto." sagot sa kanya ng bata... "mahal na kita"

Hindi malaman ni Lucas ang mararamdaman niya, o kung ano ang isasagot. Hindi niya inakalang hahantong sa ganito ang kanilang samahan. Masaya siya at nahulog na rin ang loob ni Pao sa kanya. Ngunit hindi naman niyang hinangad na maging magsyota sila.

"Di mo kailangan sumagot, Kuya. Alam ko namang may ibang may-ari ng puso mo. Sinabi ko lang sa iyo. Para malaman mo."

Bigla niyang niyakap si Paolo. Hinalikan ng matagal. Hinayaan na ang kanyang labi at haplos ang magsabi ng kanyang nararamdaman. At tuluyan na siyang nagpadala sa kanyang damdamin.

Inumpisahan na niyang yapusin ang makinis na katawan ni Paolo. Ang mala-gatas na kaputian, na walang bahid, walang galos man lang. At pinataob niya ang bata upang dilaan ang puwet. Gustong-gusto ni Paolo ang rimming. At lalo siyang nagulat ng sinabi niyang "Ituloy mo, Kuya. Ipasok mo.". Mabuti nalang at matigas na uli ang titi niya.

Dali-dali siyang naghanap ng condom at lubricant. Pinosisyon na niyang dog-style. Binuka ang puwet upang makita ng mabuti ang butas. Sinuot niya ang condom at dahan-dahang pinasok ang kanyang ari.

"Dahan-dahan. Wag mong biglain, Kuya." at naipasok rin niya ang titi ng buong haba. At tinuloy tuloy na niya ang paglabas-pasok sa puwet ni Paolo. Minsan, yumuyuko siya upang halikan at kagatin ang batok. Umuungol lang ang bagets sa sarap.

Pinatihaya niya si Paolo at tinaas ang paa at puwet. Tinuloy ang pagkadyot. Nagbabayo mag-isa ang bagets, nakapikit habang pinapasok ni Lucas ang kanyang ari. Hanggang umabot na rin sa orgasm. At tumalsik hanggang nuo ang tamod ni Pao. Siya man din ay nilabasan na habang nasa loob.

Humiga siya sa tabi ni Pao. Yumakap sa kanya ng mahigpit. Matagal rin bago may umimik sa kanila.

"Kuya, i love you. Wala akong hinihiling sa iyo kung 'di ang walang magbago sa iyo, sa ating mga gimik. Hindi ako magiging sagabal sa inyo ni Carlito. " Tinignan niya ang katabi. Nakapikit na nakayakap sa kanya, nakapatong sa dibdib niya.

"Yes, Pao. Nothing will change."



- Posted using BlogPress from my iPad

Paolo 3, Emily 3

Nabigla siya sa tanong ni Paolo. Sex nga lang ba ang habol niya? Pwede ba niyang sabihing 'oo naman'?

"Huh? Saan galing yan? Bakit mo naman naisip yan?" ang sagot niya. Magaling! Naibalik niya ang tanong.

"Eh kasi ang bilis mo." sagot naman nung isa.

"Tara labas na tayo.." at tumayo na sila at lumabas.

At nung nandun na sila sa Food Court, inupo niya si Paolo at kinausap muli. "Pao, di ko lang mapigilan. Type kita, alam mo naman siguro." yun ang bungad niya. "Kung sex lang naman, de sana, di na kita niyaya kung saan-saan pa. Gusto kitang makilala pa. Pareho tayong dayo lang dito. Malungkot rin, di ba?"

Inisip niya kung magaling siyang magsinungaling. Papaniwalaan kaya ni Paolo ang kanyang mabulaklak na bibig?

"Sige, Kuya. Let's get to know each other better. Hindi naman sa maarte ako. Parang ayoko lang na puro sex lang." ang taos-pusong sagot ng bata. Iba talaga ang ahente.

Gumaan ang pakiramdam ng pauwi na sila. Nagpatuloy ang tawanan hanggang sa maihatid na niya sa tinitirahan.

At nung pauwi na, pinag-isipan niya ang kanyang pinapasukan. Mukhang kailangan pang ligawan para lang maka-score. Kailangan pang patunayan na sincere. Hanep. Nakakabitin. Pero nakaka-challenge rin. Naisip niya tuloy kung gaano niya kabilis maikakama ang bagets. Tataningan niya ang sarili niya. Dapat sa sunod na date nila, matikman na niya ang bagets.

Hmm. Nabitin si Lucas pagkatapos ng date. Naghanap ng madaliang makakapagparaos ng libog. Makasubok nga ng mga spa. Sabi sa kanya ng mga kaibigan sa Manila, mayroon rin raw dito sa Cebu nun.

Hindi pa niya nasubukan ang mga ganitong massage. Sa Manila kasi, ang alam niya, mahal ang singil, lalo na kung may extra service. Pag nagpapamasahe siya, sa babae. May suki na nga siya sa isa sa mga spa na lagi niya pinupuntahan. Ngunit ngayong nasa Cebu na siya, at maganda naman ang pasok ng pera kaya pwedeng subukan. At binitin siya nung bagets. Parang sasabog na ang bayag niya sa libog.

Naalala niya ang isang spa na binabanggit, sa may Guadalupe. Nagtanong at nahanap rin. Maliit lang ang spa. Di tulad ng mga pinupuntahan niya. Sa reception, nakatambay ang ibang therapist. Inaalala niya ang ibinigay na pangalan ng kaibigan. Si Elias raw ang gwapo. Nakasabit sa mga dingding ang mga litrato ng masahista. At dun niya nakita na ang mga pangalan ng therapist ay hango sa Noli Me Tangere. Aba, kaka-iba! At natawa siya. Hinanap niya si Elias. Sa litrato, gwapong-gwapo.

Tiempo naman na nandun at libre si Elias nung panahon na iyon. At nang makita niya ang masahista, nalaman niyang hindi photoshop ang litrato. Gwapo talaga, may kaliitan lang ang katawan. Artistahin, kung tutuusin. Ngunit nung nagsalita na, sumablay na sa taas ng boses, at katigasan ng punto.

Nahiga na siyang pataob. At pinahubad sa kanya ang shorts. Tinakpan siya ng tuwalya. At inumpisahan ang masahe. "Hard ka ba, ser?" tanong sa kanya.

"Hindi naman. Yung sakto lang. Gusto kong makatulog."

Ok naman ang hagod ni Elias. Ngunit hindi rin siya maka-relax ng husto. Inaantay niya kung paano mangyayari ang extra service, ang happy ending. Kung tutuusin, mas mahusay pa ang masahe ni Celine, ang suki niyang therapist. Pero siyempre, iba ang pakiramdam na lalaking gwapo ang humahawak sa katawan mong hubad.

Naramdaman niyang dumadaplis-daplis sa kanyang puwet at bayag ang mga daliri. Yun ang malaking pagkaka-iba sa masahe ni Celine. At naramdaman niyang tinitigasan na siya.

Pinatihaya siya. Nahiya siya dahil ang tigas na ng kanyang ari. Ngunit parang wala lang naman kay Elias. Tinuloy ang masahe. Nung nasa may hita niya, talagang tinatatamaan ang kanyang bayag, at kung minsan, ang kanyang titi. At lalo siyang na-excite pagnakikita niya ang mukha ni Elias. Gwapo kaayo!

"Ser, ikstra serbis gusto mo?" pabulong na tanong ni Elias.

"Aaah, ano ba ang extra?"

"Rumansa, ser. Pwede mo ako blojob."

"Nagbo-blow job ka ba?"

"Hindi ser. Dili ako agi. Pero pa pa-blojob ako sayo."

"Magkano?

"P1,000. Enjoy ka na dun."

"Huh, ang mahal naman!"

"Sige na ser. Tulong mo na lang."

"Wala akong budget na ganyan... Wag na lang"

"Ok ser. Tapos na yun massage. Kuha lang ako hot towel." at umalis muna si Elias, kasama na rin ang libog niya.

Sobra naman, inisip niya habang nagbibihis. At biglang tinawagan si Boyet nung naka-alis na.

"Sis, bitin na bitin ako! Bwisit, ang mahal pala magpa-jervis!"

"Gaga! Dapat tinawaran mo. Siyempre, itataas nila presyo nila." sagot ni Boyet.

"Ganun? Akala mo, ginto ang titi! Gwapo sana, Sis."

"Talaga? Sana kasi, pinilit mo."

"At ako pa ang susubo. Ako pa ang mage-effort? Ganun ba talaga?"

"Eh kung hindi ka naman gaga, siyempre! Eh lalaki naman yan."

"Sis, super mega bitin na ang lola mo."

Humalakhak ang hitad na bading. "Kuripot ka kasi! Magtiis ka sa sarili mong kamay!" at tinapos na rin nila ang usapan.

Nun pa lang niya napansin na may missed call mula kay Emily. Naisip niya baka trabaho. Kaya tinawagan na niya agad.

"Yes, Emily? Anong balita?" biglang seryoso ang kanyang tono, ibang-iba sa halakhakan ng nakaraang sandali lamang.

"Hello Sir! Wala lang, may inuman kasi dito sa bahay. Baka gusto mong magpunta." may lambing pa rin sa boses ni Emily.

"Sinong mga kasama? Team mates mo ba?" tanong ni Lucas, tuloy pa rin ang seryosong tono.

"Dili gyud. House mates, at barkada. Masaya, Sir. Punta ka."

Wala na rin naman siyang gagawin. At ayaw pa niyang umuwi at maalala ang bitin niyang date at palpak na pagpapamasahe. Pinagpasiya niyang dumalo sa tinutuluyan ni Emily at makipag-inuman. Ngunit kailangang magpa-alam muna.

"Hey babe. Di ka na nagtext. M hir lng. Sama ako sa inuman ng team." text niya kay Carlito. Hindi rin niya hinintay ang sagot. Alam niyang nasa biyahe kasi si Carlito sa kasalukuyan. Pauwi ng kanilang probinsiya. Marahil, bukas na makakasagot yun. Pero ang mahalaga, nakapag-text siya. Para walang away.

Masaya naman ang mga kasama ni Emily. Halos mga ka-edad na rin nila. Tatlong babae, si Carla, Mai-mai at Ellen. May isa pang lalaki, yung boyfriend ni Carla na si Jovy (na kung tawagin ay Juby). Mabilis siyang nakahabol sa inuman. At napansin niya na iba na ang turing ni Emily, at ng mga kasama, sa kanya. Pinagsisilbihan. Di umaalis sa tabi niya. Para silang mag-boyfriend.

Lampas alas dose nung nagpaalam na rin ang mga kasama sa inuman. Ngunit binulungan siya ni Emily. "Huwag ka munang umalis."

Alam na niya kung saan patutungo. At sa kalagayan niya ngayon, kahit babae ay pagtiyatiyagaan na niya, makaraos lang.

Nang makapagligpit na ng pinag-inuman, umakyat na sila sa kwarto. At dahil lasing na rin siya, hindi na niya pinigilan ang sarili na halikan at yakapin si Emily. Hinubaran niya ang damit at dinalaan ang kanyang leeg, dibdib. Ngunit iba ang nasa isip niya. Si Paolo ang hinahalikan niya. Ang makinis at maputing katawan ni Paolo ang yakap niya.

Marunong na siya ngayon. At dali-dali niyang hiniga si Emily sa kama at pinatungan. Binuka ang mga hita at pinasok na rin niya ang kanyang ari. Ang kanyang matigas na ari na kanina pa naghahanap ng mapagrarausan ng libog. Sa piling lamang ng hiyas ni Emily makakalipas. Kahit walang condom. Kahit nakainom na. Sige lang ng sige.

At ng malapit na siya sa sukdulan, ilalabas niya sana ang titi niya. "Don't" yun lang ang sinabi sa kanya ni Emily, sa gitna ng mga halinghing at "Shit oh Fuck". Di na niya napigilan at nilabasan na siya sa loob ni Emily.

Ibang klase ang kanyang orgasm. Parang punong-puno ng tamod at sarap. Dala ng pagkabitin. Dala ng alak. Dala ng kanyang inisip na kinakantot niya si Paolo. At para siyang lupaypay na gulay na pumatong kay Emily ng matapos na.

At tuluyan na siyang nahimbing, sa piling ni Emily.

- Posted using BlogPress from my iPad

Gays Under Attack - the Resbak

I've always wondered where that colloquial term came from.  "Resbak", if I am using it correctly, means to 'get back at'.  "Respond back"? hihihi oops that's not the reason for the post.

That Fabcast struck a chord, nay many chorts, in my alcohol-induced brain that night we did the recording.  And up to now, those chords continue to resonate.  Hence, let me be more 'organized' with my thoughts by having 'subheadings'.  (Oh di ba?)

Conceptual vs Personal

I feel that these people we discussed, Miriam Q and Manny P (or whomever actually wrote that piece), speak out at a conceptual level when they 'attack' homosexuality.  Because it is plain for them: the Bible condemns homosexual acts.  Yet I doubt whether they will tell their gay uncle, gay designer-friends and patrons, to their face that they are sinners and should be condemned.

As we Pinoys put it "walang personalan".  Nothing personal, really.  They still experience their gay friends as real and they do not judge them, methinks.  This is all part of compartmentalization, and how easy it is to do.  And I, myself, am as guilty.  I have my biases and prejudices, born of the conceptual (or even academic) experience against different races and cultures and religions.  Yet I do not apply them when I meet real people - people coming from these races and cultures and religions who are just like me.  Suddenly, they are people not concepts.  And the biases just don't apply.

The sad truth for me, however, is that the conceptual is intricately tied to personal.  As we aim to evolve as humans, we realize that such compartments are not real.  You cannot tell me I am your friend and you love me dearly and still tell me that 'homosexuality is a lie from the devil', and that it doesn't apply to me.  I will take this personally.  Because homosexuality is a part of me, though not all of me.  And part of your experience of me as a friend is because of that homosexual part.

So I say that to them, as well as to myself.  Whenever I feel judgments and opinions rising within me, purportedly at a conceptual level, I have to think twice and thrice before even entertaining the thought.

the Resbak

I was quite vocal about 'personalizing the homosexual experience'.  And honestly, that just came out of me that night.  Coming from the conceptual-personal dichotomy, personalizing the homosexual experience became the only real 'answer' to them.

I am real.  And while I may have my faults, I also have my good side.  And I have to put modesty aside at this point.  I help.  I produce.  I care.  I love.

And when Tony and London Boy mentioned 'Harvey Milk' and his insistence that the people around him come out (which I originally detested), it all made sense to me.  Coming out is the way to personalize the concept.  When people realize that this person, whom they have fun with and whom they enjoy and possibly admire, is actually gay, they are forced to confront those biases.  And for some of them, it may mean having to let go of these to accommodate this loved one, who happens to be gay.  (Of course it can go the other way, too: a total rejection of that person and a trashing of all that they used to share.)

And that is where author Raymond Alikpala comes from when he wrote 'god loves bakla'.  Coming out is a way of saying 'there is nothing wrong with me', 'there is nothing shameful about me.'

Ouch.  Yes, it hurts the corporate closet to not having the balls for this.  To be afraid.  And to be indirectly responsible for the attacks.

the Personal Journey

I'm right back where I started.  Still struggling with the honesty and openness.  Although in many ways, my closet has been opened and left open a number of times.  Still, I remain to be corporate closet. I look to my own friends who live such open lives for courage.  I don't know how and when.  I don't even know when I'll take the first steps.

But to those who are out there, congratulations!  You brave souls show to the world, in a very personal way, that there is nothing wrong, nothing shameful about who you are, about who we are.  Yes, homosexuality is just a small part of our person, and is no means definitive of our essence.  Yet, that little part of us continues to be labeled as wrong and sinful.  And that, we know deep inside, is just wrong.

I admire you for your courage and honesty.  And I love you for who you are.

Gays Under Attack IV

Finally, the conclusion! (Napagod na ba kayo? Kami rin!)  And the relevance of all this talk surfaces.

 A responsibility arises from the discussion... listen on!

Podcast Powered By Podbean

Download this episode (right click and save)

Gays Under Attack III

So how do we address these 'bible thumpers'? What should we tell them?

Podcast Powered By Podbean

Download this episode (right click and save)

Music credits:
“Girls Gone Wild” by Madonna
“Theme from Beauty And The Beast” by Lee Holdrige and Don Davis
“Smokers Outside The Hospital Door” by Editors



- Posted using BlogPress from my iPad