Lucas Chronicles: Tito Mario 2

Nagising siya sa katok ng nanay sa kanyang kwarto.

"Lucas? Kakain na tayo."

"Huh? Opo, Nay. Babangon na." Parang naalimpungatan pa siya. Nakatulog na pala siya dahil sa ininom na alak.

Nanaog siya at bumaba sa komedor. Nandun na ang Lola Minda at ang Nanay sa hapagkainan. Hinintay siya bago mag-umpisa. At sabay-sabay silang nagdasal muna ng grasya.

"Anong balita na dito, Nay?"

"Balita? Dito sa Paombong? May nangyayari bang bago dito?"

"Chill lang Nay. Nakikipagkwentuhan lang." Nairita siya sa reaksyon ng nanay. may taray pa.

"Wala naman. Pareho pa rin. Alam mo namang mabagal ang takbo ng buhay dito" sumabat na lamang si Lola Minda.

"Ano ba ang trabaho mo ngayon?"

"Ang sabi ko nga, sa software company. Yun yung..". Nahirapan siyang ipaliwanag. "Basta sa computers. Pero kasi kakilala ko na dati yung may-ari. Kaya nakapasok ako kahit wala naman akong alam sa computers."

"Ah. Nga pala. Yung pinsan mo, si Eric, pauwi mula sa abroad sa susunod na buwan. may reunion atang pinaplano. Makakaluwas ka ba?"

"Si Eric Dagul? Nag-abroad ba yun?"

"Oo kaya. Tagal na. At talagang umasenso. Iisipin mo ba namang aasenso yun. Eh ang tamad-tamad nun dati."

"Oo, naalala ko nga. Buti pa siya, nakapag-abroad."

"Eh bakit hindi ka nga ba mag-abroad?" Tanong ng nanay.

"Naku, Nay, wala akong papasukan. Ayokong magsapalaran at magTNT"

"Teka.." At inamoy siya ni Lola Minda. "Uminom ka ba?"

"Konti lang, La. Nagpa-antok lang."

"Tanghaling tapat?" Singit na tanong ng nanay.

"Eh ano ngayon? Nay, iba na ang panahon ngayon. Yung mga taga call center, umaga nag-iinuman."

"Kaya walang nangyayari sa buhay ng mga yun"

"Nay, sila nga ang kumikita ngayon. Lagi ka na lang nega."

"Ano? Mega?"

"Nega! Negative! Lagi na lang may mali. Lagi na lang may napupuna." Tumataas na ang tono niya.

Hindi kumibo ang nanay niya. At hindi siya pinansin. Tumahimik silang tatlo.

Iniba niya ang usapan. "Siguro, Nay, dapat mas madalas kang lumalabas."

"Gastos lang yun."

"Wala ka bang dine-date ngayon?" Tinukso niya ang nanay niya. At nagngitian sila ng Lola Minda niya.

"Wala akong panahon para sa ganyan."

"Nay, bata ka pa. Kaya mo pang magpaligaw."

"Manahimik ka, Lucas. Ang mga lalaki, taksil."

Tumahimik na naman. Parang may masamang espiritu na dumaan. At dun niya naisip na ang tinutukoy niya siguro ay si Tito Mario. Awkward na naman.

"Akyat na muna ako, Nay, La."

"Sasama ka ba sa simba bukas?" Tanong ni Lola Minda.

"Di na po. Kayo na lang."

"Hoy, kahit ganyan ka, dapat naalala mo ang Diyos. Dapat nagdadasal ka pa rin."

"Nagdadasal naman ako. Nagsisimba rin po. Hindi lang regular." At pumanaog na siya. Nakita niya ang natirang Tanduay. Tinignan naman niya ang mga litrato. At naalala niya ang mga gabi nung kabataan niya.

Mula nang naganap yung hapon na iyon, may nagbago kay Lucas. Sa umaga, pareho pa rin ang pakikitungo niya kay Tito Mario. Hindi niya pinapansin. Minsan nga, sinusungitan pa niya. Nandun pa rin ang inis at ang pagtingin sa kanya bilang nang-agaw ng atensiyon ng nanay niya, at pumapalit sa kanyang tatay na yumao. Nandun pa rin ang bigat ng loob.

Ngunit may mga gabing para na lang may susing magbubukas ng kakaibang pakiramdam at hangarin. Hindi siya makatulog. Hindi mapakali. Hihintayin niyang malalim na ang gabi. At dahan-dahan siyang babangon. Lalakad siya tungo sa kwarto ng nanay niya, kwarto nila ni Tito Mario. Unti-unti niyang bubuksan ang pinto at sisilip. Makikita niya ang mahimbing na pagkakahiga ng magkasintahan. At minsan, natitiyempuhan niyang walang nakapatong na kumot sa katawan ni Tito Mario. At maaaninag niya muli ang bukol sa brief. Sa liwanag ng ilaw ng poste ng Meralco sa labas, makikita niya ang hugis ng tambok. Minsan matigas. At sa isang pagkakataon, parang nakalabas na ang ulo. Ilang gabing ganun ang kanyang ritual. Maninilip mula sa puwang ng bukas na pinto. At kung walang nakabalabal na kumot, manunuod. At babalik sa kwarto upang magsalsal, isip-isip ang titi ng Tito.

Dumating ang panahon na hindi na siya makuntentong naninilip lamang. Malayo masyado. Kailangan niyang malapitan. Lumakas ang loob niya at dahan-dahang binuksan ang pinto hanggang makapasok siya. Ang lakas ng kabog ng dibdib. Pakiramdam niya ay magigising sila dahil sa ingay ng puso niya. Ngunit hindi naman nangyari. Kaya nagawa niyang tumayo sa paanan ng kama. Natitigan niya ng mabuti ang tambok. At totoo nga na minsan, pagmaluwag ang brief, lumalabas na ang ulo.

Pinagnanasahan niyang mahawakan man lang, mahipo ang malaking ari. Kaya pinag-aralan niya kung paano siya makakalapit. Sa tabi ng kama, sa gawi ng Tito niya, may puwang na pwede niyang lusutan. Baka dun ay maaari siyang lumuhod, at malapit sa notang minimithi.

Dumating din ang pagkakataon na nagkalakas loob na siyang tumabi. Naluhod siya sa tabing kama at dahan-dahang pinagapang ang mga daliri. Mahimbing pa rin ang tulog. Malakas ang hilik. Nakatihaya at di gumagalaw. Hindi man matigas nung panahon na iyon ngunit malaki pa rin. Dumampi ang daliri sa nota. Pinakiramdaman ang reaksyon. Hindi nagising. At hinaplos ng dahan-dahan. Pinisil ng bahagya. At tumayo na rin siya sa pagkakaluhod. Baka magising pa.

Ganyan ang mga gabi ni Lucas na nagbibinata o nagdadalaga. Mga gabi ng paninilip, at minsan, mga gabing may haplos sa titing malaki. Minsan, aatakihin siya ng konsensiya niya. At pipilitin niyang hindi na gawin muli. Ngunit pagdating ng gabi, lahat ng pangako ay masisira lamang. May kakabog na naman sa kanyang dibdib. At babangon na naman siya tungo sa kwarto.



- Posted using BlogPress from my iPad