Friday, March 29, 2013

Joby and Will 1

He was online, idly, on his smart phone. He wasn't much of a techie but during these slow times, these phones surely come in handy. Times like these have become more frequent. Times when there is nothing much to do. Because your partner prefers a quiet, domestic life. And after three years, well, you'd think that you'd be used to it. But sometimes, he misses the more 'active life'.

Anyway, Grindr's on, the app of a hundred torsos. They mights as well draw faces with mouths on those headless torsos so at least there is a semblance of a person you are chatting with. But who was he to complain? He's just downloaded the app, being so late in the game. And he was just curious about the 'quality' of guys there. Well, if you're into bodies, and more bodies, you'd get quite a treat.

Joby flicked through the pages. Some bodies are really works of iron, impressive. From time to time, he'd see some faces, some pretty, some pretty common. He took a chance on one of those faces. He'd rather chat with a pretty face than a hairless chest. He just hopes this is not an ogre in disguise.

The exchange with @doc2b was clean, surprisingly for the app. He seemed intelligent, the responses were in complete sentences. A med student, he turned out to be. Joby wasn't in any flirty mood so they kept it that way. But the conversation was interesting, amusing, witty. More than just a pretty face, he thought.


That night, Will arrived quite early and prepared dinner. A simple chicken adobo with some salad on the side. Joby, fresh from gym, was pleasantly surprised.

"Wow! I get dinner this time. Perfect after that spin class!" and gives Will a peck on the cheek.

"Who was teaching? Dennis the whore?" joked Will.

"You are so mean! Dennis is not a whore. He doesn't get paid. Hahaha"

"My apologies. Dennis the slut. Hahaha. Well, is he still making the moves on you?"

Joby suddenly recalled the encounters with Dennis, the attentiveness at the spin class at first. And finally, a very aggressive crotch grab at the steam room. Of course he never mentioned that part to Will. "Nah, he was just being nice."

"Dude, I've seen 'nice' and that wasn't being 'nice'. He was laying a line on you." His voice was starting to have that pitch of annoyance. Good vibes dissipating.

"Well, I don't notice. And I don't care. I'm great where I am right now." He snuggles up to Will from behind and whispers the last sentence in his ear.

NR. No response. Will finished the dinner setting and pried away from him. When did it start to become like this, Joby asked himself. But that thought he quickly vanquished to oblivion and chose to use this time to change to lounge clothes.

The after-dinner routine was ... routinary. He'd do the dishes as Will prepares for bed by doing his 'night stuff": a long sequence of age-defying rituals. Those things started appearing in the 3rd month of living together. And he has gone from amusement to annoyance to apathy throughout the years. Thankfully, Will wasn't the type to have facial creams or mud packs while sleeping. That would have been a total turn-off! Meanwhile, he'd be on his side of the bed flipping through channels.

He'd stay on ESPN and that would drive Will crazy. He couldn't understand why a self-respecting gay guy would be interested in sports as much as he was. So sometimes, he gets kicked out of the bed. And he ends up on the couch.

This was another night like that. He totally didn't mind, this time. Because as he was skimmin through the channels, he was also checking his Grindr app. Checking for his 'friend' to become active.

Past 11pm, @doc2be was already online. And that chat started, picking up where they left off. The conversation turned to personal relationships. And Joby declared right off his marital status. And that he was just in this for the friendship. That felt good, being able to declare it that way. No guilt of leading anybody on. The line that must not be crossed was drawn early on.

That chat ended after three hours. It was amazing what they were able to cover. And in between the getting-to-knows, there would be this witty banter. Amazing for a young guy to be so witty and smart. Totally different from the stories of profiles he had heard about Grindr.

He started to look forward to the next time they could chat.



- Posted using BlogPress from my iPad

Wednesday, March 27, 2013

Lucas Chronicles: Roommate 8

Hindi alam ni Lucas kung ano ang magiging timpla ni Joey pag-uwi niya. Talagang ang awkward ng sitwasyon nila. At kung i-confront man siya ni Joey, mas lalong hindi niya alam ang sasabihin niya.

Nagpagabi siya. Buti na lang at sinamahan siya ni Roel, ang kaibigan niyang matalik, para maghapanun. At kinonsulta rin niya si Roel tungkol sa nangyari.

"Joz ko, kapatid. Ang kati-kati mo talaga! Pati si Joey pinatulan mo?"

"Huy, wala namang ganyanan! Mabait si Joey!" napikon si Lucas sa lait ni Roel.

"Aba! Nagreact? May feelings na ba? Hahahaha"

"Ikaw talaga! Ang sama mo! Hindi man siya hunky-hunky ay.."

Sumingit si Roel..."Kalakihan naman ang titi! Hahaha"

"Ang gross mo talaga!"

"well, totoo ba??"

"Anong tingin mo sa akin? Kiss and tell?"

"Oo! Hahaha!"

Napahalakhak na rin si Lucas "Che! Hindi naman lagi! Hahaha!"

"Huwell?"

"Sabihin na lang natin na may pinanggagalingan ang alamat ng saging ni Joey!"

"OH MY GOD! Totoo nga na may ikatlong paa ang beki!"

"Shhhh! Ang ingay mo!"

"Anyway, mabalik tayo sa problema mo. Na pagkarami-rami na. So anong balak mo kay Joey? Ay wait? Teka may nangyari nga?"

"We were both drunk.."

"Pak na pak! Gaga ka talaga! Wala ka ng pinaglagpas."

"Ang sweet niya kasi. Talagang dinamayan niya ako."

"Joz ko! Hindi mo man lang ba naisip na magiging 'its complicated' pag may nangyari?"

"Teh, makakapag-isip ka ba ng tama kung may lasing ka na?"

"Sabagay, libog na ang nanaig! Hahahaha"

"Pero parang hindi tapos. Parang hindi ko naalalang nag-cum ako."

"Wahaha! Tinulugan ka niya?"

"Basta parang nagising na lang ako, I was on his bed na. Parang hindi ko maalala kung natapos."

"At may balak kang tapusin?"

Napangisi si Lucas. "Teh, sa totoo lang, maganda pala katawan niya kahit hindi nag-woworkout."

"At siyempre, hindi ko pa lubos na enjoy ang ikatlong paa"

"Ayan na nga ang hindi kiss and tell!"

"Hahaha! Che! Pero actually, hindi yan ang problema."

"Weh Ano naman?"

"I think he kinda likes me."

"Bakit?"

"Nagulat ako may breakfast na siyang niluto. Never niyang ginawa yun."

"Ayan na nga. Kapatid, may tama talaga sa iyo yang batang yan."

"Mukha nga. Kaya parang kinabahan ako. I panicked. Hindi ako sanay na may sweetness after kung hindi ko naman jowa."

"Kapatid, bakit kasi inumpisahan mo pa?"

"Teh naman. Lasing na. Horny na. Malaki pa nota! hahaha"

"So anong binabalak mo?"

"Takot nga akong umuwi. Awkward. I don't know what to tell him. Sabihin ko ba dapat na wala lang yung nangyari?"

"Shet naman! Ang sakit! Wag ganun, kapatid! Suabe lang."

"Umuwi ka na parang walang nangyari. Parang yung dati lang. I'm sure he'll get the hint."

"Eh kung magpa-sweet uli? Anong sasabihin ko?"

"Well, yun dapat siguro eh diretsuhan na. The usual line mo. HAHAHA"

"Ang hirap kasi, nakikitira lang ako sa kanya."

"Eh gaga ka kasi. Dapat hindi ka man nakipag-inuman sa kanya."

"Sobra naman, kapatid. Inuman lang?"

"Well, dapat hindi ka nagpakalasing. Alam natin na malibog ka pag lasing. HAHAHA"

"Hahaha oo nga."


Umuwi ng lampas alas onse ng gabi si Lucas sa kanilang bahay. Umakyat sa kwarto at dahan-dahang binuksan ang pinto. Nakita niyang tulog na si Joey. Nakahinga siya ng maluwag at dumiretso na lang siya sa kanyang cabinet upang magpalit.

Nang kaumagahan, nagising siyang habang nag-aayos si Joey ng gamit.

"Good morning, bro." Si Lucas na ang unang bumati.

"Hey. Gising ka na pala, bro. Good morning."

"Uhmm, di kita napasalamatan sa inuman nung isang gabi. Sorry, nagmamadali kasi ako nung umaga."

"Ok lang, bro. Walang kaso yun. Kamusta interview?"

"Ah..." Nakalimutan niyang yun ang rason na binigay niya ng tumakas siya. "ah.. hindi natuloy." At naalala niya na kailangan na niyang maghanap ng trabaho.

"Ah, sorry to hear that, bro. Anyway, una na ako, bro. Running late."

"Sure. Bye."

Tinignan niya si Joey habang paalis. Mabait si Joey. Sa sandaling magkasama sila ay nakita niya ang ugali. Hindi mahirap pakisamahan. Maingat sa gamit. Malinis sa katawan. Tahimik lang.

Tumayo at nag-umpisang maghanda upang maligo at lumabas. Maghahanap na siya ng trabaho. Nakatanggap siya ng text mula kay Tere.

"Fren, sana makapag-usap tau."

Inisip niya kung sasagutin niya. Bigla niyang naalala ang mga pangyayari sa opisina. At unti-unting umiinit na naman ang ulo niya. Dinelete niya agad ang text. Walang kailangang pag-usapan.

Naisip niyang i-text si Emily.

"Ei, Ems, bc?"

Hindi agad dumating ang reply. "Elo luc. musta ka? i heard. ok k lng?"

"not ok. Em, di ako mkkbigay dis month."

"Naicp ko yn. Nxt mo n lng. Pro las tym n yan. Hirap rn ako."

"K. tnx. bk may alam k opening jan."

"naku. wa d2. jn p rin mas marami."

"cge. tnx."

Hanggang kailan kaya siya tatagal na walang trabaho? Sa savings niya, mukhang higit isang buwan na lang. Hindi pa siya magpapatalo. Kailan niyang makaahon agad. Balak niyang balikan ang boss niya, ang opisina nila. May kaso siya laban sa kanila, Illegal dismissal. At pagnatapos yun, aalamin na niya kung si Carlito talaga ang gumaw ng paraan. At pagnasiguro niyang siya nga ang may dahilan, paghahandaan niya ang paghiganti. Lintik lang ang walang ganti.


Nagawang pigilan ni Joey ang sarili na hindi na banggitin kay Lucas ang nangyari. Napansin niyang ayaw rin naman banggitin ni Lucas. Masakit man ay hinayaan na niyang parang pantasya lang ang namagitan sa kanila.

Paminsan-minsan, tinitignan na lang niya si Lucas habang natutulog. Pinagmamasdan sa dilim. Gumigising siya sa kalagitnaan ng gabi. Papakiramdaman niya kung mahimbing ang tulog. Pakikinggan niya ang paghilik. At dun siya uupo mula sa kanyang kama, upang tignan ang sinisintang mahimbing na natutulog, madalas na naka-brief lang. Iniilawan lang ng ilaw ng poste sa labas ng bintana.

Nabibiyayaan siya ng mga pagkakataon na walang kumot si Lucas. At dun niya na-aaninag ang nota nitong matigas, bumabakat sa brief na suot. Yun ang mga gabing nararamdaman niya ang kabog ng dibdib. Tila inuudyok siyang lumapit at haplusin ang katigasan.

Iniisip pa lang niya na hawakan muli ang notang iyon ay halos labasan na siya sa excitement. Kaya minsan, dun mismo, nagpapalabas siya sa dilim.

Hahanap siya ng tiyempo. Kahit sa ganung paraan lang ay maibalik niya ang gabing naudlot.



- Posted using BlogPress from my iPad

Monday, March 25, 2013

Paths crossing?

It really is a small world, after all. It's been almost 5 years since I broke up with him, that very bitter break-up. We have never spoken since, even when I used to attend parties of common friends. We would ignore each other.

Imagine my surprise when I heard his name being mentioned by this Malaysian host of the Brunei meeting I am attending. She casually asked whether I have met him, her counterpart in this multilateral organization they work for.

I felt my face turn red. Thankfully, it was dark where we were. It was mentioned in passing. And of course, I said I know of him. But that was enough for me to suddenly realize that our paths might cross, at a professional level. And this was something I would never have thought possible.

I wonder how we would conduct ourselves if and when that would happen. With all that bad blood between us because of something so deep and personal, yet constrained to act cool, professional, as if we didn't really know each other.

How telenovela-ish.


- Posted using BlogPress from my iPad

Friday, March 22, 2013

opinions


Sometimes I feel lack opinions on general issues. While I see on twitter and facebook friends post opinions, some very strong, I would still hesitate to jump in and offer mine. And that makes me feel like I only have half a brain or am totally oblivious.

I do have opinions, but these are infrequent. Most would be just gut-level reactions to issues I cursorily read. Looking back, I grew up with an eldest sister I both looked up to and resented. She is intelligent and hard-working academically. She is also so opinionated on many issues. And I would often feel that her opinions have not been very well thought out. Or based not much on fact. So I cringe at times when she would get into arguments where others would pounce on her.

I then felt that I would only make opinions when I have thoroughly studied the matter, and have heard all sides. I would have a gut reaction to an issue but if I didn't have the time to do my research, it would remain just a reaction that I will choose not to share.

And since I hardly have any free time to dig deeper into issues, I end up not having opinions at all in many issues. Which is also why I enjoy just reading, and listening, to people voice their opinions. Though I have to say that there a lot out there who "shoot from the hip", in my opinion (?) hehe.

On the other hand, sometimes I feel that my brain has such little capacity to do processing and analysis that I would rather just use it for work, and for issues that have an immediate, urgent impact on me. Sometimes I just don't want to think anymore.

So pardon me if I do not seem engaged, or I seem apathetic or just plain blank. It's only because I don't want to be caught saying something stupid.

- Posted using BlogPress from my iPad

Wednesday, March 13, 2013

Management challenge

I saw a glimpse of my previous driver. I have heard he had fallen in bad times. But it looks like he finally has a job again.

He was an excellent driver. He maintained the right speed to keep my heart from racing. He was cool-headed and wouldn't let the other bad drivers get on his nerves. He knew Manila very well and could find routes to avoid traffic.

But he had moods. He could be quite talkative, and I would find that annoying. I'd like to chitchat at my convenience. And at other times, he would show up with a long face, just quiet. I wouldn't mind that ordinarily. But sometimes I would think he was harboring some grudge towards me.

Then a few times, he just wouldn't report for work. I understand emergency leaves. But to fail to inform through text just gets to me. So I have reminded him. I have conducted dialogues with him. I did a version of "carrot and stick". Yet it happened a few times more. The final straw came when he failed to report for days without any notice. I decided to change drivers then. I cannot have an unreliable driver.

He came back a week after, apologetic. I told him he had a few days left, if only to close the month properly. On the last day, he appealed for another chance. But I couldn't give it. He had been reminded and reprimanded many times before.

I find managing workers with lower educational attainment levels very challenging. The rules and guidelines of corporate HR just don't apply. How to instill in them better working habits remains a huge mystery to me. Rewards and penalty mechanisms cannot sustain change.

I salute those entrepreneurs and managers who work with them effectively. And I see that all over, particularly in retail. And that is the main reason I shy away from going into entreprise yet again. I don't have the skillset.

My first impulse was to write "workers from lower SE classes" to describe them. But I realized that "lower educational attainment levels" is really the appropriate term.

That is how critical education is. How far has this government gone in providing for this basic right?



- Posted using BlogPress from my iPad

Sunday, March 10, 2013

Lucas Chronicles: Roommate 7

Nang gumising si Lucas, na-alimpungatan siya. Nagtaka siya kung nasaan siya. Nang tumingin lang siya sa paligid na naalala niyang nasa kama pala siya ni Joey. Ngunit wala na si Joey sa tabi niya. Hubo’t-hubad siya na tumayo sa kama. Mainit na dahil sa taas ng araw. At bigla siyang napatingin sa cellphone niya. Buti naman at walang importanteng mensahe.

Hinanap niya ang brief niya. Sinuot at binukas ang pinto. Pinakiramdaman niya kung nasaan si Joey. Mukhang nasa kusina na. Dali-dali niyang kinuha ang tuwalya at mga gamit panligo at dumiretso sa CR.

Hinugasan niya ang amoy ng beer at yosi sa kanyang katawan. Pati na rin ang naghalong napanis na laway. Kinukuskos niya ng mabuti. Nagmamadali siyang nagbanlaw at nagpatuyo.

Pagpasok niya sa kwarto ay nagulat siyang nandun na rin si Joey. May pagkain na sa desk. Binaling niya ang tingin sa mga gamit.

"Hey. Good morning." bati ni Joey sa kanya.

"Ah hey." ang kanyang matamlay na sagot at dumiretso sa kanyang cabinet.

Nagpaumanhin siyang hindi siya makakasalo sa almusal. At nagmadali na siyang nagbihis at lumayas sa kwarto, sa bahay.

Hindi niya alam kung saan siya papunta. Kailangan lang niyang makalabas muna. Tumawag siya ng taxi.

Alas diyes y media na rin. Bukas na ang mga mall. “Kuya, sa Shangrila Mall sa Mandaluyong.” ang pakiusap niya sa driver.

Hindi pa rin niya lubos maisip ang nangyari sa kanila ng kanyang roommate. Naalala niya ang lahat kahit matindi ang tama ng beer. Hindi niya maaaring ipagkaila. Ngunit pinagsisihan niya ang lahat.

Nun pa lang, kaibigan ang turing niya kay Joey. Hindi siya na-attract sa kanya kahit maraming usapan tungkol sa mala Totoy Mola niyang ari. Yun siguro. Curious rin siya kaya nauwi dun ang inuman nila kagabi. Mabait si Joey. Hindi niya kayang saktan. Ngunit natatakot siyang baka umasa si Joey dahil sa nangyari sa kanila.

Binalikan niya ang pagkakakilala niya kay Joey. Isang tahimik na mala-nerd ang dating. Minsan hindi niya maisip na bading. Kasi walang bahid ng kabadingan, kahit nakikipagbiruan na sa barkada niyang malalanding bading tulad ni Mama Rene. Natuwa siya nung alukin siya ni Joey na matutuluyan matapos ang relasyon niya kay Carlito. Alam niyang madaling pakisamahan si Joey. At hindi mausisa. Hindi matanong. Kaya perfect sana ang kanilang pagiging roommate.

Sa maikling panahon nilang magkasama, di niya naisip na may pagtingin sa kanya si Joey. Hindi naman kasi palakibo. Kaya nagulat rin siya nung biglang hinalikan siya. Mukhang may gusto sa kanya. At eto naman siya, nakiliti sa isang tagapaghanga, at pinatulan agad. Dahil sa tama ng beer. At nakumpirma nung nakita niya ang almusal. Bakit kailangan umabot dun?

Gago! ang sabi niya sa sarili. Sinisira niya ang pagsasama nila. Dahil sa kanyang kalibugan at nakiliting ‘ego’. Ang awkward. Paano na ang magiging samahan nila.

Nakarating siya sa Starbucks sa Shangrila Plaza. Dun na siya nag almusal. At tinignan na naman niya ang classified ads. Binaling na muna niya ang kanyang isipan sa paghahanap ng trabaho. Yun ang importante. Mapipilitan siyang lumayas sa kanilang lugar kung hindi pa siya makahanap ngayong buwan.


Nakatunganga si Joey sa harap ng computer. Siya na rin ang kumain sa kanyang handa. Siya kasi yung tipong ayaw niyang may nasasayang na pagkain. Nagtaka siya sa biglang pagbago ng ihip ng hangin. Anong nangyari? Isang pagkakamali lang ba yung kagabi? Ngunit naramdaman niya ang tamis ng halik, ang tindi ng yakap, at ang libog. Panandalian lamang ba?

Pinilit niyang isipin ang maganda. Baka nga naman may job interview pa si Lucas. Kahit hindi niya nabanggit kagabi. Pero hindi makakailang masama ang loob niya.

Nagtext siya kay Gani, yung kaibigan niyang nagpa-party kung saan niya nakilala si Lucas.

“Bro pwd k cofi?”

“Ei. wen?”

“now n. nid a fren”

“hmm. w8 lng. lunch n lng.”

“k. s gale kta-kta.”

“k”
Yan naman ang gusto niya kay Gani. Mabilis sumagot. Madaling yayain. Naghanda na siya at nagbihis.


Sa food court na sila nagkita ni Gani.

“Ano? Kamusta ka na? Parang emergency ha”

Napangiti ng bahagya si Joey. “Eto, emo-emohan.”

“Ha? Tungkol kanino, kay roomie?”

“Yeah. May nangyari.”

“Ha??? Ano??”

“Well, parang may nangyari na hindi natapos.”

“Ano yun? Coitus interruptus?” sabay tawa ng malakas si Gani.

“Gago. Nag-inuman kami kagabi. “

“Siyet!!! Eto na nga. Basta may alak!”

“Eh yun na nga. Kawawa rin kasi siya. Ang gulo ng buhay. Kaya sinamahan kong mag-inuman.”

“Bro, sinamahan mo siyang mag-inuman kasi may balak ka! Ang taong may alak, may balak! HAHAHA”

Natawa na rin si Joey. “Nakikiramay lang ako. Anyway, marami na kaming na-inom.”

“And???” Nanlalaki na ang mga mata ni Gani.

“Ayun, sa taxi pa lang, nagkikilitian na kami.”

“High school?? Hahaha”

“Pagdating sa bahay, sa kwarto...”

“OMG! Yun na nga???”

“Yeah, laplapan muna. Alam kong lasing na lasing na siya. Ako rin. Pero parang hindi naman siya nawawala sa sarili.”

“Dude, kahit gaano ka kalasing, alam mo ang ginagawa mo.”

“Oo nga. Kaso naudlot.”

“Ha? Paano? May dumating?”

Binulong na niya sa kahihiyan. “Wala kasing rubber.”

“PAK na PAK! WAHAHAHA! First date, bottom agad??” ang lakas ng tawa ni Gani.

“Shhhh! Ang ingay mo!!!”

“Oh eh ano ngayon kung walang rubber? De bayo-bayo na lang”

“Inaantok na kami pareho. Nakatulog.”

“Yuck!! WAHAHA. Ano ba yan, Joey!! Pang sitcom lang!”

“Kainis ‘to. Tawa pa ng tawa.”

“So kaya emo ka ngayon, kasi bitin ka?

“Hindi yun, ano ba? Kasi nung umaga...”

“What? Dinedma ka niya??!!”

“Parang ganun. Nagluto pa naman ako ng almusal.”

“What?? You cooked breakfast? Ano kayo, mag-asawa?”

“Eh bakit naman? Anong masama dun?”

“You’re so stupid, Bro! You probably scared the hell out of the guy.”

“Bakit? I’m just happy.”

“Bro, dapat cool ka lang. Gigil ka naman agad. Di na nga na-consummate. May pa-breakfast ka pa! Wait, anong reaction niya?”

“Parang biglang naging dedma. Nagmadaling umalis. Tang-ina.”

“Bro, kasalanan mo rin yan. Tinakot mo. Dapat, go with the flow ka lang. Si Lucas yan.”

“Eh ano kung si Lucas?”

“I mean, player yan. Kagagaling lang sa magulong relasyon. Wag mong paandaran ng ganyan.”

“So I shouldn’t feel bad?”

“Well, you should blame yourself. And sana, maayos mo pa.”

“I really like him, Bro.”

“Dude, I’ll be honest with you. Nakwento na rin naman sa atin nila Rene ang history niya di ba? Player. Predator yan.”

“Predator?”

“Sanay yan na siya ang nanliligaw. Mahilig sa mga may itsura. Kita mo naman si Carl, yung ex niya.”

“Ok, ok. I know my limitations.”

“Bro, I don’t want you to hope sa wala. That was a one-night thing. Bitin lang nga.”

“Move on na ako?”

“Hey, a crush is a crush. Rarely naman na nagkakatapat yan. Movies lang yan. Besides, mahirap sa inyo. Room mate mo siya. Pwedeng maging..

“...it’s complicated, ganun?”

“Siguro, ang maipapayo ko lang sa iyo is to play it cool. When you get back, as if nothing happened. Dedma lang.”

Napabuntong-hininga si Joey. “Ang hirap kasi parang natikman mo na yung icing ng cake, kaso hindi mo naman makain lahat.”

“Hahaha. Poetic, Bro. Pero ganun talaga. I bet you’ll have better chances if you act like nothing happened.”

“K, Bro. Thanks.”



- Posted using BlogPress from my iPad

Sunday, March 3, 2013

Ang Bagong Fabcast ng Bagong Taon

Here we are again.  It's just another year.  And it's just another fabulous podcast.  Well, maybe the fabulous is a bit of a stretch.  LOL

But all in the spirit of tradition and fun, we ask ourselves: what is there to look forward to in 2013?  We have a couple of new additions to the peanut gallery.

So give a listen to our New Year FabCast!

Part I

Music credits:
 "Glad You Came" by The Wanted
"Good Old Days" by Pink
"We Take Care Of Our Own" by Bruce Springsteen


Part II

Music credits:
“Don’t You Worry Child” by Swedish House Mafia feat. John Martin
“Love Is Strange” by Everything But The Girl
“Gimme Hope Joanna” by Eddy Grant
“Why Do Fools Fall In Love” by Diana Ross and the Supremes


Friday, March 1, 2013

Lucas Chronicles: Roommate 6

Siksikan si Lucas at Joey sa kama ni Joey na natulog. Nauna siyang nagising kay Lucas, masakit pa ang ulo at ihing-ihi na. Mataas na ang araw. Dumiretso siya sa CR at nung nakaraos, nagtimpla na ng kape. May hang-over man ay may gana pa rin siyang magluto ng almusal nila.

Nila. Nilang dalawa. Nangiti si Joey kaiisip sa nangyari kagabi. Nagulat siya na all-out rin si Lucas sa kanilang pagsex kagabi. Inisip niya nung umpisa na hihiga lang siya, “laila dee” ang tawag ni Mama Rene sa ganun. Ngunit palaban rin si Lucas.

Talagang matinding halikan ang naganap bago pa man umabot sa talagang hubo’t-hubad na sila.

Hindi na rin niya pinigilan ang sarili niya sa pagdila sa buong katawan ni Lucas, ang katawang matagal na niyang pinagnanasahan. Lalo na ang kanyang dibdib, na talagang matambok dahil sa muscles. Sa sobrang gigil niya ay nakagat niya ang utong ni Lucas. Ngunit hindi aray ang narinig niya. Lumakas ang halinghing ni Lucas nung tinuloy niya ang pagkagat.

Napatingin siya sa taas at nakita niyang tinitignan ni Lucas ang pagkagat at pagsipsip sa kanyang mga nipples. Na-turn-on ng husto ang loko. Tinuloy niya ang pagdila sa tiyan, hanggang makarating sa pubic area ni Lucas. Dahan-dahan niyang sinubo ang titing matigas na, na may pre-cum na. Pinaglaruan ng dila ang gilid. Sinilindro. Napaungol na naman si Lucas sa sarap.

Lalo na nung sinubo na ni Joey ng buong-buo ang nota niya. At nang kumapit sa puwet ni Lucas na matambok rin. Sobrang turn-on na si Joey na kinakapa ang puwet ni Lucas, na tinulak niya ang nota ng ilang ulit. Ilang beses siyang nag-gag. Ngunit tuloy pa rin ang pagsubo.

Ilang saglit at tinayo ni Lucas si Joey at tinuloy ang laplapan. Ibang klase talaga ang pakiramdam pag may halong hilo dahil sa alcohol. Parang ang sarap maging wild. Hinagis ni Lucas si Joey sa kama at tinanggal na niya ang pantalon.

Sa brief pa lang, nakita na ni Lucas ang nagpupumiglas na sandata ni Joey. Tama talaga lahat ng chismis tungkol kay Joey. Pinagpala sa kalakihan ng ari. Nilabas niya ang nota at pinagmasdan, pinag-aralan. Palibot muna sa ulot ang pagdila. At pa-akyat baba sa kahabaan ng nota. Isa eto sa mga pinakamalaking titi na nakasex ni Lucas. Eto nga ang tinatawag na tarugo.

Nakaya naman na isubo ni Lucas ang nota. Ngunit talagang may kahirapan. At hindi niya kakayanin ang lahatin. Baka mapunit na ang kanyang bibig. Hindi niya talaga lubos maisip kung gaano kalaki ang nota. Kaya kahit hirap siya ay in-enjoy niya ang pagblowjob. At mukha rin namang enjoy si Joey na pinapanuod siya.

Habang sinusubo niya si Joey, ang isang kamay ni Lucas ay lumiligid sa ilalim, sa kanyang puwet upang hanapin ang butas. At ng makapa na, pinasok dahan ang isang daliri. Walang reaksyon mula kay Joey. Walang pagtatanggi. Dinuraan niya ang daliri niya at tinuloy ang pagfinger. Napaungol na si Joey, at sinalsal ang sarili.

Pinatuwad na ni Lucas si Joey upang iposisyon ng tama. Tinaas ang tuhod sa unan para saktong sakto ang angulo. At inumpisahan niyang i-rim si Joey. Dun niya narinig ang mas malalim na paghalinghing. At sinabayan niya ng pagbati ng tarugong higante. Inumpisahan niya uling ipasok ang daliri. Tapos, dalawa. Panay ang dura niya sa puwet upang malubricate.

“Can I fuck you?” pinaalam ni Lucas kay Joey.

“Ahh, no bareback, Bro.”

“Wala akong rubber now. Mayroon ka ba?”

Parang nasira ang concentration ni Joey sa mga tanong. Humiga muna siya at nag-isip.

“Wala ata, Bro. Wag mo na lang ituloy.”

“Ahh. Sure, Bro. Walang kaso.”

Humiga sa tabi si Lucas. Napagod rin. Hinawakan ni Joey ang kamay ni Lucas. Ngunit ilang sandali na lang at narinig na niyang humihilik si Lucas.

Hindi niya alam kung magagalit siya o matatawa siya sa sitwasyon. Tinulugan na siya ng husto ni Lucas. Hubo’t hubad sa tabi niya. Lumipas na rin ang libog niya. Tinignan na lang niya ang mukha at katawan. Inayos niya ang pagkakahiga ni Lucas at tumabi na rin siya. At ganun na rin siya nakatulog.

At dun niya na-alala na bitin nga pala ang kanilang sex, habang nagbabati siya ng itlog pang almusal. Inayos niya ang mga pinggan, ang kape,a ng kubyertos sa isang tray at pinasok niya sa kwarto. Wala si Lucas sa kwarto. Siguro naligo na muna.

Mga ilang sandali lang, pumasok na si Lucas, nakatapis. Naligo nga.

"Hey. Good morning." bati ni Joey kay Lucas.

"Ah hey." tumungo lang si Lucas at dumiretso sa kanyang cabinet.

"Bro, naghanda ako ng almusal."

Napatingin si Lucas sa tray sa tabing tokador. "Hey, salamat! Nagmamadali ako. Nakalimutan ko na kailangan kong mag-submit ng application." at tinuloy ang pagbibihis.

Nalaglag ang kalooban ni Joey. Ngunit hindi niya pinahalata. "Ok lang yan, Bro. Baunin mo na lang kaya. Ibalot ko."

"Naku wag na, Joey! Ok lang. Hiya nga ako sa iyo. Pero paalis na talaga ako. Next time." at madali ngang nakapagbihis si Lucas.

"Sure, Bro." at tumalikod si Joey. Humarap na lamang sa laptop at nagbukas ng email. Hindi na niya tinignan si Lucas.

"Bye." nagpaalam si Lucas palabas.

Gustong itapon ni Joey ang hinandang almusal.



- Posted using BlogPress from my iPad

cc quickie: Paying back and forward

Sometimes my siblings feel guilty that they are not able to take care of our folks as well as they should. I tell them not to be. I am taking care of them. I love taking care of them. I don't have a family, unlike them.

I consider myself as the sibling responsible for paying back our folks for having taken cared of us so well. It is my duty to do that. And their task is to pay forward, by taking care of their children as well, or even better, as how our folks did.




- Posted using BlogPress from my iPad