The general sense I get is that of agreement with the premise. People do believe that friendships can be made online.
I still struggle with the idea. And I think it is an issue of trust.
During snail mail days, writing letters was quite effortful. Writing long hand or typewriting could be tiring. And then you had to buy stamps, go to the post office, etc. Chances are, you'd have to be very purposive with your letters. And if a friendship is what you want, you'd probably be honest about yourself, about who you really are. And as recipient of mail from a pen pal, you would most likely trust the truth and veracity of the letter, of the identity of the letter writer.
But in the age of the Internet, when all the inconveniences and time delays have been almost wiped out, it is now all too easy to find 'pen pals'. All the social networking sites serve "new friendships" on a silver platter. And with that convenience comes the ease of being someone you are not. Slipping on a new persona, and projecting that online had made me skeptical of online friendships. God knows I have been a victim of that.
Before meeting Mr Ripley, I was as trusting of online friendships. I assumed that I was far removed from the world of deception. The people I would interact with are genuine and true, even if I just met them online. I saw no reason for them not to be honest about who they really are. And then I got victimized. Burned. Scorched. I was so foolish, so trusting.
i continue to meet a lot of new 'acquaintances' online. But unless I meet them in person, I cannot consider that friendship as real. Forgive me but I will continue to doubt who you are. But that will not stop me from continuing to talk or chat with you in cyberspace. If you are interesting and entertaining, I will look forward to chatting with you. If that online correspondence somehow sustains itself, and there is a desire to eventually meet in person, then the chances of us becoming real friends greatly increases.
Meanwhile, let's enjoy the banter and the story-telling, without having to put the "friendship" label just yet.
Monday, February 6, 2012
Hectic Sunday
This first Sunday of February was quite hectic. On top of the monthly lectors' meeting, and my Sunday run and massage, I was meeting up with two friends, one for lunch and another for dinner. Both of them are new friends, having met them in the last two to three years.
One is Pinoy, whom I met through blogging. The other is from Taipei, referred to me by a mutual friend when I visited a couple of years back.
I'm honored that they continue to keep in touch with me though sparingly, because of everybody's busy lives. And I am guilty as well.
But when they do want to meet up to keep each other up to speed, I prioritize those meetings. Because they are genuinely nice people. And they are both eye candy, too. LOL.
So much has transpired in their lives. New work, new jobs. And their circumstances have improved much. Im proud to call them my friends.
As hectic as the day might have been, I retire to bed tonight happy. I love renewing bonds of friendship.
I say a little prayer for both of them: Grant them a safe flight going back to their homes. Continue to enlighten them and enrich their lives with love, peacw and happiness.
- Posted using BlogPress from my iPhone
One is Pinoy, whom I met through blogging. The other is from Taipei, referred to me by a mutual friend when I visited a couple of years back.
I'm honored that they continue to keep in touch with me though sparingly, because of everybody's busy lives. And I am guilty as well.
But when they do want to meet up to keep each other up to speed, I prioritize those meetings. Because they are genuinely nice people. And they are both eye candy, too. LOL.
So much has transpired in their lives. New work, new jobs. And their circumstances have improved much. Im proud to call them my friends.
As hectic as the day might have been, I retire to bed tonight happy. I love renewing bonds of friendship.
I say a little prayer for both of them: Grant them a safe flight going back to their homes. Continue to enlighten them and enrich their lives with love, peacw and happiness.
- Posted using BlogPress from my iPhone
Saturday, February 4, 2012
ang O party 2
"Shit. Mala-late ako." Nasa party pa ng opisina si Lucas. Nagkakasayahan pa. Halos katatapos pa lang kumain. Tuloy ang karaoke sa isang tabi. Si Lita, nagpupumilit na bumirit ala Regine. Kaso, labas na ang litid sa taas ng nota ng kanta. "Shine. Shine" pilit pa ring inaabot.
Nasa Malabon ang party niya. Nasa Malate ang party ni Jomay. Malayu-layo ang destinasyon. Ok lang naman, basta masabing nakapunta sa isang O party. Di na niya napapansin na sumasayaw sa harap ang lesbiyanang si Joey. Napatingin siya dahil sa malakas na hiyawan. Si Joey talaga, hindi mo naiisiping babae. Lalaking-lalaki ang asta. Daig pa siya. Sa porma, sa pananalita. Ni boobs di mo maaninag. Kaya siguro mataba siya, para mukhang bilbil lang ang boobs niya. Natawa siya sa sarili.
Di siya makakaalis hanggang di natatapos ang exchange gift. Hay. Ang bagal ng takbo ng party. Kung pwede lang tanggalin ang plug ng karaoke na yan. Basag na rin ang eardrums niya.
Lumapit si Anna sa kanya.
"Hoy, ano ka ba? parang aligaga ka diyan!" banggit ni Anna.
"Ay, sorry naman. May iniisip lang."
"Sa Christmas party, may iniisip ka pa? Ano ba yan? Tara, sayaw tayo!" at bigla siyang hinugot ni Anna papunta sa gitna.
Kung di ka lang boss, inisip niya sa sarili. Kaya napasayaw si Lucas, pangiti-ngiti pa. Ngunit ang utak niya ay nasa kabagalan ng relo.
"Exchange gift na!" sigaw ni Butch.
Kinuha niya ang regalo niya sa lamesa. Tinignan niya ang pagkabalot. Maganda ang disenyo! kakaiba. Proud siya na gawa niya yun. Ngunit bigla siyang nailang nung nakita niya ang regalo ng iba. Simpleng-simple ang pagkabalot. Nahiya siya na pang-display ang pagka-wrap niya sa regalo niya. Baklang-bakla.
Nagbigayan ng gifts habang nakapalibot silang lahat. Sabay-sabay ang pagbukas. Ang regalo niya ay anim na baso mula sa SM. Ano nga ba ang aakalain niyang regalo sa kanya, sa halagang P400? Pero siyempre, nakadikit ang ngiti. At mabilis niyang pinasok sa bag.
"Magpapaaalam na ako. May isa pa akong Christmas party", pabulong na sinabi ni Lucas kay Chin-chin, ang girlfriend ni Butch.
"Ah talaga? Nabusog ka ba? Sige, ingat ka! Alam mo na bang palabas?" tanong ni Chin-chin.
"Oo naman. At may dumadaang tricycle sa kanto niyo, di ba?
"Oh basta ingat at Merry Christmas, Luc" sabay beso sa kanya.
Alas otso na ng gabi nung nakasakay siya ng taxi. Ang hirap kumuha dun sa Malabon. Madalang ang daan. Halos murahin na niya ang isang taxing dumaan na hindi man siya pinasakay. Mabuti na lang at sa kabilang kanto, may bumaba ng taxi. Dali-dali niyang sinakyan. Walang imik ang driver.
"Kuya, sa Malate tayo. Mag-Avenida na tayo tuloy-tuloy hanggang Maynila."
Sana umabot siya sa usapan nila ni Kim na 9pm sa may 7-11 sa Vito Cruz. Kawawa naman yun kung maghintay. Di pa naman sanay sa Maynila yun.
Koreano kasi si Kim pero may tatlong taon na rin sa Pilipinas. Nakilala niya si Kim sa Mister Piggy's. Ang cute ng Koreano. At nakakaintindi na ng Tagalog. Maraming may gustong mag-uwi kay Kim nung gabing yun. Pero sila ng kanyang ex ang nagwagi. Sila ang nakatikim ng kimchi. Mula nun, naging kaibigan niya si Kim sa landian. Parang hayuk na hayok sa laman. Supot naman. Natawa naman siya habang umaarangkada ang taxing sinakyan niya.
Sumakay si Kim sa taxi pagkita sa kanya. Nakasuot lang ng tshirt at jeans si Kim. Pero cute pa rin. Tiyak na pagpipiyestahan siya mamaya! At hindi siya mapapahiya kay Jomay.
"Im sorry Im late! The party took so long", paumanhin niya kay Kim.
"It's ok, Luc. No problem!" sabay ngiti ni Kim.
Dumating sila sa condo ni Jomay, halos mag-alas diyes na rin. Nagdoor bell. Ang bumukas sa pinto ay isang tisoyin na lalaki, malalim ang boses. Inglisero pa.
"Are you here for the party?" tanong ni tisoy.
"Yes, ahmm. we are guests of Jomay." sagot ni Lucas.
Pinapasok sila sa loob ng condo. Ang dilim. Ngunit makikita mo ang koleksyon ni Jomay ng mga antique. Para ngang nakakatakot. Ngunit isa lang ang napansin niya. Bukod kay Tisoy, sila lang ang tao sa sala. Tama ba ang pinuntahan namin?
Lumabas si Jomay mula sa kwarto, tinawag ni tisoy. "Hola chika de patatas!" sigaw na pagbati ni Jomay.
"Jomay, this is Kim. He's Korean." sabay shake hands. At mapapansin mong natutuwa si Jomay sa itsura ni KIm.
"Come, come. Maaga kayo pero may aksyon na dito!" pumasok si Jomay sa kwarto niya.
Pagpasok nila, nakita nilang may tatlong lalaki ng nasa kama, nakahubad, Naghahalikan ang dalawa, habang ang pangatlo naman ay nakayakap sa likod.
Nagulat si Lucas sa nakita niya. Tinignan sila ng mga nasa kama.
"Join us. Take your clothes off" sabi ng isa.
Nagtinginan sila ni Kim.
"Ill leave you muna ha?" pangiting nagpaalam si Jomay, sinara ang pinto paglabas.
Sasabak na ba sila?
Nasa Malabon ang party niya. Nasa Malate ang party ni Jomay. Malayu-layo ang destinasyon. Ok lang naman, basta masabing nakapunta sa isang O party. Di na niya napapansin na sumasayaw sa harap ang lesbiyanang si Joey. Napatingin siya dahil sa malakas na hiyawan. Si Joey talaga, hindi mo naiisiping babae. Lalaking-lalaki ang asta. Daig pa siya. Sa porma, sa pananalita. Ni boobs di mo maaninag. Kaya siguro mataba siya, para mukhang bilbil lang ang boobs niya. Natawa siya sa sarili.
Di siya makakaalis hanggang di natatapos ang exchange gift. Hay. Ang bagal ng takbo ng party. Kung pwede lang tanggalin ang plug ng karaoke na yan. Basag na rin ang eardrums niya.
Lumapit si Anna sa kanya.
"Hoy, ano ka ba? parang aligaga ka diyan!" banggit ni Anna.
"Ay, sorry naman. May iniisip lang."
"Sa Christmas party, may iniisip ka pa? Ano ba yan? Tara, sayaw tayo!" at bigla siyang hinugot ni Anna papunta sa gitna.
Kung di ka lang boss, inisip niya sa sarili. Kaya napasayaw si Lucas, pangiti-ngiti pa. Ngunit ang utak niya ay nasa kabagalan ng relo.
"Exchange gift na!" sigaw ni Butch.
Kinuha niya ang regalo niya sa lamesa. Tinignan niya ang pagkabalot. Maganda ang disenyo! kakaiba. Proud siya na gawa niya yun. Ngunit bigla siyang nailang nung nakita niya ang regalo ng iba. Simpleng-simple ang pagkabalot. Nahiya siya na pang-display ang pagka-wrap niya sa regalo niya. Baklang-bakla.
Nagbigayan ng gifts habang nakapalibot silang lahat. Sabay-sabay ang pagbukas. Ang regalo niya ay anim na baso mula sa SM. Ano nga ba ang aakalain niyang regalo sa kanya, sa halagang P400? Pero siyempre, nakadikit ang ngiti. At mabilis niyang pinasok sa bag.
"Magpapaaalam na ako. May isa pa akong Christmas party", pabulong na sinabi ni Lucas kay Chin-chin, ang girlfriend ni Butch.
"Ah talaga? Nabusog ka ba? Sige, ingat ka! Alam mo na bang palabas?" tanong ni Chin-chin.
"Oo naman. At may dumadaang tricycle sa kanto niyo, di ba?
"Oh basta ingat at Merry Christmas, Luc" sabay beso sa kanya.
Alas otso na ng gabi nung nakasakay siya ng taxi. Ang hirap kumuha dun sa Malabon. Madalang ang daan. Halos murahin na niya ang isang taxing dumaan na hindi man siya pinasakay. Mabuti na lang at sa kabilang kanto, may bumaba ng taxi. Dali-dali niyang sinakyan. Walang imik ang driver.
"Kuya, sa Malate tayo. Mag-Avenida na tayo tuloy-tuloy hanggang Maynila."
Sana umabot siya sa usapan nila ni Kim na 9pm sa may 7-11 sa Vito Cruz. Kawawa naman yun kung maghintay. Di pa naman sanay sa Maynila yun.
Koreano kasi si Kim pero may tatlong taon na rin sa Pilipinas. Nakilala niya si Kim sa Mister Piggy's. Ang cute ng Koreano. At nakakaintindi na ng Tagalog. Maraming may gustong mag-uwi kay Kim nung gabing yun. Pero sila ng kanyang ex ang nagwagi. Sila ang nakatikim ng kimchi. Mula nun, naging kaibigan niya si Kim sa landian. Parang hayuk na hayok sa laman. Supot naman. Natawa naman siya habang umaarangkada ang taxing sinakyan niya.
Sumakay si Kim sa taxi pagkita sa kanya. Nakasuot lang ng tshirt at jeans si Kim. Pero cute pa rin. Tiyak na pagpipiyestahan siya mamaya! At hindi siya mapapahiya kay Jomay.
"Im sorry Im late! The party took so long", paumanhin niya kay Kim.
"It's ok, Luc. No problem!" sabay ngiti ni Kim.
Dumating sila sa condo ni Jomay, halos mag-alas diyes na rin. Nagdoor bell. Ang bumukas sa pinto ay isang tisoyin na lalaki, malalim ang boses. Inglisero pa.
"Are you here for the party?" tanong ni tisoy.
"Yes, ahmm. we are guests of Jomay." sagot ni Lucas.
Pinapasok sila sa loob ng condo. Ang dilim. Ngunit makikita mo ang koleksyon ni Jomay ng mga antique. Para ngang nakakatakot. Ngunit isa lang ang napansin niya. Bukod kay Tisoy, sila lang ang tao sa sala. Tama ba ang pinuntahan namin?
Lumabas si Jomay mula sa kwarto, tinawag ni tisoy. "Hola chika de patatas!" sigaw na pagbati ni Jomay.
"Jomay, this is Kim. He's Korean." sabay shake hands. At mapapansin mong natutuwa si Jomay sa itsura ni KIm.
"Come, come. Maaga kayo pero may aksyon na dito!" pumasok si Jomay sa kwarto niya.
Pagpasok nila, nakita nilang may tatlong lalaki ng nasa kama, nakahubad, Naghahalikan ang dalawa, habang ang pangatlo naman ay nakayakap sa likod.
Nagulat si Lucas sa nakita niya. Tinignan sila ng mga nasa kama.
"Join us. Take your clothes off" sabi ng isa.
Nagtinginan sila ni Kim.
"Ill leave you muna ha?" pangiting nagpaalam si Jomay, sinara ang pinto paglabas.
Sasabak na ba sila?
Friday, February 3, 2012
Can Friendships be made with 1's and 0's?
Can one truly establish a "friendship" online? What constitutes "friendship"? How important is physical presence to sustain a friendship?
I recall the long-term friendship of Julia Child and Avis de Voto as mentioned in the movie "Julie & Julia." That friendship started as a two-year correspondence, long-hand snail mail! And the way Julia talked about her, you'd think they were bff from childhood!
In this age, we can have 1,000 facebook "friends", hundreds of twitter "followers", etc., etc. A lot of them, I imagine, we have never met personally. Yet for some of them, we can actually interact on a daily basis! Much much more frequently than our real friends and family! We react to each other's highs and lows, with an assumed genuine concern and interest. We greet each other birthdays and share memes.
Can true friendships come out of these? If such interactions never get past the electronic level, can we call them true friendships?
What do you think?
- Posted using BlogPress from my iPad
I recall the long-term friendship of Julia Child and Avis de Voto as mentioned in the movie "Julie & Julia." That friendship started as a two-year correspondence, long-hand snail mail! And the way Julia talked about her, you'd think they were bff from childhood!
In this age, we can have 1,000 facebook "friends", hundreds of twitter "followers", etc., etc. A lot of them, I imagine, we have never met personally. Yet for some of them, we can actually interact on a daily basis! Much much more frequently than our real friends and family! We react to each other's highs and lows, with an assumed genuine concern and interest. We greet each other birthdays and share memes.
Can true friendships come out of these? If such interactions never get past the electronic level, can we call them true friendships?
What do you think?
- Posted using BlogPress from my iPad
Thursday, February 2, 2012
ang O party 1
Malungkot na masarap ang pakiramdam. Kaka-break pa lang nila Lucas at Conrad. May 5 taon rin silang magkasama. Kahit siya ang nikapag-break kay Conrad, umiiyak rin siya pag-naalala niya ang pinagsamahan. At yung gabing nakipag-break siya. Ang hagulgol ni Conrad ng buong gabi. Tinibayan lang niya ang kanyang pusong nadudurog sa bawat hikbi ni Conrad.
May tatlong buwan na rin ang nagdaan. Tatlong buwan ng kalayaan. Ngayon pa lang niya ulit mae-enjoy ang pagiging single. Pero hindi rin laging kasiyahan. Di naman siya laging may date. Di naman siya laging may booking. Kaya minsan, malungkot rin ang gabi.
Tinawagan siya ng isang kaibigan.
"Luc, may O party ako sa Sabado. Punta ka."
"O party? Ano yun?"
"Sus, taga saan lupalop ka ba ng Pilipinas?? Orgy party! Hahaha"
"Ay, exciting! Orgy talaga?"
Biglang napag-isip si Lucas. Kaya niya ba ang isang orgy? Pumasok sa isip niya ang mga porn na pinapanuod niya. Labu-labo ang mga katawan, ang mga titi. ang chupaan at uringan. Pero lahat, magaganda at magaganda ang katawan. Bigla siyang na-insecure.
"Oh ano, punta ka? Piling-pili ang in-invite ko dito." Napangiti siya nung binanggit eto ng kanyang kaibigan.
"Mga 8pm dito sa condo sa Malate. Magdala ka rin ng isang kabarkadang game. Bawal ang pangit at maarte! Dapat maganda ha?!"
Na-excite si Lucas. Ibang klase! Ibang level na eto!
Naririnig na niya ang ganitong mga party. Alam niyang exclusive. Sinasala ang mga pupunta. May ilan siyang kakilalang nakakapunta sa ganung mga parties. Minsan lang nga, may E (ecstacy) at iba pang drugs. Mayroon pa nga gina-gangbang. Pinipilahan para i-fuck. Hanggang umaga ang sex.
Iniisip pa lang niya, tinitigasan na siya. Minsan nga raw, may mga saksakan ng gwapo. Mga artista pa! Paano kaya kung matapat siya sa isang artista? Wow, sarap siguro nun. At nangarap na siya ng tuluyan.
Ang tagal naman ng Sabado.
May tatlong buwan na rin ang nagdaan. Tatlong buwan ng kalayaan. Ngayon pa lang niya ulit mae-enjoy ang pagiging single. Pero hindi rin laging kasiyahan. Di naman siya laging may date. Di naman siya laging may booking. Kaya minsan, malungkot rin ang gabi.
Tinawagan siya ng isang kaibigan.
"Luc, may O party ako sa Sabado. Punta ka."
"O party? Ano yun?"
"Sus, taga saan lupalop ka ba ng Pilipinas?? Orgy party! Hahaha"
"Ay, exciting! Orgy talaga?"
Biglang napag-isip si Lucas. Kaya niya ba ang isang orgy? Pumasok sa isip niya ang mga porn na pinapanuod niya. Labu-labo ang mga katawan, ang mga titi. ang chupaan at uringan. Pero lahat, magaganda at magaganda ang katawan. Bigla siyang na-insecure.
"Oh ano, punta ka? Piling-pili ang in-invite ko dito." Napangiti siya nung binanggit eto ng kanyang kaibigan.
"Mga 8pm dito sa condo sa Malate. Magdala ka rin ng isang kabarkadang game. Bawal ang pangit at maarte! Dapat maganda ha?!"
Na-excite si Lucas. Ibang klase! Ibang level na eto!
Naririnig na niya ang ganitong mga party. Alam niyang exclusive. Sinasala ang mga pupunta. May ilan siyang kakilalang nakakapunta sa ganung mga parties. Minsan lang nga, may E (ecstacy) at iba pang drugs. Mayroon pa nga gina-gangbang. Pinipilahan para i-fuck. Hanggang umaga ang sex.
Iniisip pa lang niya, tinitigasan na siya. Minsan nga raw, may mga saksakan ng gwapo. Mga artista pa! Paano kaya kung matapat siya sa isang artista? Wow, sarap siguro nun. At nangarap na siya ng tuluyan.
Ang tagal naman ng Sabado.
Wednesday, February 1, 2012
at least a post a day
It's my birthmonth. I should honor that by writing a post a day. On anything. I want to see 29 or more posts for February 2012. Because I need a goal to work on. Some won't be as nice or as relevant. Kebs!. A post a day at least.
So I start today. Tonight, with a slight buzz from the wine I am drinking.
It's really good Aussie white.
I am in Cebu now. I just finished my dinner of cocktail food at the lounge. This should be my dinner. I can't waste all that hardwork earlier at Fitness in Ayala. Stop eating, CC.
Fitness at 3pm had very few people working out, expectedly. But not without eye candy. You just have to love Cebu. Someone is always hot somewhere. I was able to do my weights routine. Which is unusual since I have become quite dependent on my personal trainor in ff in qc. When I am away, I usually just do a cardio routine. I'm glad I was able to squeeze a weights workout today.
I enjoyed the cocktails and pica-pica at the Executive Lounge. i like that they do vary the menu. Never the same thing. Why can't Philippine Airlines do the same with that Mabuhay Lounge? A little variability, please? Not the usual sandwiches and lugao and bananas. Please naman!
i have some time off tonight from my 'ceremonial duties' at work. Free time. But I really have nowhere to go. I don't feel like exploring Cebu on my own. Though Ayala Center is just a hop, skip away, what else is new there?
So I am done with dinner. And the 2nd glass of wine is emply. So this post ends. Post 1, Feb. 1.
- Posted using BlogPress from my iPad
So I start today. Tonight, with a slight buzz from the wine I am drinking.
It's really good Aussie white.
I am in Cebu now. I just finished my dinner of cocktail food at the lounge. This should be my dinner. I can't waste all that hardwork earlier at Fitness in Ayala. Stop eating, CC.
Fitness at 3pm had very few people working out, expectedly. But not without eye candy. You just have to love Cebu. Someone is always hot somewhere. I was able to do my weights routine. Which is unusual since I have become quite dependent on my personal trainor in ff in qc. When I am away, I usually just do a cardio routine. I'm glad I was able to squeeze a weights workout today.
I enjoyed the cocktails and pica-pica at the Executive Lounge. i like that they do vary the menu. Never the same thing. Why can't Philippine Airlines do the same with that Mabuhay Lounge? A little variability, please? Not the usual sandwiches and lugao and bananas. Please naman!
i have some time off tonight from my 'ceremonial duties' at work. Free time. But I really have nowhere to go. I don't feel like exploring Cebu on my own. Though Ayala Center is just a hop, skip away, what else is new there?
So I am done with dinner. And the 2nd glass of wine is emply. So this post ends. Post 1, Feb. 1.
- Posted using BlogPress from my iPad
Subscribe to:
Posts (Atom)