Lucas Chronicles: Joey 2

"Lucas, come over, please?"

"Yes, boss?" sagot ni Lucas habang papasok sa office ni Claude. Nakaupo sa may leather sofa si Claude, may binabasang mga papeles. Suot ang salamin at hindi man siya tinignan. "Tuloy ba ang meeting sa Makati bukas?"

"Yes, Sir. Nagconfirm si Mr. Tolentino."

"Si Dante mismo ang nagconfirm?" sabay tingin sa kanya mula sa kinauupuan.

"I mean, yung sekretarya niya ang nagconfirm." nahiya si Lucas.

"Ah. Ok. Kilala mo si Dante, right?"

"Hindi, Sir. Nabanggit mo pa lang siya. He is a fashion designer ata."

"Yeah. He wants us to help the online retail business."

"Wow. Good luck sa atin!"

"Good luck sa iyo. You'll be frontlining."

"Ako? Ah. Ok."

"Is there a problem? Look I didn't get you just to become my EA forever. You do have selling skills, right?"

"Oo naman, Boss. Sorry. But I'll be ready. Sasama ba ako sa iyo bukas?"

"Yeah. Wear something..."

"Corporate?"

"Haha... No. Something attractive."

"Huh?"

"Lucas, Dante is gay. And like any faggot, he likes to talk to good-looking guys."

Naramdaman ni Lucas na nagblush siya. Hindi niya naiisip na may ganong factor. Natawa rin siya.

"Sure, boss. I'll be on my best straight-acting behavior."

"Haha. No need. Be yourself. Gusto ko lang gwapo ka."

"I will try my best, Boss."


Late na rin nakauwi si Lucas sa bahay. As usual, nagyaya na naman magdinner si Claude. At kahit nagsabi naman si Lucas kay Joey, mainit pa rin ang ulo ni Joey.

"Kailangan talaga dinner lagi?"

"Babe, part of the job. Siyempre kailangan kong samahan si Claude."

Napabuntong-hininga si Joey. "Ang dalas kasi. Sabi sa iyo type ka ng boss mo."

"Babe, this is work, no? Besides, hindi ko siya type." Lumapit siya at hinalikan si Joey sa lips. Nakasimangot pa rin ang jowa. "Enough na. Buti nga may work na ako."

"Hmmp. May trabaho ka nga, lagi naman akong nag-iisa magdinner."

"Babe, bumabawi naman ako, di ba?" yumakap si Lucas at bumulong sa kanya, sabay hipan sa tenga."

"Mamaya na. May tatapusin pa ako." at dahan-dahang kumawala si Joey.

"Goli na ako. Amoy inihaw ako." at pumunta na siya sa kanyang cabinet.


Pinapasok sila sa loob ng opisina ni Dante. Maganda at modern, kahit mukhang simple lang. Minimalist ang dating. Pinaupo siya sa sofa ni Claude, habang siya naman ay nagmasid sa mga magazine sa mesa sa cabinet. Nakatalikod siya sa pintuan.

Pumasok na lang si Dante at biglang bumati kay Claude. Sabay silang tumayo upang sumalubong. Humarap siya at biglang lumukso ang kanyang puso. Namumukhaan niya si Dante. Inisip niya kung saan habang nagbebeso-beso ang magkaibigan.

"Dante, this is Lucas, my assistant." at inabot ni Dante ang kamay niya kay Lucas. Hindi kaagad nakapag-kamay si Lucas dahil tulala pa siya. Natauhan rin siya at kinamayan si Dante.

"Hello, Sir."

"Please, call me Dante. Have a seat. Salamat, Claude for coming."

"My pleasure, dear! Para ke pa magkaibigan tayo kung hindi man lang tayo magtutulungan. Anyway, we are ready to help you with the business."

Parang wala pa rin sa sarili si Lucas. Nakikinig man siya at nagsusulat ng notes ay tumatakbo ang utak niya. Bakit pamilyar si Sir Dante? Pinagmasdan niya habang nag-uusap ang magkaibigan. Halos magkasing edad sila, siguro nasa may late-40's. Eto ang mga kasabayan ni Boss. Mga bading na maganda na ang naging takbo ng buhay.

Tinignan niya si Dante. Yung mga at yung hugis ng mukha ang talagang pamilyar. Hindi pa rin niya maiisip kung saan. Hindi naman sa mga parties. O sa gym. O sa mga sauna o club. Tinigil niya muna ang pag-iisip tungkol dito at inatupag ang trabaho. Nagtake down siya ng mga notes at siniguradong inalam niya ng mga requirements ni Sir Dante.

Nang matapos sila ay madali ring nagpaalam. Hindi na nila kinain ang meryendang hinanda ni Sir Dante. Pabalik sa opisina, yun pa rin ang iniisip niya. Saan niya nakita o nakilala si Dante?


"Babe, Claude is giving me sales assignments na." kwento niya kay Joey habang kumakain sila.

"So hindi ka na utusan lang?"

"Ouch naman, Babe. Busina naman ng konti!" parang napikon siya sa sagot ng jowa.

Hindi umimik si Joey at tinuloy lang ang pagkain.

"He's making me handle accounts now. Yung unang client ko nakilala ko kanina. Dante Tolentino."

"Sino yun?"

"He's a fashion designer na may retail line. Supplier ng mga department stores. Pero expand niya yung sarili niyang label online."

"Ah. Bading rin."

"Yeah. Familiar siya. I know I've met him somewhere."

"Hindi na ako nagugulat, Babe. You've been around."

"Ano ba problem, Babe? Nang-aaway ka ba? Kanina ka pa!" tumaas na ang boses ni Lucas.

"Wala! It's just a bad day for me."

"Don't take it out on me. Bakit ako aawayin mo?"

"Ok, I'm sorry... Sorry na."

"Nakaka-bad trip ka"

"Sorry na. Oh sige, tuloy mo na ang kwento mo."

"Wala na akong gana." At tumahimik na lang si Lucas. Si Joey naman ang umamo sa jowa. "Look, I'm sorry na. So, saan mo kaya na meet si Dante?"

Sumagot na rin si Lucas matapos ang ilang sandali. "Well, I can't remember yet. Napaka-pamilyar ng eyes niya."

"May istura ba siya?"

"Yeah, maski designer siya, hindi siya bading kumilos. At may katawan siya."

"You think you had sex with him na?"

"Ayan ka na naman!"

"Babe, serious question. I'm just helping you remember."

Tumahimik si Lucas ng sandali. "Well, yes. Hindi ko lang maisip yung circumstances."

"I'm sure it will come back to you."


Tama si Joey. Habang patulog sila bumalik ang mga ala-ala. At nagsimula dahil naalala niya ang nunal ni Dante sa mukha.

Yung nunal na yun na una niyang napansin nung sumakay sa bus si Dante at tumabi sa kanya. Ngunit hindi lang naman ang nunal ang kapansin-pansin. Maganda ang mata at maamo ang mukha. At maganda ang katawan. Para sa isang kinse anyos na batang nagmumulat pa lang sa kabadingan, pansinin ang mga lalaking may istura.

Naupo sa tabi niya ang mama. Iilan na lang kasi ang bakanteng upuan. Natuwa naman siya at nakatabi niya. Sa may Balintawak na sumakay ang mama. Sana makasama niy ng matagal-tagal. Byaheng gabi pa naman.

Pinakiramdaman niya ang mama. Pinansin niya ang ginagawa. Mukha namang normal lang ang kilos. Pagkaupo ay nanahimik lang. Hinintay ang konduktor upang makapagbayad. Dun niya narinig na mas malayo ang babaan niya. Makakasama niya hanggang pagbaba niya sa Dau.

Ngunit napansin niyang ang bilis nakatulog ng mama. At hindi na kumibo. Kaya siya rin ay nagpasiyang matulog na rin. Kinuha ang kumot na pinabaon ni Nanay at binalot ang sarili. Diniliman na rin ng tsuper ang ilaw ng bus. Halos lahat ay natutulog na.

Naiglip lang siya ng sandali. Hindi pa rin mapakali. At dun niya naramdaman na nagtatama ang kanilang mga braso sa upuan. Makinis at mainit ang naramdaman niya. Hindi niya tinanggal ang kanyang kamay. Tulog naman ang katabi.

Gumalaw ang mama at nag-ayos ng pagkakaupo. Natanggal ang pagkadikit ng braso. Hindi gumalaw si Lucas, parang tulog pa rin. Ngunit nung umayos na, napansin ni Lucas na binalik ang pagkakadikit ng kanilang mga balat. Tumibok ang puso niya. Ang alam niya, ayaw ng mga tao ang nagkakadikit. Ngunit parang ok lang sa mamang katabi niya.

Siya naman ang umayos, ngunit sinigurado niyang hindi pa rin naaalis ang pagkakadikit. Pinusisyon niya ang kanyang tuhod na makadikit naman sa tuhod ng mama. Hindi na naman pumalag ang katabi. Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya.

Dahan-dahan niyang kiniskis ang tuhod niya sa tuhod ng mama. Hindi naman tinatanggal ang tuhod. Pasimple siyang tumingin kung tulog ang mama. Nakabukas ang mata. Ngunit hindi gumagalaw. Lumakas lalo ang loob niya.

Tinakpan niya ng kumot ang kanilang magkatabing tuhod. At dahan-dahan niyang nilagay ang kamay niya sa tuhod niya. Mga daliri lamang ang unti-unting sumasagi sa tuhod ng mama.

Hindi pa rin pumpapalag. Hindi kumikilos. Pinatong na niya ang kanyang kamay sa tuhod ng mama. Naghintay ng isang reaksyon. Wala. At parang may sariling isip ang kanyang kamay na humaplos na sa hita ng mama. Wala pa ring reaksyon. Hindi man gumagalaw. Naramdaman niya ang init ng hita, ang siksik na laman sa loob ng maong. Tigas na tigas na ang kanyang sariling nota habang gumagapang ang kamay niya sa hita ng mama.

Inayos niya ang kumot upang matakpan hanggang hips ng mama, matakpan ang hinaharap. Gumalaw ang lalaki upang takpan ng mabuti ang harapan. Gumapang na ang kanyang kamay patungo sa singit. Mainit ang pakiramdam. At naramdaman na niya ang matigas na nota ng mama. Parang nagpupumiglas sa masikip na maong.

Dahan-dahan niya muna hinaplos ang nota. Naramdaman niya ang kamay ng lalaki, malaki na kinuha ang kamay niya at diniin sa titing matigas. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Pinamalas sa kanya ang kahabaan ng nota na patagilid na. Pinisil niya ang makapa niya.

Tinignan niya ang paligid. Lahat ng mga katabi ay mukhang tulog na. Pinakiramdaman niya ang mama. Umupo ng matuwid. At dahan-dahang binuksan ang zipper. Pinasok ang kamay niya sa loob. Naramdaman niya ang brief at ang buong tigas ng nota. Hinaplos, pinisil. Gustong-gusto niyang ilabas. Ngunit nananaig pa rin ang takot. At nakutento siyang hawak-hawak na lamang ang nota mula sa posisyon na yun.

Bigla na lamang sumigaw ang konduktor.

“Dau na. Maghanda na ang bababa.” At biglang bumukas ang ilaw.

Nabigla silang pareho at umayos ng upo. Sinara ang zipper at kumilos na parang walang nangyari. Sa liwanag, sinipat niya ang itsura ng mama. At nakita niya na naman ang nunal. Nagktinginan sila.

Nang tumigil ang bus, naghanda na siya ng gamit niya at tumayo. Nagulat siyang tumayo rin ang mama. Nauna siyang bumaba sa istasyon. Lingon siya ng lingon paligod. At nakita niyang pababa rin ang mama.

Sa labas ng bus, dahan-dahan ang paglakad niya. Nililingon niya kung saan pupunta ang lalaki. Tumingin sa kanya at nagtungo sa rest room. Sinundan niya.

Ngunit maraming tao sa CR. At nung tiyempo na nila, nagkatabi naman sila sa urinal. At dun ipinakita ng lalaki ang kanyang titing matigas. Nagmuestrang iihi ngunit wala namang lumalabas. Napalunok si Lucas. Kung pwede lang niyang hawakan at isubo. Ngunit may mga nakahintay. Kaya sandali lang ang show at lumabas na rin ang lalaki. Tumungo sa bus. Tinitigan niya ng huling beses bago pumasok sa loob ng bus.

Hindi siya umalis hanggang hindi nakaka-alis ang bus. Minemorya niya ang mukhang iyon. Ang katawan. Ang lakad.

Ang tagal niyang pinagpantasyahan ng paulit-ulit ang pangyayaring iyon. Ilang beses siyang sumasakay ng bus, pinagdarasal na makasama niya uli ang mama. Ngunit hindi nangyari. Hindi na niya nakita ang mamang iyon.

Hanggang ngayon. Hanggang nakita niya si Sir Dante.



- Posted using BlogPress from my iPad