A bit more serious now, we continue discussing whether or not this is real. Is it really 'Gays' being besieged or is 'Homosexuality' the one under attack?
Download this episode (right click and save)
Music credits:
“It’s Not Right But It’s Okay (Thunderpuss Mix)” by Whitney Houston
“Bailero” by Sarah Brightman
“Un Jour Il Viendra” by Sarah Brightman
“Solo Con Te” by Sarah Brightman
“Tu” by Sarah Brightman
“Promise Of A New Day” by Paula Abdul
- Posted using BlogPress from my iPad
Monday, May 28, 2012
cc quickie: moody
I'm not my perky self this morning. A 'mood' is washing over me. I'm preferring to be quiet even as everybody else seems to be in high spirits. I'm irritable. (Darn. Why did he change the f**king a/c swing direction?)
What set it off? Is it something external really? Or do my moods just happen? Internal? Glandular? Hormonal?
I want to plot these moods and look for patterns.
- Posted using BlogPress from my iPhone
What set it off? Is it something external really? Or do my moods just happen? Internal? Glandular? Hormonal?
I want to plot these moods and look for patterns.
- Posted using BlogPress from my iPhone
Saturday, May 26, 2012
Paolo 2
Ganadong mag-workout si Lucas. Malakas ang pakiramdam niya. Sabado at masarap ang tulog kagabi.
Nakatapos siya ng 30 minuto na treadmill. At may lakas pa siyang magbuhat. At nagpa-spot siya kay Jojo, yung isa sa mga trainers dun.
"Boss, ang lakas mo ng bumuhat! Kayang-kaya mo na yung 30kg! Dagdagan natin"
Naka limang reps pa rin siya kahit 35kg sa bawat dulo. Hanep! Nang matapos at habang hinihingal pa, tinignan niya ng sarili sa salamin. Parang ang laki-laki ng katawan niya. Lahat ng mga muscles, pumutok! Good workout nga!
Natapos rin siya at dumiretso na sa lockers. Nasa isang sulok ang nakuha niyang locker. Nakatago ng bahagya. Tinanggal ang sando at hinubad ang shorts. At habang naka-brief na lang siya, naramdaman niyang may mga mata nakatitig sa kanya.
Napatingin siya sa dulo, kung saan may salamin. Nakatingin sa kanya ang isang lalaking, mukhang Chinese, habang nag-aayos at nagboblow dry ng buhok. Nung napansing nakita niyang tinitignan siya, binawi ang pagkakatitig.
Natawa si Lucas sa sarili. Bigyan ko kaya ng show eto. Tutal mukhang mahilig manuod! Wala namang ibang tao. Hindi siya nagmadaling magtapis. Hinayaan niya munang naka-brief lang siya, at kunwaring may hinahanap sa bag.
Naramdaman na naman niya ang tingin. Ang titig. Kinuha niya ang isang maliit na tuwalya at pinunsan ang katawan ng pawis. Dahan-dahan niyang dinampian ang leeg, ang dibdib. Unti-unting dumadaan sa matipunong dibdib, sa mga utong, sa kaniyang tiyan, patungo sa hita. Napansin niyang tinitigasan na rin siya sa kanyang pag-akit. Napunta ang kamay niya sa bukol niya sa brief. Pinisil niya at inayos patabi upang hindi lumabas ang ulo. Humahaba na ng husto ang kanyang ari.
At nuon pa lang niya nilingon ang nanunuod. Hindi na tinago ng lalaki ang pagtitig sa kanya. Nakanganga pa. Hinimas pa niya ang nota niyang pasimple. At binaba na niya ng maliit na tuwalya. Tinignan niya ng harapan ang lalaki. At sabay niyang binaba ang brief niya, magkabilaan. Dahan-dahan. Sinisigurado niyang nakatingin pa rin an panauhin. At lumabas na ang buong kahabaan ng kanyang titing matigas.
Tinanggal na niya ang brief ng tuluyan. Tinignan at Hinawakan ng saglit ang nota. At tumingin sa nanunuod. Walang kakurap-kurap ang lalaki sa harap. Kinuha niya ang malaking tuwalya at nagtapis na. Tinakpan ang ari. Tinago ang mga gamit sa locker at nagtungo na sa shower area. Dinaanan niya ang kanyang tagapanuod at ningitian ng bahagya. Shit. Ang bad ko. At natawa sa sarili habang dinadama ang sarap ng bumubuhos na tubig mula sa shower.
Sinadya niyang tagalan ang pagligo upang hindi siya mahintay ng lalaki. Mapanukso lang ang gusto niyang papel. Sa ngayon. Wala na nga siya nung nakalabas siya. Nagbihis na siya at tinignan ang cellphone. Dalawang messages.
"Ganda umaga, babe. Musta tulog? San k n? Gym? Ako rin. mis u" mula kay Carlito. Napangiti siya at sinagot ang text. Sa pangalawang text siya nagulat.
"Elow po. Gud am. Pede ako mmy, mga 5. San tau mit?" mula kay Paolo.
Lumukso ang dugo niya. Sumagot rin ang bagets. Nakadalawang text siya kagabi ngunit hindi sumasagot. Buong akala niya ay nakalipas na ang pagkakataon. Dali-dali niyang pinlano ang araw at gabi. At nagtext na kay
Paolo.
"Musta, Sir?" sinalubong siya ng isang magandang ngiti ni Paolo bago maupo sa tapat niya sa McDo. Inabot naman niya ang kamay para maghandshake.
"Ok naman. Nakapagpalaba na. Linis ng kwarto. Nagworkout kanina."
"Oo nga, po. Ang ganda ng katawan niyo. Sana nga makapagworkout rin ako."
Tinignan niya si Paolo. Bata pa naman kaya hindi pa talaga malaki ang katawan. Pero may porma na kasi malapad ang balikat. At balingkinitan ang baywang. Pag nakapagworkout eto, tiyak na gaganda pa ang katawan.
Napansin rin niya na magalang ang bata. Mahilig magsabi ng "po" at "opo".
"Hindi ka taga-dito?" tanong ni Lucas sa kanya.
"Nahulaan niyo po? Opo, taga-Davao. Nag-aral lang sa USC. At dito na rin nakahanap ng trabaho."
Magaang ang pakiramdam niya habang kausap niya si Paolo. Mahilig magpatawa, kahit corny minsan. Marami rin silang napagusapan tungkol sa isat-isa.
Nagtext si Carlito. "Babe, ano gawa u? Ako labas sama tropa. Nagyaya mag-Malate."
"K babe! Ingat lang. Njoy kyo." sagot niya. Mukhang tamang-tama ang timing. Tiyak uumagahin ang mga iyon. At malilibang na. Hindi na masyadong magtetext.
"Nuod tayo sine." niyaya niya si Paolo.
"Ok lang po."
Sa sinehan, hindi niya pinansin ang pelikula. Iniisip niya ang susunod niyang gagawin dito kay Paolo. Mabait at mukhang mabango. Isa lang ang nasa isip niya ngayon. Paano niya dadalhin sa lugar niya para magka-happening na.
Habang sila ay nanunuod ng pelikula, hinawakan na niya ang kamay. Lakasan na ng loob. Hindi pumalag ang bagets. Hinayaan lang nakapatong ang kamay ni Lucas sa kamay niya. Nagdaan pa ang ilang sandali, pinatong na niya ang kamay sa hita ni Paolo.
Biglang kinuha ang kamay niya at ibinalik sa upuan. Nagulat si Lucas. Naramdam rin niyang tumuwid sa pagkakaupo sa silya. At parang lumayo. Kinabahan siya sa mangyayari sa susunod.
Tinignan siya at binulungan. "Sex lang ba habol mo?" tanong sa kanya ni Paolo.
- Posted using BlogPress from my iPad
Nakatapos siya ng 30 minuto na treadmill. At may lakas pa siyang magbuhat. At nagpa-spot siya kay Jojo, yung isa sa mga trainers dun.
"Boss, ang lakas mo ng bumuhat! Kayang-kaya mo na yung 30kg! Dagdagan natin"
Naka limang reps pa rin siya kahit 35kg sa bawat dulo. Hanep! Nang matapos at habang hinihingal pa, tinignan niya ng sarili sa salamin. Parang ang laki-laki ng katawan niya. Lahat ng mga muscles, pumutok! Good workout nga!
Natapos rin siya at dumiretso na sa lockers. Nasa isang sulok ang nakuha niyang locker. Nakatago ng bahagya. Tinanggal ang sando at hinubad ang shorts. At habang naka-brief na lang siya, naramdaman niyang may mga mata nakatitig sa kanya.
Napatingin siya sa dulo, kung saan may salamin. Nakatingin sa kanya ang isang lalaking, mukhang Chinese, habang nag-aayos at nagboblow dry ng buhok. Nung napansing nakita niyang tinitignan siya, binawi ang pagkakatitig.
Natawa si Lucas sa sarili. Bigyan ko kaya ng show eto. Tutal mukhang mahilig manuod! Wala namang ibang tao. Hindi siya nagmadaling magtapis. Hinayaan niya munang naka-brief lang siya, at kunwaring may hinahanap sa bag.
Naramdaman na naman niya ang tingin. Ang titig. Kinuha niya ang isang maliit na tuwalya at pinunsan ang katawan ng pawis. Dahan-dahan niyang dinampian ang leeg, ang dibdib. Unti-unting dumadaan sa matipunong dibdib, sa mga utong, sa kaniyang tiyan, patungo sa hita. Napansin niyang tinitigasan na rin siya sa kanyang pag-akit. Napunta ang kamay niya sa bukol niya sa brief. Pinisil niya at inayos patabi upang hindi lumabas ang ulo. Humahaba na ng husto ang kanyang ari.
At nuon pa lang niya nilingon ang nanunuod. Hindi na tinago ng lalaki ang pagtitig sa kanya. Nakanganga pa. Hinimas pa niya ang nota niyang pasimple. At binaba na niya ng maliit na tuwalya. Tinignan niya ng harapan ang lalaki. At sabay niyang binaba ang brief niya, magkabilaan. Dahan-dahan. Sinisigurado niyang nakatingin pa rin an panauhin. At lumabas na ang buong kahabaan ng kanyang titing matigas.
Tinanggal na niya ang brief ng tuluyan. Tinignan at Hinawakan ng saglit ang nota. At tumingin sa nanunuod. Walang kakurap-kurap ang lalaki sa harap. Kinuha niya ang malaking tuwalya at nagtapis na. Tinakpan ang ari. Tinago ang mga gamit sa locker at nagtungo na sa shower area. Dinaanan niya ang kanyang tagapanuod at ningitian ng bahagya. Shit. Ang bad ko. At natawa sa sarili habang dinadama ang sarap ng bumubuhos na tubig mula sa shower.
Sinadya niyang tagalan ang pagligo upang hindi siya mahintay ng lalaki. Mapanukso lang ang gusto niyang papel. Sa ngayon. Wala na nga siya nung nakalabas siya. Nagbihis na siya at tinignan ang cellphone. Dalawang messages.
"Ganda umaga, babe. Musta tulog? San k n? Gym? Ako rin. mis u" mula kay Carlito. Napangiti siya at sinagot ang text. Sa pangalawang text siya nagulat.
"Elow po. Gud am. Pede ako mmy, mga 5. San tau mit?" mula kay Paolo.
Lumukso ang dugo niya. Sumagot rin ang bagets. Nakadalawang text siya kagabi ngunit hindi sumasagot. Buong akala niya ay nakalipas na ang pagkakataon. Dali-dali niyang pinlano ang araw at gabi. At nagtext na kay
Paolo.
"Musta, Sir?" sinalubong siya ng isang magandang ngiti ni Paolo bago maupo sa tapat niya sa McDo. Inabot naman niya ang kamay para maghandshake.
"Ok naman. Nakapagpalaba na. Linis ng kwarto. Nagworkout kanina."
"Oo nga, po. Ang ganda ng katawan niyo. Sana nga makapagworkout rin ako."
Tinignan niya si Paolo. Bata pa naman kaya hindi pa talaga malaki ang katawan. Pero may porma na kasi malapad ang balikat. At balingkinitan ang baywang. Pag nakapagworkout eto, tiyak na gaganda pa ang katawan.
Napansin rin niya na magalang ang bata. Mahilig magsabi ng "po" at "opo".
"Hindi ka taga-dito?" tanong ni Lucas sa kanya.
"Nahulaan niyo po? Opo, taga-Davao. Nag-aral lang sa USC. At dito na rin nakahanap ng trabaho."
Magaang ang pakiramdam niya habang kausap niya si Paolo. Mahilig magpatawa, kahit corny minsan. Marami rin silang napagusapan tungkol sa isat-isa.
Nagtext si Carlito. "Babe, ano gawa u? Ako labas sama tropa. Nagyaya mag-Malate."
"K babe! Ingat lang. Njoy kyo." sagot niya. Mukhang tamang-tama ang timing. Tiyak uumagahin ang mga iyon. At malilibang na. Hindi na masyadong magtetext.
"Nuod tayo sine." niyaya niya si Paolo.
"Ok lang po."
Sa sinehan, hindi niya pinansin ang pelikula. Iniisip niya ang susunod niyang gagawin dito kay Paolo. Mabait at mukhang mabango. Isa lang ang nasa isip niya ngayon. Paano niya dadalhin sa lugar niya para magka-happening na.
Habang sila ay nanunuod ng pelikula, hinawakan na niya ang kamay. Lakasan na ng loob. Hindi pumalag ang bagets. Hinayaan lang nakapatong ang kamay ni Lucas sa kamay niya. Nagdaan pa ang ilang sandali, pinatong na niya ang kamay sa hita ni Paolo.
Biglang kinuha ang kamay niya at ibinalik sa upuan. Nagulat si Lucas. Naramdam rin niyang tumuwid sa pagkakaupo sa silya. At parang lumayo. Kinabahan siya sa mangyayari sa susunod.
Tinignan siya at binulungan. "Sex lang ba habol mo?" tanong sa kanya ni Paolo.
- Posted using BlogPress from my iPad
Friday, May 25, 2012
Paolo 1
Maliit lang ang CR ng mga guests sa building na yun. Isang urinal, isang cubicle. Isang salamin sa may hugasan. Natapos na siyang umihi, at pumila sa hugasan. Mukhang matagal ang bagets na nasa harap ng salamin, magaayos ng buhok.
Namukhaan niya. Nakita na niya dito sa building na eto ang bagets. Pansinin kasi may itsura. Cute, maputi.
Nasa likod siya ng bagets habang naghihintay. Sa salamin, napatingin sa kanya si bagets at napangiti. "Sorry po."
Napangiti rin siya. "Gwapo na. Hindi na kailangan magpagwapo." bigla na lang niyang binanggit. Napatawa ang bagets. At nagpa-cute pa lalo. "Ngiting aso... ngiting kabayo" gumawa ng mga ibat-ibang mukha habang nakatingin sa salamin.
Napatawa si Lucas. At tumabi na rin si bagets upang makapaghugas na siya ng kamay. Hindi umalis agad si bagets. Parang naghihintay. Ngunit lumabas na rin ng nagtutuyo ng kamay si Lucas gamit ang kanyang panyo. Paglabas niya ay nandun pa rin si bagets. Parang mabagal ang kilos. At nagpapansin. Nilapitan na niya.
"Unsang name mo?" tinanong niya sa kanyang mali-maling Bisaya.
"Paolo." at inabot ang kamay.
Nagmamadali siya. Hinantay na siya sa office ng kliyente sa 10th floor. Wala ng isip-isip. "Anong number mo?" tinanong niya. Mukhang iyon naman ang inaantay ni Paolo.
May kunwaring pagkagulat pa. Ngunit binigay rin naman. "I have to go. May appointment pa ako. Text kita." at pinindot na niya ang elevator paakyat.
- Posted using BlogPress from my iPad
Namukhaan niya. Nakita na niya dito sa building na eto ang bagets. Pansinin kasi may itsura. Cute, maputi.
Nasa likod siya ng bagets habang naghihintay. Sa salamin, napatingin sa kanya si bagets at napangiti. "Sorry po."
Napangiti rin siya. "Gwapo na. Hindi na kailangan magpagwapo." bigla na lang niyang binanggit. Napatawa ang bagets. At nagpa-cute pa lalo. "Ngiting aso... ngiting kabayo" gumawa ng mga ibat-ibang mukha habang nakatingin sa salamin.
Napatawa si Lucas. At tumabi na rin si bagets upang makapaghugas na siya ng kamay. Hindi umalis agad si bagets. Parang naghihintay. Ngunit lumabas na rin ng nagtutuyo ng kamay si Lucas gamit ang kanyang panyo. Paglabas niya ay nandun pa rin si bagets. Parang mabagal ang kilos. At nagpapansin. Nilapitan na niya.
"Unsang name mo?" tinanong niya sa kanyang mali-maling Bisaya.
"Paolo." at inabot ang kamay.
Nagmamadali siya. Hinantay na siya sa office ng kliyente sa 10th floor. Wala ng isip-isip. "Anong number mo?" tinanong niya. Mukhang iyon naman ang inaantay ni Paolo.
May kunwaring pagkagulat pa. Ngunit binigay rin naman. "I have to go. May appointment pa ako. Text kita." at pinindot na niya ang elevator paakyat.
- Posted using BlogPress from my iPad
Emily 2
"Sir, walang nangyari sa atin nun." ang bungad sa kanya ni Emily ng tinabihan siya sa meeting. "I know kala mo something happened. But wala, Drunk ka kaayo."
Tumungo lang siya. Tahimik. Nahiya siya dahil baka isipin ni Emily na talagang bading siya kasi di siya naka-perform.
"Hindi man ako nakapagpasalamat sa iyo, Emily. Thanks for letting me spend the night."
"Okey lang yun, Boss. Kaw pa? Malakas ka sa akin." sabay kindat at ngiti.
Napatingin na naman siya kay Emily. Nakita niya muli ang kagandahan at alindog nitong ahente niyang eto. At ngayong, na-confirm naniya na may gusto rin siya sa kanya.
Binulungan niya si Emily. "Mamaya, may lakad na naman. Sama ka. Hindi ako iinom masyado."
"Yes, Sir!"
Mahaba ang meeting. Nandito lahat ng mga kasama mula sa mga ibang area sa Visayas at Mindanao. Maraming isyu ang pinag-usapan. Ngunit di niya nakalimutan mag-text sa jowa.
"Hey babe, Musta na? mis kita." text niya kay Carlito.
"Mis u 2, babe. Work n ako. Ingat k jan."
"tnx, babe. may lakad mamaya ha? alam mo nmn pag may sales mtg d2."
"ok, babe. wag inom na. baka d k n nmn txt." lambing ni Carlito sa kanya.
"pramis. d ako inom sobra. lab u" naalala niyang yun rin ang pinangako niya kay Emily.
Natapos rin ang meeting. Napalakpakan ng husto ang team niya. Silal ang ang umaabot sa quota. Proud lahat at masaya. Ganadong magsalu-salo mamaya. Malaking grupo, kasama ang ibang mga teams. At sila ang host dito sa Cebu.
"Emily, tayo host. Ikaw ang bahala sa paghanap ng venue ha? Patulong ka kay Andrew at Bong." inutos niya. Dun siya bilib kay Emily. Maasahansa trabaho. Magaling talaga. At kaya maging boss. Bigyan lang ng responsibilidad. "Ako bahala, Sir."
Napadpad sila sa isa sa mga lugar na ihaw-ihaw at inuman sa Cebu. Nag-ambag lahat ng mga teams para sa night out nila. At tunupad niya ang kanyang pangako. Di siya masyadong uminom. Maganda ang rason niya. Sila ang host at hindi pwedeng mas lasing pa ang hot kaysa sa bisita.
Tipikal na inuman. Puro tawanan. Joke time. Kuwentong opisina. Tsismis. Tuksuhan. Kapansin-pansin rin ang iba niyang mga kasama. May mga itsura yung taga-Davao. At parang naamoy niya ang lansa. Pati na rin yung taga-Dumaguete, gwapo at makisig. Dumarami na ang mga ka-alyado! Natawa siya.
Sa wakas, natapos na rin. Nagbayad na sila. At lahat, si Emily na ang nag-asikaso. Babalik pa sa hotel ang mga dayo. May mga may tama na rin. Pero katamtaman lang. Siya naman ay listong-listo pa. At hinahaluan na rin ng kaba, lalo na nung binulungan siya ni Emily "sasabay na ba ako sa iyo mula dito, Boss?"
"Sige, Bong, Mauna na kayo. Ako na ang maghahatid kay Emily. Isabay mo na lang yung iba." sinigaw niya ang kasagutan kay Emily.
Eto na to, naisip niya. Eto na ang kakailangan ng greatest performance of my life. Matagal naman niyang tinatanong sa sarili niya. Mula ng tinanggap niya sa sarili ang kanyang kakaibang pagnanais sa kapwa-lalaki. Kung makatikim rin kaya siya ng babae, ng keps, magugustuhan ba rin niya? Kakayanin niya ba? May natitirang bahid ng kalalakihan sa kanyang dugo?
Nandito na ang pagkakataon. Palay na ang lumalapit. Titikman lang niya. At marami sa kanyang mga problema ay massosolusyunan. Nandiyan na ang mga tsismis sa kanyang pagkalalaki. At pati na rin siguro ang lungkot.
Babanggitin ba niya kay Carlito? Di niya muna sasagutin yan.
"Settled na ba ang lahat?" tanong niya kay Emily nung sumakay sa kotse.
"Yes, Boss. Maayos na gyud." Tinitigan siya ni Emily. Nilapit ang mukha sa kanya.
"Wait. Baka may ahente pa." pagaalinlangan niya.
"Sir naman..." at tuluyan na siyang hinalikan.
Para namang pagkakaiba. Kung nakapikit ka. Yun ang unang sumagi sa kanyang isipan habang nakikipaglaplapan siya sa ahente. Malambot ang labi. Magulo ang dila. Hinayaan niya lamang i-enjoy ang paghahalikan.
Si Emily na rin ang kumalas. "Tara na."
At minaneho na niya ang kanyang sasakyan tungo sa lugar ni Emily. Naramdaman niya ang init. At unti-unting pagtitigas ng kanyang ari. Yes! May reaksyon! Kaya ko eto.
Madilim ang kalye ng tinutuluyan ni Emily. Kahit ang bahay ay madilim na. Siguro dahil lampas ala una na rin ng umaga. Lumakas ang loob niya pagkapasok pa lang ng gate. Bigla niyang niyakap si Emily at hinalikan. Pinamalas niya ang kanyang pagnanasa. At naramdaman niya ang kanyang lumalaking pag-aari habang nakatapat sa bulaklak ni Emily.
Hinalikan niya sa leeg, na parang hayok na hayok. Hinayaan niyang gumapang ang kanyang mga kamay sa hita niya at unti-unting tinataas ang kanyang palda.
"Wait... cool lang, Luc.." bumitaw si Emily sa pagkakaykap. At lumakad tungo sa pinto, hinanap ang susi sa dilim at binuksan. Kinuha niya ang kamay ni Lucas papasok ng bahay. At dinala siya sa may sofa.
Madilim ang living room. Isang ilaw lang ang nakasindi, sa may bandang kumedor. Inupo ni Emily siya sa sofa at tinuloy na ang halikan, ang romansa. Tinanggal ni Emily ang pagkakabutones ng kanyang long-sleeve na shirt. At siya naman ang humalik sa dibdib ni Lucas.
Parang pelikula lang. Yun ang iniisip ni Lucas. Para akong isang artista sa pelikula. Ginagampanan ko ang papel ng isang hayok na lalaki. Humiga siya at hinayaan niyang halikan ni Emily ang dibdib, ang tiyan niya, havang nakabukas ang shirt na niya.
Bigla siyang naupo ng matuwid. Tuluyang tinanggal ang shirt. At hiniga si Emily sa sofa. Dinalaan ang leeg niya. Sinisip. At pinatanggal na rin ang blouse. Tinignan niya sa dilim si Emily. Unang pagkakataon na makita siya ng babaeng naka-bra lang sa harap niya. Binalikan niya ang paghalik at dila sa leeg, pababa. At siya na ang kumalas sa clasp ng bra ni Emily. Kinamay niya ang suso, pinakaramdaman ang kakaibang hugis. Malambot, masarap pagpipindutin. At ang laki ng utong. Dinalaan niya at bahagyang kinagat. Napaungol si Emily.
Ang kamay naman niyang isa ay unti-unti ng gumagapang pababa hanggang umabot sa linya ng palda. Pinatanggal na niya ang palda kay Emily. Hindi niya alam kung paano.
Tinuloy niya ang paghalik at pagdidila sa may panty. Salamat naman at hindi maamoy. Isa iyon sa kanyang mga kaba. Paano na kung mabaho dun? Baka masuka siya?
Tuloy ang shooting. Pelikula lang. Binaba na niya ang panty ni Emily. At tinignan niya ang bulbol sa puke. Ginamit ang mga daliri upang ihawi ang bulbol. Upang mahanap ang tinggil at ang butas. Ang hirap hanapin. Kailangan sigurado siya kung saan niya ipapasok.
Binuka ang mga hita, at pumusisyon siya sa gitna. Huminga ng malalim. Hinawi ang bulbol at dinalaan na niya ang kepyas, at ang tinggil. Sige, dila lang ng dila. Habang naririnig niyang napapahiyaw na si Emily sa ligaya. Basang-basa ang puke niya, sa sariling langis at sa laway ni Lucas. At naramdaman niya rin na na-excite siya sa ginagawa niya. Parang pelikula lang. Tinigasan na siya.
"Don't stop." papikit na hiling ni Emily ng tumayo siya. Nagtanggal na siya ng pantalon at brief. At binayo na niya ang kanyang aring matigas na rin. Nakaluhod siya sa sahig. At pinaharap na niya si Emily sa kanya. Kulang pa ang taas. Kumuha ng isang throw pillow para luhuran.
Tinaas na niya ang mga paa. At pinasok ang isang daliri sa pukeng basang-basa na. Ang hirap sa dilim. Baka hindi niya makita ang butas. Sa isip niya, pinapanuod niya ang kanyang sarili. At mas lalo siyang na-turn on.
Shit. Wala akong condom. Bahala na.
Nilalaro na rin ni Emily ang sarili niyang tinggil. "Fuck me, Luc, fuck me." At pinasok na rin niya ang kanyang titi. Yes, ito na nga. Hindi na siya virgin sa babae. Tinuloy niya ang paglabas pasok sa pekpek. Ni lubricant hindi kinailangan. Basang-basa ang puerta niya.
Masarap rin pala. Mas maluwag lang ng bahagya sa mga puwet ng lalaki. At walang amoy ng ebs. Tuloy-tuloy ang kadyot. "Shit. Shit. Tanginga" sigaw ni Emily. Nahiya man siya baga magising ang mga kasama sa bahay. Pero malapit na rin siya. Kaunti na lang.
Lumakas ang pagkayod ng kanyang ari sa pekpek. Malapit na. Malapit na. At ng nasa sukdulan na, nilabas niya ang titi at binayo hanggang labasan siya. Tinuro ang titi sa baba. Marahil sa throw pillow kumalat ang tamod.
Nang matapos, humiga siya sa tabi ni Emily. At niyakap siya ng kanyang katabi. Nakaraos. Nakatapos. Naka-pagperform siya.
- Posted using BlogPress from my iPad
Tumungo lang siya. Tahimik. Nahiya siya dahil baka isipin ni Emily na talagang bading siya kasi di siya naka-perform.
"Hindi man ako nakapagpasalamat sa iyo, Emily. Thanks for letting me spend the night."
"Okey lang yun, Boss. Kaw pa? Malakas ka sa akin." sabay kindat at ngiti.
Napatingin na naman siya kay Emily. Nakita niya muli ang kagandahan at alindog nitong ahente niyang eto. At ngayong, na-confirm naniya na may gusto rin siya sa kanya.
Binulungan niya si Emily. "Mamaya, may lakad na naman. Sama ka. Hindi ako iinom masyado."
"Yes, Sir!"
Mahaba ang meeting. Nandito lahat ng mga kasama mula sa mga ibang area sa Visayas at Mindanao. Maraming isyu ang pinag-usapan. Ngunit di niya nakalimutan mag-text sa jowa.
"Hey babe, Musta na? mis kita." text niya kay Carlito.
"Mis u 2, babe. Work n ako. Ingat k jan."
"tnx, babe. may lakad mamaya ha? alam mo nmn pag may sales mtg d2."
"ok, babe. wag inom na. baka d k n nmn txt." lambing ni Carlito sa kanya.
"pramis. d ako inom sobra. lab u" naalala niyang yun rin ang pinangako niya kay Emily.
Natapos rin ang meeting. Napalakpakan ng husto ang team niya. Silal ang ang umaabot sa quota. Proud lahat at masaya. Ganadong magsalu-salo mamaya. Malaking grupo, kasama ang ibang mga teams. At sila ang host dito sa Cebu.
"Emily, tayo host. Ikaw ang bahala sa paghanap ng venue ha? Patulong ka kay Andrew at Bong." inutos niya. Dun siya bilib kay Emily. Maasahansa trabaho. Magaling talaga. At kaya maging boss. Bigyan lang ng responsibilidad. "Ako bahala, Sir."
Napadpad sila sa isa sa mga lugar na ihaw-ihaw at inuman sa Cebu. Nag-ambag lahat ng mga teams para sa night out nila. At tunupad niya ang kanyang pangako. Di siya masyadong uminom. Maganda ang rason niya. Sila ang host at hindi pwedeng mas lasing pa ang hot kaysa sa bisita.
Tipikal na inuman. Puro tawanan. Joke time. Kuwentong opisina. Tsismis. Tuksuhan. Kapansin-pansin rin ang iba niyang mga kasama. May mga itsura yung taga-Davao. At parang naamoy niya ang lansa. Pati na rin yung taga-Dumaguete, gwapo at makisig. Dumarami na ang mga ka-alyado! Natawa siya.
Sa wakas, natapos na rin. Nagbayad na sila. At lahat, si Emily na ang nag-asikaso. Babalik pa sa hotel ang mga dayo. May mga may tama na rin. Pero katamtaman lang. Siya naman ay listong-listo pa. At hinahaluan na rin ng kaba, lalo na nung binulungan siya ni Emily "sasabay na ba ako sa iyo mula dito, Boss?"
"Sige, Bong, Mauna na kayo. Ako na ang maghahatid kay Emily. Isabay mo na lang yung iba." sinigaw niya ang kasagutan kay Emily.
Eto na to, naisip niya. Eto na ang kakailangan ng greatest performance of my life. Matagal naman niyang tinatanong sa sarili niya. Mula ng tinanggap niya sa sarili ang kanyang kakaibang pagnanais sa kapwa-lalaki. Kung makatikim rin kaya siya ng babae, ng keps, magugustuhan ba rin niya? Kakayanin niya ba? May natitirang bahid ng kalalakihan sa kanyang dugo?
Nandito na ang pagkakataon. Palay na ang lumalapit. Titikman lang niya. At marami sa kanyang mga problema ay massosolusyunan. Nandiyan na ang mga tsismis sa kanyang pagkalalaki. At pati na rin siguro ang lungkot.
Babanggitin ba niya kay Carlito? Di niya muna sasagutin yan.
"Settled na ba ang lahat?" tanong niya kay Emily nung sumakay sa kotse.
"Yes, Boss. Maayos na gyud." Tinitigan siya ni Emily. Nilapit ang mukha sa kanya.
"Wait. Baka may ahente pa." pagaalinlangan niya.
"Sir naman..." at tuluyan na siyang hinalikan.
Para namang pagkakaiba. Kung nakapikit ka. Yun ang unang sumagi sa kanyang isipan habang nakikipaglaplapan siya sa ahente. Malambot ang labi. Magulo ang dila. Hinayaan niya lamang i-enjoy ang paghahalikan.
Si Emily na rin ang kumalas. "Tara na."
At minaneho na niya ang kanyang sasakyan tungo sa lugar ni Emily. Naramdaman niya ang init. At unti-unting pagtitigas ng kanyang ari. Yes! May reaksyon! Kaya ko eto.
Madilim ang kalye ng tinutuluyan ni Emily. Kahit ang bahay ay madilim na. Siguro dahil lampas ala una na rin ng umaga. Lumakas ang loob niya pagkapasok pa lang ng gate. Bigla niyang niyakap si Emily at hinalikan. Pinamalas niya ang kanyang pagnanasa. At naramdaman niya ang kanyang lumalaking pag-aari habang nakatapat sa bulaklak ni Emily.
Hinalikan niya sa leeg, na parang hayok na hayok. Hinayaan niyang gumapang ang kanyang mga kamay sa hita niya at unti-unting tinataas ang kanyang palda.
"Wait... cool lang, Luc.." bumitaw si Emily sa pagkakaykap. At lumakad tungo sa pinto, hinanap ang susi sa dilim at binuksan. Kinuha niya ang kamay ni Lucas papasok ng bahay. At dinala siya sa may sofa.
Madilim ang living room. Isang ilaw lang ang nakasindi, sa may bandang kumedor. Inupo ni Emily siya sa sofa at tinuloy na ang halikan, ang romansa. Tinanggal ni Emily ang pagkakabutones ng kanyang long-sleeve na shirt. At siya naman ang humalik sa dibdib ni Lucas.
Parang pelikula lang. Yun ang iniisip ni Lucas. Para akong isang artista sa pelikula. Ginagampanan ko ang papel ng isang hayok na lalaki. Humiga siya at hinayaan niyang halikan ni Emily ang dibdib, ang tiyan niya, havang nakabukas ang shirt na niya.
Bigla siyang naupo ng matuwid. Tuluyang tinanggal ang shirt. At hiniga si Emily sa sofa. Dinalaan ang leeg niya. Sinisip. At pinatanggal na rin ang blouse. Tinignan niya sa dilim si Emily. Unang pagkakataon na makita siya ng babaeng naka-bra lang sa harap niya. Binalikan niya ang paghalik at dila sa leeg, pababa. At siya na ang kumalas sa clasp ng bra ni Emily. Kinamay niya ang suso, pinakaramdaman ang kakaibang hugis. Malambot, masarap pagpipindutin. At ang laki ng utong. Dinalaan niya at bahagyang kinagat. Napaungol si Emily.
Ang kamay naman niyang isa ay unti-unti ng gumagapang pababa hanggang umabot sa linya ng palda. Pinatanggal na niya ang palda kay Emily. Hindi niya alam kung paano.
Tinuloy niya ang paghalik at pagdidila sa may panty. Salamat naman at hindi maamoy. Isa iyon sa kanyang mga kaba. Paano na kung mabaho dun? Baka masuka siya?
Tuloy ang shooting. Pelikula lang. Binaba na niya ang panty ni Emily. At tinignan niya ang bulbol sa puke. Ginamit ang mga daliri upang ihawi ang bulbol. Upang mahanap ang tinggil at ang butas. Ang hirap hanapin. Kailangan sigurado siya kung saan niya ipapasok.
Binuka ang mga hita, at pumusisyon siya sa gitna. Huminga ng malalim. Hinawi ang bulbol at dinalaan na niya ang kepyas, at ang tinggil. Sige, dila lang ng dila. Habang naririnig niyang napapahiyaw na si Emily sa ligaya. Basang-basa ang puke niya, sa sariling langis at sa laway ni Lucas. At naramdaman niya rin na na-excite siya sa ginagawa niya. Parang pelikula lang. Tinigasan na siya.
"Don't stop." papikit na hiling ni Emily ng tumayo siya. Nagtanggal na siya ng pantalon at brief. At binayo na niya ang kanyang aring matigas na rin. Nakaluhod siya sa sahig. At pinaharap na niya si Emily sa kanya. Kulang pa ang taas. Kumuha ng isang throw pillow para luhuran.
Tinaas na niya ang mga paa. At pinasok ang isang daliri sa pukeng basang-basa na. Ang hirap sa dilim. Baka hindi niya makita ang butas. Sa isip niya, pinapanuod niya ang kanyang sarili. At mas lalo siyang na-turn on.
Shit. Wala akong condom. Bahala na.
Nilalaro na rin ni Emily ang sarili niyang tinggil. "Fuck me, Luc, fuck me." At pinasok na rin niya ang kanyang titi. Yes, ito na nga. Hindi na siya virgin sa babae. Tinuloy niya ang paglabas pasok sa pekpek. Ni lubricant hindi kinailangan. Basang-basa ang puerta niya.
Masarap rin pala. Mas maluwag lang ng bahagya sa mga puwet ng lalaki. At walang amoy ng ebs. Tuloy-tuloy ang kadyot. "Shit. Shit. Tanginga" sigaw ni Emily. Nahiya man siya baga magising ang mga kasama sa bahay. Pero malapit na rin siya. Kaunti na lang.
Lumakas ang pagkayod ng kanyang ari sa pekpek. Malapit na. Malapit na. At ng nasa sukdulan na, nilabas niya ang titi at binayo hanggang labasan siya. Tinuro ang titi sa baba. Marahil sa throw pillow kumalat ang tamod.
Nang matapos, humiga siya sa tabi ni Emily. At niyakap siya ng kanyang katabi. Nakaraos. Nakatapos. Naka-pagperform siya.
- Posted using BlogPress from my iPad
Matt's reply
I know I messed up. And i don't even know where to begin saying sorry. But I am. I am very sorry for all this. I didn't mean to.
Jay, I loved you. You felt that. You knew that. I never used you. All those things you gave me, I appreciated each and every kind and generous gesture. You know that I never asked for them. Never did. Not once. You volunteered.
Whore, you called me. That fucking hurts. I'm no call boy on the street or in the bar. It was never money for sex. They asked me out. They were willing to lend me some money. That was that. And only because I didnt't want to burden you. To ask for money from you because you are already so generous. Because you I loved. I love, still.
How much did you really love me? Beyond the material things, did you really? How come you never introduced me to any of your friends? Don't you think I noticed that? Don't you think I felt you were ashamed of me, because I didn't belong to your circles? I felt that, Jay. Three years, yet you kept me. Because you were ashamed of me. You accuse me of being a money boy. You treated me like one, too.
Enough of this, though. I love you, Jay. I still do. I want to start over. And I don't need any of the stuff you lent me. All I need is you.
If you were Jay, what would you do?
- Posted using BlogPress from my iPad
Jay, I loved you. You felt that. You knew that. I never used you. All those things you gave me, I appreciated each and every kind and generous gesture. You know that I never asked for them. Never did. Not once. You volunteered.
Whore, you called me. That fucking hurts. I'm no call boy on the street or in the bar. It was never money for sex. They asked me out. They were willing to lend me some money. That was that. And only because I didnt't want to burden you. To ask for money from you because you are already so generous. Because you I loved. I love, still.
How much did you really love me? Beyond the material things, did you really? How come you never introduced me to any of your friends? Don't you think I noticed that? Don't you think I felt you were ashamed of me, because I didn't belong to your circles? I felt that, Jay. Three years, yet you kept me. Because you were ashamed of me. You accuse me of being a money boy. You treated me like one, too.
Enough of this, though. I love you, Jay. I still do. I want to start over. And I don't need any of the stuff you lent me. All I need is you.
If you were Jay, what would you do?
- Posted using BlogPress from my iPad
Thursday, May 24, 2012
Gays Under Attack I
Are we under attack? Or our lifestyle? Or our love choices?
I honestly never thought of it that way. Until McVie mentioned it, while deciding on the Fabcast topic.
I played host again. I miss having them and the Peanut Gallery around. Every time we get together to do a Fabcast, it's a mini-party! And they helped by providing all the food. And they didn't mind the paper plates. Didn't want to overburden the help. Besides, I was scheduled to leave by 2am for an early morning flight.
So we had barbeque, lumpia, lumpiang shanghai, chicken, pancit, cake! And wine!
Aaaaalcohol. My undoing! I had a glass too many. My head was spinning when I was supposed to be sleeping. Headache. The worst feeling while preparing to leave for the airport. Zombie-mode on.
But I particularly love this Fabcast. It actually turned quite sensible. Eventually. Hehehe. Enjoy Part 1.
Download this episode (right click and save)
Music credits:
"Children" by Grooveaholics
"Baby Did A Bad, Bad Thing" by Chris Isaak
"Miss Clare Remembers" by Enya
"Mad World" by Tears For Fears
- Posted using BlogPress from my iPad
Jay and Matt
This is a friend's story. His name is Jay. Jay is an accomplished professional, very comfortable in life. He has had a few great loves in his past, including a lady he almost married. But he was happy with how his life. had turned pink and gay. No regrets in his more than 4 decades or existence.
It happened during one ordinary weekday, in one ordinary fastfood branch. And it wasn't even a branch he frequented. He simply had to eat breakfast and that was the one most convenient then.
It was one of the larger branches, one that would close of certain dining areas if the crowd wasn't too large yet. But the forceful personality that Jay is, he demanded to be seated in the closed-off section, to enjoy some semblance of solitude in the morning as he read the dailies.
He noticed Matt as Matt passed by, bringing his own sinangag meal to some vacant table. And Matt noticed him, too, and smiled. Quite forward, Jay thought to himself. And he tried to concentrate on the news of the day, he couldn't help but glance at the tall and attractive young man, also glancing his way. Finally, Matt asked to join him for breakfast, and their moment was born.
Matt was about to finish his seaman studies. And Jay's appearance in his life could not have been more auspicious. Jay helped him, filling up his rented bedroom with furniture and appliances. They would meet once or twice a month, in between the times Matt would go home to the province. And the 'relationship' went on, sustained with nice, fun moments spent together.
Soon, Matt got his contract for a cruise liner. And Jay helped him manage his finances and remittances. After a year, Jay again assisted in his purchase of property for his family, something he wouldn't have managed on his own. It would be Jay who would coordinate for the monthl amortizations, as he was the one virtually managing Matt's accounts.
Curiously though, Jay never introduced Matt to his friends. The relationship
he kept to himself, even as his friends would ask incessantly whether he was dating or seeing anybody. He maintained to most everybody that he was single, and Jay sensed that.
During one vacation in Manila, Jay took Matt to Boracay, his first time ever to visit the famed island. Jay was looking forward to spending four wonderful days together, planning the usual tours and trips.
But on day one of the trip, strain started to show. Jay was annoyed with the way Matt seemed to have his face buried in his cellphone all the time, texting. And the conversations that they would have would be about the nigh scene, the bars. It didn't seem like Matt was interested in sleeping at all.
Knowing that it was his first time, Jay graciously agreed to do the bar scene for the first two nights. But on the third and last night, Matt was still asking to go out. Jay put his foot down and decided to sleep early. Matt hesitantly agreed. But in the middle of the night, Jay sneaked out to do the party scene one last night, even as Jay pretended to sleep.
He returned at 4am, and was startled to see Jay awake. "I just had a few drinks." was what Matt blurted out, even before Jay could even ask anything. And as he was changing into sleep clothes, a slip of paper fell. A guy's number.
"That's nothing. Just a guy who gave me his number." Again, Jay was just silent the entire time, Only his eyes were shouting his pain and anger. And he stopped talking to him for the remainder of the sorry trip.
Jay kept his distance since then. Matt kept on calling and texting. Jay chose to back off for the time being. And just as he was about to relent, he decides to google Matt's name. Then he saw the pictures of him on another person's blog. His dear Matt's belly was pillow to another guy, taking their picture together. And with no offense to that other guy, all he saw was an older, decrepit fag.
A blog post dedicated to Matt. Of the sweet times spent. During that time he was going out with him. At the same time. He felt blood drained from his face. "Two-timing bastard" words that formed in his head. Immediately he called Matt for an explanation.
At first there was denial. But eventually, Matt broke down and told him everything. Yes, a well-off fag he became involved with. He needed money then, before his first trip. And he didnt want to borrow from Jay. blah Blah blah. How often has this happened? Jay asked. Not often. From time to time. "A fucking prostitute" lingered in his mind. He was having relations with a male prostitute all this time.
Swiftly, Jay ended everything. He just pulled the plug. He got all his appliances and furniture. And walked away.
- Posted using BlogPress from my iPad
It happened during one ordinary weekday, in one ordinary fastfood branch. And it wasn't even a branch he frequented. He simply had to eat breakfast and that was the one most convenient then.
It was one of the larger branches, one that would close of certain dining areas if the crowd wasn't too large yet. But the forceful personality that Jay is, he demanded to be seated in the closed-off section, to enjoy some semblance of solitude in the morning as he read the dailies.
He noticed Matt as Matt passed by, bringing his own sinangag meal to some vacant table. And Matt noticed him, too, and smiled. Quite forward, Jay thought to himself. And he tried to concentrate on the news of the day, he couldn't help but glance at the tall and attractive young man, also glancing his way. Finally, Matt asked to join him for breakfast, and their moment was born.
Matt was about to finish his seaman studies. And Jay's appearance in his life could not have been more auspicious. Jay helped him, filling up his rented bedroom with furniture and appliances. They would meet once or twice a month, in between the times Matt would go home to the province. And the 'relationship' went on, sustained with nice, fun moments spent together.
Soon, Matt got his contract for a cruise liner. And Jay helped him manage his finances and remittances. After a year, Jay again assisted in his purchase of property for his family, something he wouldn't have managed on his own. It would be Jay who would coordinate for the monthl amortizations, as he was the one virtually managing Matt's accounts.
Curiously though, Jay never introduced Matt to his friends. The relationship
he kept to himself, even as his friends would ask incessantly whether he was dating or seeing anybody. He maintained to most everybody that he was single, and Jay sensed that.
During one vacation in Manila, Jay took Matt to Boracay, his first time ever to visit the famed island. Jay was looking forward to spending four wonderful days together, planning the usual tours and trips.
But on day one of the trip, strain started to show. Jay was annoyed with the way Matt seemed to have his face buried in his cellphone all the time, texting. And the conversations that they would have would be about the nigh scene, the bars. It didn't seem like Matt was interested in sleeping at all.
Knowing that it was his first time, Jay graciously agreed to do the bar scene for the first two nights. But on the third and last night, Matt was still asking to go out. Jay put his foot down and decided to sleep early. Matt hesitantly agreed. But in the middle of the night, Jay sneaked out to do the party scene one last night, even as Jay pretended to sleep.
He returned at 4am, and was startled to see Jay awake. "I just had a few drinks." was what Matt blurted out, even before Jay could even ask anything. And as he was changing into sleep clothes, a slip of paper fell. A guy's number.
"That's nothing. Just a guy who gave me his number." Again, Jay was just silent the entire time, Only his eyes were shouting his pain and anger. And he stopped talking to him for the remainder of the sorry trip.
Jay kept his distance since then. Matt kept on calling and texting. Jay chose to back off for the time being. And just as he was about to relent, he decides to google Matt's name. Then he saw the pictures of him on another person's blog. His dear Matt's belly was pillow to another guy, taking their picture together. And with no offense to that other guy, all he saw was an older, decrepit fag.
A blog post dedicated to Matt. Of the sweet times spent. During that time he was going out with him. At the same time. He felt blood drained from his face. "Two-timing bastard" words that formed in his head. Immediately he called Matt for an explanation.
At first there was denial. But eventually, Matt broke down and told him everything. Yes, a well-off fag he became involved with. He needed money then, before his first trip. And he didnt want to borrow from Jay. blah Blah blah. How often has this happened? Jay asked. Not often. From time to time. "A fucking prostitute" lingered in his mind. He was having relations with a male prostitute all this time.
Swiftly, Jay ended everything. He just pulled the plug. He got all his appliances and furniture. And walked away.
- Posted using BlogPress from my iPad
Carlito 10
"Tignan mo, ang bilis ng panahon, babe! Anim na buwan na rin, di ba?" at sabay niyakap ng mahigpit ang jowa. "Miss kita, sobra!"
"Miss rin kita, Babe. Ang tagal kaya! Anong mabilis? Hmmp" yun naman ang lambing ni Carlito sa kanya. Isang mahabang halikan ang sumunod.
Totoong na-miss niya si Carlito. Ang yakap at ang halik. Ang kanilang lambingan. Ang kanyang nguso pag nagtatampo. Ang amoy ng kanyang pawis. Ang buhok sa kanyang dibdib. Kahit minsan ay puro sagutan at away ang kanilang paguusap sa telepono. Iba rin magmahal si Carlito, Matindi at buong-buo. Mukhang nakakabuti sa kanila ang long distance. Mas lalo niyang pinangangahalagahan ang pagsasama nila.
Kahit ang pagtatalik nila ay kakaiba. Mas mapusok at matagal. Parang nung nag-uumpisa pa lang sila. Muli niyang ninanamnam ang kanilang pagsasama.
Nang matapos, nakayakap pa rin si Carlito sa kanya. "I filed for leave na next month. Ako naman ang bibisita sa iyo."
"Wow, really Babe? Naku kailangan kong paghandaan!"
"At ano naman ang paghahandang gagawin mo? Itatago mo muna yung mga ka-sex mo dun?"
"Gago ka!" sigaw ni Lucas, sabay halakhak. "Mabait ako, no? Gusto ko lang maayos yung kwarto ko. At ipaplano ko kung saan tayo papasyal. Excited ako, Babe!" at hinalikan muli ang jowa.
"Nagustuhan mo ba ang pasalubong ko sa iyo?" tanong niya kay Carlito.
"Hmmp. Pampataba naman yung mga binili mo. Hindi naman ako mahilig sa dried mango."
Nainis si Lucas. "Ang hirap mo namang bigyan."
"I'm just being honest, Babe. Anong gusto mo? Sabihin kong masarap pero itatapon ko lang?"
Lalong uminit ang ulo ni Lucas. "Ano ba namang attitude yan? Ni Thank you wala ka mang sinabi. Nakakabanas." at bumitaw na siya sa pagkayakap. Kararating pa lang niya, away na naman.
"I did say Thank you, no? Hindi mo lang narinig." at niyakap
siya ng mahigpit. "i'm happy you are back!"
Nanghalian sila sa unit lang ni Carlito. Pinagluto siya ng kanyang paboritong adobo. Iba ang adobo niya, tuyo at puro mantika, masarap na ihalo sa kanin. May kamatis at itlog na pula pa sa tabi. Talagang alagang-alaga siya ng kanyang mahal. At habang naghahain si Carlito, tumunog ang cellphone ni Lucas.
"Hav a gr8 time in mla" text sa kanya ni Paolo. Nangiti siya ng binasa niya, at biglang natauhan.
"Who's that, Babe? Nakangiti ka jan." tanong ni Carlito mula sa kusina.
"Ah wala, client ko. May pinapabili dito sa Megamall." at dali na niyang binulsa ang cellphone.
"So pupunta tayo ng Megamall Mamaya pala, Babe?"
"Yup. Miss ko na kahit pare-pareho lang ang itsura ng SM. Haha."
"Ok. Manuod tayo ng movie mamaya. Sasama ang tropa, okay lang?" tanong ni Carlito.
"Sure. Miss ko na rin sila."
Parang hindi rin siya nawala ng matagal. Back to normal ang buhay. Kahit nainis siya ng saglit kay Carlito, nabawi naman sa pagluluto at pagaaruga sa kanya.
At siyemre, maski ang sex kanina, hanep. Ang mokong, may sinubukang bago. Biglang nanguya ng ice habang bino-blow job siya. Kakaiba ang pakiramdam, ang lamig na may halong matinding sarap. At biglang pinipigil ang kanyang pag-cum. Kung kailan malapit na, biglang ititigil. Nabaliw siya sa bitin!
At habang sinasariwa niya ang umaga ng pagtatalik, naramdaman niyang nag-vibrate ang cellphone sa bulsa. Tinignan niya muna kung nasaan si Carlito. Mukhang nasa CR pa. Kinuha ang cellphone at binasa.
"Hi Bos. Mis kta. Balik k n." text ni Emily sa kanya. Shit. Ang kulit. Sabi ko na nga ba, magiging clingy. Dinedma niya ang text. Mas naisip niya si Paolo. Pero pinangako niya sa sarili niyang hindi niiya iisipin ang bata.
Lumipas ang Sabado at Linggo ng maaliwalas at walang-gulo. Walang away o tampuhan. Nagkita sila ng tropa sa Megamall. Nung linggo naman, umuwi muna siya sa kanilang bahay ay nakapiling si Nanay ng tanghalian. Nung hapon, bumalik siya sa unit ni Carlito at dun na natulog bago umalis patungong Cebu nung kalunesan.
Dinatnan niya ng kwarto niya kung paano niya naiwan. Maayos pa rin. Naligo lang siya at nagbihis. Magkikita sila ng ahente niyang si Andrew sa McDo.
At parang naka-schedule, nagtext na naman si Emily, nagtatanong kung tuloy ang team meeting mamayang gabi. Sinagot naman niya na pabalang. May pagsisisi sa mga nangyari.
Siya ang nagtext kay Paolo "Ei, im bak. :-)" pa-cute lang. Yung tama lang na magparamdam sa bagets. At nagtext na rin siya kay Carlito na maayos ang kanyang pagbalik. "I love you, babe" ang huli niyang text.
"Dats nice. :-)" sagot ni Paolo sa kanya. Mukhang pinapatulan ang kanyang pagpapa-cute. Natawa siya at umalis na ng bahay. Trabaho muna.
- Posted using BlogPress from my iPad
"Miss rin kita, Babe. Ang tagal kaya! Anong mabilis? Hmmp" yun naman ang lambing ni Carlito sa kanya. Isang mahabang halikan ang sumunod.
Totoong na-miss niya si Carlito. Ang yakap at ang halik. Ang kanilang lambingan. Ang kanyang nguso pag nagtatampo. Ang amoy ng kanyang pawis. Ang buhok sa kanyang dibdib. Kahit minsan ay puro sagutan at away ang kanilang paguusap sa telepono. Iba rin magmahal si Carlito, Matindi at buong-buo. Mukhang nakakabuti sa kanila ang long distance. Mas lalo niyang pinangangahalagahan ang pagsasama nila.
Kahit ang pagtatalik nila ay kakaiba. Mas mapusok at matagal. Parang nung nag-uumpisa pa lang sila. Muli niyang ninanamnam ang kanilang pagsasama.
Nang matapos, nakayakap pa rin si Carlito sa kanya. "I filed for leave na next month. Ako naman ang bibisita sa iyo."
"Wow, really Babe? Naku kailangan kong paghandaan!"
"At ano naman ang paghahandang gagawin mo? Itatago mo muna yung mga ka-sex mo dun?"
"Gago ka!" sigaw ni Lucas, sabay halakhak. "Mabait ako, no? Gusto ko lang maayos yung kwarto ko. At ipaplano ko kung saan tayo papasyal. Excited ako, Babe!" at hinalikan muli ang jowa.
"Nagustuhan mo ba ang pasalubong ko sa iyo?" tanong niya kay Carlito.
"Hmmp. Pampataba naman yung mga binili mo. Hindi naman ako mahilig sa dried mango."
Nainis si Lucas. "Ang hirap mo namang bigyan."
"I'm just being honest, Babe. Anong gusto mo? Sabihin kong masarap pero itatapon ko lang?"
Lalong uminit ang ulo ni Lucas. "Ano ba namang attitude yan? Ni Thank you wala ka mang sinabi. Nakakabanas." at bumitaw na siya sa pagkayakap. Kararating pa lang niya, away na naman.
"I did say Thank you, no? Hindi mo lang narinig." at niyakap
siya ng mahigpit. "i'm happy you are back!"
Nanghalian sila sa unit lang ni Carlito. Pinagluto siya ng kanyang paboritong adobo. Iba ang adobo niya, tuyo at puro mantika, masarap na ihalo sa kanin. May kamatis at itlog na pula pa sa tabi. Talagang alagang-alaga siya ng kanyang mahal. At habang naghahain si Carlito, tumunog ang cellphone ni Lucas.
"Hav a gr8 time in mla" text sa kanya ni Paolo. Nangiti siya ng binasa niya, at biglang natauhan.
"Who's that, Babe? Nakangiti ka jan." tanong ni Carlito mula sa kusina.
"Ah wala, client ko. May pinapabili dito sa Megamall." at dali na niyang binulsa ang cellphone.
"So pupunta tayo ng Megamall Mamaya pala, Babe?"
"Yup. Miss ko na kahit pare-pareho lang ang itsura ng SM. Haha."
"Ok. Manuod tayo ng movie mamaya. Sasama ang tropa, okay lang?" tanong ni Carlito.
"Sure. Miss ko na rin sila."
Parang hindi rin siya nawala ng matagal. Back to normal ang buhay. Kahit nainis siya ng saglit kay Carlito, nabawi naman sa pagluluto at pagaaruga sa kanya.
At siyemre, maski ang sex kanina, hanep. Ang mokong, may sinubukang bago. Biglang nanguya ng ice habang bino-blow job siya. Kakaiba ang pakiramdam, ang lamig na may halong matinding sarap. At biglang pinipigil ang kanyang pag-cum. Kung kailan malapit na, biglang ititigil. Nabaliw siya sa bitin!
At habang sinasariwa niya ang umaga ng pagtatalik, naramdaman niyang nag-vibrate ang cellphone sa bulsa. Tinignan niya muna kung nasaan si Carlito. Mukhang nasa CR pa. Kinuha ang cellphone at binasa.
"Hi Bos. Mis kta. Balik k n." text ni Emily sa kanya. Shit. Ang kulit. Sabi ko na nga ba, magiging clingy. Dinedma niya ang text. Mas naisip niya si Paolo. Pero pinangako niya sa sarili niyang hindi niiya iisipin ang bata.
Lumipas ang Sabado at Linggo ng maaliwalas at walang-gulo. Walang away o tampuhan. Nagkita sila ng tropa sa Megamall. Nung linggo naman, umuwi muna siya sa kanilang bahay ay nakapiling si Nanay ng tanghalian. Nung hapon, bumalik siya sa unit ni Carlito at dun na natulog bago umalis patungong Cebu nung kalunesan.
Dinatnan niya ng kwarto niya kung paano niya naiwan. Maayos pa rin. Naligo lang siya at nagbihis. Magkikita sila ng ahente niyang si Andrew sa McDo.
At parang naka-schedule, nagtext na naman si Emily, nagtatanong kung tuloy ang team meeting mamayang gabi. Sinagot naman niya na pabalang. May pagsisisi sa mga nangyari.
Siya ang nagtext kay Paolo "Ei, im bak. :-)" pa-cute lang. Yung tama lang na magparamdam sa bagets. At nagtext na rin siya kay Carlito na maayos ang kanyang pagbalik. "I love you, babe" ang huli niyang text.
"Dats nice. :-)" sagot ni Paolo sa kanya. Mukhang pinapatulan ang kanyang pagpapa-cute. Natawa siya at umalis na ng bahay. Trabaho muna.
- Posted using BlogPress from my iPad
Monday, May 21, 2012
taking life into your own hands
I found out recently that somebody I met a few months back took his own life. He was a blogger though I never read any of his posts till after I found about the tragic end. And when I did, I was this bundle of mixed emotions. He wrote brilliantly. Wonderful prose. Vivid. Compelling. But during the past months, the posts were all about the slow descent into depression. How could anyone have missed his cries for help?
The irony of it all. This wired world allows us to link with people from everywhere. And I would have thought that made for an instant support system that would have prevented us from feeling alone and alienated. Yet, it didn't. Not for him. Although he continued to be 'connected' to the very end, he actually wasn't. The wired world was simply a medium for him to express his dark thoughts and feelings.
A one-way channel. To erasing himself from this thankless existence.
And I could still feel the hopelessness. And the pain.
The irony of it all. This wired world allows us to link with people from everywhere. And I would have thought that made for an instant support system that would have prevented us from feeling alone and alienated. Yet, it didn't. Not for him. Although he continued to be 'connected' to the very end, he actually wasn't. The wired world was simply a medium for him to express his dark thoughts and feelings.
A one-way channel. To erasing himself from this thankless existence.
And I could still feel the hopelessness. And the pain.
Wednesday, May 16, 2012
cc on Same-Sex Marriage
It all started when i read this article and watched the video. It finally drove home a point I have ignored for so long: that a same-sex union should have a legal entity, and that we should make a case for that. Even if I may not make use of such ceremony myself.
This issue seemed so far from me. And anything which is far and alien I would rather be silent about. I remember encountering The Jonas Bagas for the first time 3 years ago, maybe. He was someone's date at a party. And unfortunately, I haven't heard of his activist persona yet. I engaged him briefly on conversation about this issue, but taking a contrarian perspective.
Again, it seemed so alien to me. At that time, I was thinking: why rock the vote and invoke the ire of so many people by fighting for issues like same-sex marriage? Even though I had been in many relationships, I never felt compelled to formalize my union or even legalize it. I was perfectly fine with being boyfriends forever and ever, amen. As I know a lot of gay couples were.
That being a party, Jonas didn't debate nor argue. And he so calmly just explained why that was needed, not for himself, but for the community. I can't remember now what he actually said. But I just knew that the issue remained alien to me.
PC and I would talk some time about whether we wanted to 'formalize' the relationship further with marriage, should the option be available eventually. Of course, we would laugh about who wears the gown. Or discuss the beauty of garden weddings. But again, we didn't feel we would go through that. He was so sweet to tell me, though, that if I wanted it and it mattered to me, he would gladly get married to me.
But after watching that video, tearful and emotional, I realized how real suddenly the need to be 'recognized legally' as a couple. A partner's death seemed to have erased a significant part of his life because the partner's family refused to acknowledge the relationship. All that was material between them seemed to have been brought to the grave.
Like it or not, as a couple, there will always be a physical, material and even financial dimension to the relationship. Sooner or later, there will be joint ownerships in real assets. Because these are manifestations of a deepening attachment to one another. Yet without the 'security' of a legal recognition of these 'joint acquisitions', why would couples even start to build a real, tangible 'us' rather than just 'you' and 'me'? Of course this is only the material aspect of marriage. And there are many other reasons why same-sex unions should be legalized. But this particular argument, or dimension, was what got me thinking about this on a real level.
And with Obama coming out, finally, for the issue...
, I believe that the issue has finally turned a corner. Finally.
But we in the Philippines, are advised to hold the celebrations that it would happen here soon. Read this thoughtful article by Jonas Bagas. I totally agree with him on. And I love the way he framed the argument as a constitutional rather than biblical battle. Even for gay Catholics like me.
So now, I do have an opinion on Same-Sex marriages. We must have that option available to us.
This issue seemed so far from me. And anything which is far and alien I would rather be silent about. I remember encountering The Jonas Bagas for the first time 3 years ago, maybe. He was someone's date at a party. And unfortunately, I haven't heard of his activist persona yet. I engaged him briefly on conversation about this issue, but taking a contrarian perspective.
Again, it seemed so alien to me. At that time, I was thinking: why rock the vote and invoke the ire of so many people by fighting for issues like same-sex marriage? Even though I had been in many relationships, I never felt compelled to formalize my union or even legalize it. I was perfectly fine with being boyfriends forever and ever, amen. As I know a lot of gay couples were.
That being a party, Jonas didn't debate nor argue. And he so calmly just explained why that was needed, not for himself, but for the community. I can't remember now what he actually said. But I just knew that the issue remained alien to me.
PC and I would talk some time about whether we wanted to 'formalize' the relationship further with marriage, should the option be available eventually. Of course, we would laugh about who wears the gown. Or discuss the beauty of garden weddings. But again, we didn't feel we would go through that. He was so sweet to tell me, though, that if I wanted it and it mattered to me, he would gladly get married to me.
But after watching that video, tearful and emotional, I realized how real suddenly the need to be 'recognized legally' as a couple. A partner's death seemed to have erased a significant part of his life because the partner's family refused to acknowledge the relationship. All that was material between them seemed to have been brought to the grave.
Like it or not, as a couple, there will always be a physical, material and even financial dimension to the relationship. Sooner or later, there will be joint ownerships in real assets. Because these are manifestations of a deepening attachment to one another. Yet without the 'security' of a legal recognition of these 'joint acquisitions', why would couples even start to build a real, tangible 'us' rather than just 'you' and 'me'? Of course this is only the material aspect of marriage. And there are many other reasons why same-sex unions should be legalized. But this particular argument, or dimension, was what got me thinking about this on a real level.
And with Obama coming out, finally, for the issue...
But we in the Philippines, are advised to hold the celebrations that it would happen here soon. Read this thoughtful article by Jonas Bagas. I totally agree with him on. And I love the way he framed the argument as a constitutional rather than biblical battle. Even for gay Catholics like me.
So now, I do have an opinion on Same-Sex marriages. We must have that option available to us.
Tuesday, May 15, 2012
Me, From Another POV
He turned out to be a neighbor of mine.
@thebloglife tweeted one day when he saw a foursquare check-in of mine. And that got some conversations going. I immediately followed the link to his blog and found some interesting POV's. Most curious though, was this repeating post "Forbidden Questions", a one-on-one with another blogger. He has had two guests so far. And it seemed fun the way he interviews his guests, ala DJ Mo and his 'caught with your pants down' kind of interrogation.
I got to be invited! And the interview transpired last Friday night. Two hours of phone conversation (methinks he was too shy to meet up for this). Part 1 just came out. And for someone who didn't actually record the conversation, this guy's got pretty good memory (but not perfect. hehehe So I won't bother to correct. I'll let his readers guess which ones were accurate. LOL. Peace, Rus!)
Nice set of questions! Enough to get us going through the gabfest. It also gave me a chance to get to know this twentysomething neighbor of mine. And know first hand some issues kids (kids daw oh?) face these days.
Yeah, shameless self-promotion. Shoot me. :P
- Posted using BlogPress from my iPad
@thebloglife tweeted one day when he saw a foursquare check-in of mine. And that got some conversations going. I immediately followed the link to his blog and found some interesting POV's. Most curious though, was this repeating post "Forbidden Questions", a one-on-one with another blogger. He has had two guests so far. And it seemed fun the way he interviews his guests, ala DJ Mo and his 'caught with your pants down' kind of interrogation.
I got to be invited! And the interview transpired last Friday night. Two hours of phone conversation (methinks he was too shy to meet up for this). Part 1 just came out. And for someone who didn't actually record the conversation, this guy's got pretty good memory (but not perfect. hehehe So I won't bother to correct. I'll let his readers guess which ones were accurate. LOL. Peace, Rus!)
Nice set of questions! Enough to get us going through the gabfest. It also gave me a chance to get to know this twentysomething neighbor of mine. And know first hand some issues kids (kids daw oh?) face these days.
Yeah, shameless self-promotion. Shoot me. :P
- Posted using BlogPress from my iPad
Monday, May 14, 2012
Emily 1
Nagising siya sa ibang kama. Mainit na at maliwanag. Panaginip pa ba eto? At ng tinignan niya ang paligid, mas lalo siyang nagtaka. Hindi niya alam kung nasaan siya.
Hindi naman ganito ang kwarto niya dito sa Cebu. Nakaninong kwarto siya? Maayos naman ang silid. At sa isang door handle nakasabit ang kanyang barong na nakahanger. Pinansin niya ang sarili. Nakapantalon pa naman siya at undershirt.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang may-ari ng silid.
"Good morning, Sir!" ang magandang bati sa kanya ng may-ari, nakadamit pambahay, at mukhang galing rin sa pagkatulog.
"Sobrang lasing ka gyud." umupo sa tabi niya. "Ginawan kita ng kape at breakfast, nasa baba."
"Ah. Salamat. Nasan ba yung CR?" tanong niya sa kausap.
"Nasa baba." inisip niyang mamaya na lang umihi pagnakababa na siya. Tumayo siya mula sa pagkakahiga. Kinapa niya ang kanyang cellphone at wallet sa pantalon. Nandun pa naman. Binasa ang laman ng cellphone. "10 missed calls. Babe" At ang huling text: "NASAN K N B? BAKIT D K TXT? 443am" Shit. Lagot ako.
Nagmadali siyang nagbihis. At napansin niyang wala ang susi ng kotse. Tinanong niya ang kausap "Yung kotse ko..?"
"Nasa labas, Sir. Yung susi nadun oh." sabay turo ng labi sa aparador. Nakahinga siya ng malalim.
"Sorry, di na ako mag-aalmusal ha? Kailangan kong bumalik sa bahay. Saan ba etong place mo?"
"Sa Mandaue, malapit lang sa inyo, Sir. Lasing ka kasi kaya si Andrew na lang nagdrive ng sasakyan mo papunta dito."
"Ah ok. Sige, daghang salamat, Emily. Mauuna na ako."
"Yes, Sir. Dito daan palabas."
At nagmamadali siyang lumabas ng bahay. Nasilaw siya sa liwanag sa kalye at naalala niyang alas-onse y media na nga pala. Umaaalingasaw ang init sa loob ng kanyang sasakyan nung pumasok siya.
Habang pabalik ng kanyang inuupahan, dun niya pinagtagpi-tagpi ang mga naalalala pa niyang nangyari nung gabing iyon.
"Friday night, Boss, inuman raw mamaya." niyaya siya ni Bong, ang pinaka-senior niyang ahente sa Cebu. Tubong-Maynila ngunit nung na-assign dito sa Cebu, nakapag-asawa ng Cebuana at dito na namalagi.
"Sige, sama ako. Habol ako. Work-out lang ako muna."
"Sige, boss, text ko sa iyo kung saan. Malapit lang, baka sa Lahug." sagot ni Bong. "At boss, kasama si Emily" sinabing may kasabay na kindat. "Panalo, boss!"
Hay. Ang buhay ng isang kloseta. Single. Hindi makatanggi sa mga yayaan ng pagsasama. Nag-aagaw ang damdamin niya tungkol dito. Oo at nalulungkot siya dito sa Cebu. May higit tatlong buwan na at naninibago pa rin siya. Mahalaga sa kanya ang malibang. At magandang nakikilala naman niya ng husto ang kanyang mga ahente. Mahalaga ang bonding para maganda ang performance nila bilang isang team.
Sa kabilang dako naman, siyempre ang usapan ay usapang straight. Nandiyan ang basketball. Nandiyan ang mga girlfriend o boyfriend. Kung puro lalaki naman ang kasama, ang pagbababae naman. At ang pinakamatindi, ang tanong tungkol sa girlfriend.
Dati, naiiwasan niyang sumagot ng mga tanong na iyan. Ngunit habang tumatagal at tumatanda siya, alam niyang hindi na niya tuluyang maisasantabi ang kuro-kuro. Ayaw naman niyang magsinungalin at maglikha ng isang girlfriend na nasa abroad. Mas malaking perwisyo yan. Mas maraming mauusisa. Kung magka-girlfriend kaya ako?
Wala pa man siya sa Cebu ay nababalitaan na niya si Emily, isa sa mga pinakamagaling na ahente dito. Ngunit mas pinag-uusapan ang kanyang kaseksihan. Crush ng mga lalaki sa kumpanya, mula Aparri hanggang Jolo. Parang model ang katawan at tindig. Balingkinitan. Ang labi, mala-Angelina Jolie. Mapungay ang mata. At kung makapagbihis, miniskirt kung miniskirt. At kasama yun sa mga dahilan kung bakit quota lagi.
May anak sa pagkadalaga. Nasa Tacloban raw. Maraming nanliligaw, ngunit mapili at pihikan. Sabagay, may karapatan.
Bulong sa kanya ni Bong nung bago pa siya "Hanep si Emily, no? Kung wala lang si Misis dito. HAHAHA!" Madadama ang pagnanasa sa tono. Ang lakas talaga ng dating ni Emily. Kahit siya ay napapahanga at naiintriga.
Maaga pa lang ay marami ng nainom ang grupo niya. Anim ang hinahawakan niyang mga tao sa Visayas. Nandito ang mga taga Iloilo at Bacolod kaya kumpleto ang tropa. Mukha namang maganda na ang samahan. Masaya. Tawanan. Tuksuhan. At kahit minsan ay nagbi-Bisaya sila sa kuwentuhan, naiintihan na rin niya kahit kaunti.
Tumabi sa kanya si Emily. "Sir, magkwento ka." sabay titig sa kanyang mga mata. Naalangan siya nang bahagya. Ngunit dahil na rin sa tama ng beer ay hindi na niya pinansin.
"Ano naman ang kuwento ko?"
"Love life, Sir. Siguro ang dami mong girlfriend." Eto na nga ang mga tanong na ayaw niyang sagutin. Ngunit ngayon, may handa na siyang sagot lagi.
"Work muna. Dati mayroon. Pero ngayon, work muna."
"Ah. Sayang naman sir. Kung all work and no play. Makes Sir Luc a dull boy. Dapat may kaunting play." Nakadama siya ng kakaibang pakiramdam. Ayaw man niyang isipin ngunit nararamdaman niyang lumalandi na sa kanya si Emily.
"Di ko naman sinabing walang play. I just don't have a girlfriend right now."
"Boss, may lumot na yang San Mig mo! I-straight mo na yan!" sigaw ni Claro, yung mestisong hilaw mula sa Bacolod. Ang ganda ng timing. Makaka-iwas siya kay Emily.
"Oh cheers! Sa pagquota natin! Para mai-ahon natin uli ang Visayas!" sigaw niya sa tropa.
Nang maupo siya. Napansin niyang pinatong ni Emily ang kamay sa kanyang hita. Pucha, sa loob-loob niya, mukhang gustong makipaglaro nitong isang eto. Kaya ko kaya? Kaya ko ba ang makipag-sex sa isang babae? Titigasan kaya ako? mga tanong sa kanyang isipan.
Pero, tao ko si Emily. Bawal sa kumpanya. Matatanggal ako. Ngunit ang boses na eto ay unti-unting nalulunod sa beer. At lumalakas ang loob niyang makipaglaro na rin. Masubukan lang.
Sa ilalim ng mesa, pinatong na rin niya ang kamay niya sa hita ni Emily. Sa makinis na hita. Ibang-iba sa hita ni Carlito na mabuhok. Pinisil ng kaunti. At dahil naka-miniskirt si Emily. Unti-unti niyang inaakyat ang kanyang kamay.
Biglang kinuha ni Emily ang kanyang kamay na hindi nagpapahalata sa mga kasama. Binaba at nilagay sa tuhod. At dun nagsimula ang kanilang holding hands.
Biglang tumunog ang cellphone. Si Carlito tumatawag. Shit, nakalimutan niyang magpaalam. Sinagot ang tawag, lumayo sa mga kasama upang di marinig ang usapan.
"Hello? Luc? Hello? Bakit ang ingay?"
"Hey Babe! Sorry nasa inuman kami."
"Sinong kasama mo? Why didn't you tell me?"
"Sorry Babe. Nagkayayaan lang. It happened too fast."
"Happened too fast? Ano yan, aksidente? I've been waiting kanina pa." galit na ang tono ni Carlito. "Until what time kayo?"
"I don't know Babe. Nagkakasiyahan pa. Basta I'll call you when I get home, okay? Love you, Babe."
"You better call me. At huwag kang magpakalasing dyan. You are driving."
"Yes, Babe. Call you later."
Bumalik sa mesa ng mga kasama. Tinabihan uli si Emily. Kinindatan siya ni Bong. Parang nakahalata na ata. Kinuha niya ang kamay ni Emily sa ilalim ng mesa. At nagpatuloy ang pag-inom ng pag-inom.
At hanggang dun na lang ang naalala niya.
- Posted using BlogPress from my iPad
Hindi naman ganito ang kwarto niya dito sa Cebu. Nakaninong kwarto siya? Maayos naman ang silid. At sa isang door handle nakasabit ang kanyang barong na nakahanger. Pinansin niya ang sarili. Nakapantalon pa naman siya at undershirt.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang may-ari ng silid.
"Good morning, Sir!" ang magandang bati sa kanya ng may-ari, nakadamit pambahay, at mukhang galing rin sa pagkatulog.
"Sobrang lasing ka gyud." umupo sa tabi niya. "Ginawan kita ng kape at breakfast, nasa baba."
"Ah. Salamat. Nasan ba yung CR?" tanong niya sa kausap.
"Nasa baba." inisip niyang mamaya na lang umihi pagnakababa na siya. Tumayo siya mula sa pagkakahiga. Kinapa niya ang kanyang cellphone at wallet sa pantalon. Nandun pa naman. Binasa ang laman ng cellphone. "10 missed calls. Babe" At ang huling text: "NASAN K N B? BAKIT D K TXT? 443am" Shit. Lagot ako.
Nagmadali siyang nagbihis. At napansin niyang wala ang susi ng kotse. Tinanong niya ang kausap "Yung kotse ko..?"
"Nasa labas, Sir. Yung susi nadun oh." sabay turo ng labi sa aparador. Nakahinga siya ng malalim.
"Sorry, di na ako mag-aalmusal ha? Kailangan kong bumalik sa bahay. Saan ba etong place mo?"
"Sa Mandaue, malapit lang sa inyo, Sir. Lasing ka kasi kaya si Andrew na lang nagdrive ng sasakyan mo papunta dito."
"Ah ok. Sige, daghang salamat, Emily. Mauuna na ako."
"Yes, Sir. Dito daan palabas."
At nagmamadali siyang lumabas ng bahay. Nasilaw siya sa liwanag sa kalye at naalala niyang alas-onse y media na nga pala. Umaaalingasaw ang init sa loob ng kanyang sasakyan nung pumasok siya.
Habang pabalik ng kanyang inuupahan, dun niya pinagtagpi-tagpi ang mga naalalala pa niyang nangyari nung gabing iyon.
"Friday night, Boss, inuman raw mamaya." niyaya siya ni Bong, ang pinaka-senior niyang ahente sa Cebu. Tubong-Maynila ngunit nung na-assign dito sa Cebu, nakapag-asawa ng Cebuana at dito na namalagi.
"Sige, sama ako. Habol ako. Work-out lang ako muna."
"Sige, boss, text ko sa iyo kung saan. Malapit lang, baka sa Lahug." sagot ni Bong. "At boss, kasama si Emily" sinabing may kasabay na kindat. "Panalo, boss!"
Hay. Ang buhay ng isang kloseta. Single. Hindi makatanggi sa mga yayaan ng pagsasama. Nag-aagaw ang damdamin niya tungkol dito. Oo at nalulungkot siya dito sa Cebu. May higit tatlong buwan na at naninibago pa rin siya. Mahalaga sa kanya ang malibang. At magandang nakikilala naman niya ng husto ang kanyang mga ahente. Mahalaga ang bonding para maganda ang performance nila bilang isang team.
Sa kabilang dako naman, siyempre ang usapan ay usapang straight. Nandiyan ang basketball. Nandiyan ang mga girlfriend o boyfriend. Kung puro lalaki naman ang kasama, ang pagbababae naman. At ang pinakamatindi, ang tanong tungkol sa girlfriend.
Dati, naiiwasan niyang sumagot ng mga tanong na iyan. Ngunit habang tumatagal at tumatanda siya, alam niyang hindi na niya tuluyang maisasantabi ang kuro-kuro. Ayaw naman niyang magsinungalin at maglikha ng isang girlfriend na nasa abroad. Mas malaking perwisyo yan. Mas maraming mauusisa. Kung magka-girlfriend kaya ako?
Wala pa man siya sa Cebu ay nababalitaan na niya si Emily, isa sa mga pinakamagaling na ahente dito. Ngunit mas pinag-uusapan ang kanyang kaseksihan. Crush ng mga lalaki sa kumpanya, mula Aparri hanggang Jolo. Parang model ang katawan at tindig. Balingkinitan. Ang labi, mala-Angelina Jolie. Mapungay ang mata. At kung makapagbihis, miniskirt kung miniskirt. At kasama yun sa mga dahilan kung bakit quota lagi.
May anak sa pagkadalaga. Nasa Tacloban raw. Maraming nanliligaw, ngunit mapili at pihikan. Sabagay, may karapatan.
Bulong sa kanya ni Bong nung bago pa siya "Hanep si Emily, no? Kung wala lang si Misis dito. HAHAHA!" Madadama ang pagnanasa sa tono. Ang lakas talaga ng dating ni Emily. Kahit siya ay napapahanga at naiintriga.
Maaga pa lang ay marami ng nainom ang grupo niya. Anim ang hinahawakan niyang mga tao sa Visayas. Nandito ang mga taga Iloilo at Bacolod kaya kumpleto ang tropa. Mukha namang maganda na ang samahan. Masaya. Tawanan. Tuksuhan. At kahit minsan ay nagbi-Bisaya sila sa kuwentuhan, naiintihan na rin niya kahit kaunti.
Tumabi sa kanya si Emily. "Sir, magkwento ka." sabay titig sa kanyang mga mata. Naalangan siya nang bahagya. Ngunit dahil na rin sa tama ng beer ay hindi na niya pinansin.
"Ano naman ang kuwento ko?"
"Love life, Sir. Siguro ang dami mong girlfriend." Eto na nga ang mga tanong na ayaw niyang sagutin. Ngunit ngayon, may handa na siyang sagot lagi.
"Work muna. Dati mayroon. Pero ngayon, work muna."
"Ah. Sayang naman sir. Kung all work and no play. Makes Sir Luc a dull boy. Dapat may kaunting play." Nakadama siya ng kakaibang pakiramdam. Ayaw man niyang isipin ngunit nararamdaman niyang lumalandi na sa kanya si Emily.
"Di ko naman sinabing walang play. I just don't have a girlfriend right now."
"Boss, may lumot na yang San Mig mo! I-straight mo na yan!" sigaw ni Claro, yung mestisong hilaw mula sa Bacolod. Ang ganda ng timing. Makaka-iwas siya kay Emily.
"Oh cheers! Sa pagquota natin! Para mai-ahon natin uli ang Visayas!" sigaw niya sa tropa.
Nang maupo siya. Napansin niyang pinatong ni Emily ang kamay sa kanyang hita. Pucha, sa loob-loob niya, mukhang gustong makipaglaro nitong isang eto. Kaya ko kaya? Kaya ko ba ang makipag-sex sa isang babae? Titigasan kaya ako? mga tanong sa kanyang isipan.
Pero, tao ko si Emily. Bawal sa kumpanya. Matatanggal ako. Ngunit ang boses na eto ay unti-unting nalulunod sa beer. At lumalakas ang loob niyang makipaglaro na rin. Masubukan lang.
Sa ilalim ng mesa, pinatong na rin niya ang kamay niya sa hita ni Emily. Sa makinis na hita. Ibang-iba sa hita ni Carlito na mabuhok. Pinisil ng kaunti. At dahil naka-miniskirt si Emily. Unti-unti niyang inaakyat ang kanyang kamay.
Biglang kinuha ni Emily ang kanyang kamay na hindi nagpapahalata sa mga kasama. Binaba at nilagay sa tuhod. At dun nagsimula ang kanilang holding hands.
Biglang tumunog ang cellphone. Si Carlito tumatawag. Shit, nakalimutan niyang magpaalam. Sinagot ang tawag, lumayo sa mga kasama upang di marinig ang usapan.
"Hello? Luc? Hello? Bakit ang ingay?"
"Hey Babe! Sorry nasa inuman kami."
"Sinong kasama mo? Why didn't you tell me?"
"Sorry Babe. Nagkayayaan lang. It happened too fast."
"Happened too fast? Ano yan, aksidente? I've been waiting kanina pa." galit na ang tono ni Carlito. "Until what time kayo?"
"I don't know Babe. Nagkakasiyahan pa. Basta I'll call you when I get home, okay? Love you, Babe."
"You better call me. At huwag kang magpakalasing dyan. You are driving."
"Yes, Babe. Call you later."
Bumalik sa mesa ng mga kasama. Tinabihan uli si Emily. Kinindatan siya ni Bong. Parang nakahalata na ata. Kinuha niya ang kamay ni Emily sa ilalim ng mesa. At nagpatuloy ang pag-inom ng pag-inom.
At hanggang dun na lang ang naalala niya.
- Posted using BlogPress from my iPad
Sunday, May 13, 2012
Nanay Day Musings
I still remember the time when we didn't celebrate Mothers' Day as a 'national remembrance' affair. Growing up, we had none of this nor Fathers' Day or even Halloween. There was only Christmas and Valentine's Day and of course, birthdays when gift-giving was expected. Then National Bookstore and Hallmark started running the promotions, methinks, to sell greeting cards.
Suddenly, everyone is greeting everyone Happy Mothers' Day! And that's on top of Easter, Fathers' Day, Grandparents' Day, etc. etc. And what a monster you are if you don't even bother to greet your own mom on this day! PRESSURE!
Hihihi. Well, I ain't complaining. Pagan holidays (LOL) like these remind me to remember people I may have forgotten or have taken for granted. So I have tried to do something special to my Mom during this special day.
With the really hot summer days we have been having, I decided to give them an a/c for the living/dining area. I figure that it is a practical gift. And something they would appreciate since they do love entertaining. And those poor geriatric guests of theirs just might have a heat stroke during one of those lunches or dinners!
Looking at this a/c reminds me of our family's very humble beginnings. (And how much cooler it was then). As young kids, we all got by with just electric fans. Even cars didn't have a/c as a standard component then. We managed.
The first a/c or aircon we ever had was for our youngest. A menopausal baby, my brother was pretty frail. So it was best to maintain him in cool surroundings. Our lolo gave us the a/c, installed in the master's bedroom for the baby. This was in the mid-70's.
Once he became a toddler, the use of the a/c dwindled. It was just too much of a burden on electricity. So Nanay would turn on that a/c sparingly. At the rate of maybe once a week or even less. Only when the heat was unbearable. And when we would all be around to enjoy the cool air.
Turning on that a/c was a reason to celebrate! Nanay would turn it on at 6pm, during weekends, when we would be just idling in the masters bedroom (fortunately big enough to accommodate all six kids). Those were special bonding moments, too. We didn't have the TV inside so all we could really do was just talk. And sometimes play Monopoly. hahaha. Then just before dinner, 8pm-ish, Nanay would turn it off. And the experience with cool air would be over.
A naughty memory: I remember once, I was left inside the room. I told Nanay that I was going to be the one to turn the a/c off. I was lying on a mat really close to the vent. And the cold breeze was turning me off. Sure that there was nobody there, I jerked off frantically, trying to feel the orgasm inside a cold room! I was nuts.
Nanay, a housewife, was left to her own devices to manage a household and six growing kids. With very meager resources, she managed to have all of us graduate. And that meant making sacrifices. Including hot summer days and nights with no a/c. She never complained. Not to us, anyway. And I can only shake my head at sheer amazement at how she managed all these years.
A final note. I got some greetings asking me to greet my mom for them. I was touched. And by instinct, I would text "and to your Mom, too" However, for some of them, they have lost their mothers along the way. Does one greet a friend Happy Mothers' Day knowing that the mother they knew is no longer around? Do you? Would you?
- Posted using BlogPress from my iPhone
Suddenly, everyone is greeting everyone Happy Mothers' Day! And that's on top of Easter, Fathers' Day, Grandparents' Day, etc. etc. And what a monster you are if you don't even bother to greet your own mom on this day! PRESSURE!
Hihihi. Well, I ain't complaining. Pagan holidays (LOL) like these remind me to remember people I may have forgotten or have taken for granted. So I have tried to do something special to my Mom during this special day.
With the really hot summer days we have been having, I decided to give them an a/c for the living/dining area. I figure that it is a practical gift. And something they would appreciate since they do love entertaining. And those poor geriatric guests of theirs just might have a heat stroke during one of those lunches or dinners!
Looking at this a/c reminds me of our family's very humble beginnings. (And how much cooler it was then). As young kids, we all got by with just electric fans. Even cars didn't have a/c as a standard component then. We managed.
The first a/c or aircon we ever had was for our youngest. A menopausal baby, my brother was pretty frail. So it was best to maintain him in cool surroundings. Our lolo gave us the a/c, installed in the master's bedroom for the baby. This was in the mid-70's.
Once he became a toddler, the use of the a/c dwindled. It was just too much of a burden on electricity. So Nanay would turn on that a/c sparingly. At the rate of maybe once a week or even less. Only when the heat was unbearable. And when we would all be around to enjoy the cool air.
Turning on that a/c was a reason to celebrate! Nanay would turn it on at 6pm, during weekends, when we would be just idling in the masters bedroom (fortunately big enough to accommodate all six kids). Those were special bonding moments, too. We didn't have the TV inside so all we could really do was just talk. And sometimes play Monopoly. hahaha. Then just before dinner, 8pm-ish, Nanay would turn it off. And the experience with cool air would be over.
A naughty memory: I remember once, I was left inside the room. I told Nanay that I was going to be the one to turn the a/c off. I was lying on a mat really close to the vent. And the cold breeze was turning me off. Sure that there was nobody there, I jerked off frantically, trying to feel the orgasm inside a cold room! I was nuts.
Nanay, a housewife, was left to her own devices to manage a household and six growing kids. With very meager resources, she managed to have all of us graduate. And that meant making sacrifices. Including hot summer days and nights with no a/c. She never complained. Not to us, anyway. And I can only shake my head at sheer amazement at how she managed all these years.
A final note. I got some greetings asking me to greet my mom for them. I was touched. And by instinct, I would text "and to your Mom, too" However, for some of them, they have lost their mothers along the way. Does one greet a friend Happy Mothers' Day knowing that the mother they knew is no longer around? Do you? Would you?
- Posted using BlogPress from my iPhone
Saturday, May 12, 2012
Carlito 9
Tangan niya ang papel na para na ring kristal sa ingat. Abot-langit ang tuwa niya ng makuha niya ang memo.
"You are promoted to Supervisor, effective ...." Sa wakas, nagbunga ang kanyang
tiyaga niya, ang ilang taon rin na pagtitiis. Di siya makapaghintay hanggang makapunta sa unit ni Carlito upang ikuwento ang promotion niya.
Masarap ang pakiramdam sobra. Ngunit may halong kaba at kalungkutan. Kailangan niyang mag-ibang base. Ang ibinigay sa kanyang area ay Cebu. Kailangan siyang lumipat dun sa isang buwan. Iilan lang sa mga ahente dun ang kilala niya. At malaki ang hinahabol na target. Pero para sa career niya, kailangan niyang gawin. Di niya alam kung paano tatanggapin ni Carlito ang balitang 'to.
"Wow, babe! Congratulations! I'm so proud of you! Saan ang area mo?" tanong ng kanyang kabiyak pagkatapos siyang yakapin.
Inupo niya sa kama si Carlito. "Babe, sa Cebu ako maa-assign. Pero makak-uwi naman ako, siguro every 6 months, subukan ko."
"Huh? Sana napag-usapan natin bago mo tinanggap."
"Babe, supportive ka naman sa career growth ko, di ba?"
"Of course. But that's not the point. Pag-ganyan mga bagay, dapat pinag-uusapan." halatang nagbago ang tono ni Carlito.
"Cebu lang naman. Mura na lang ngayon. Bisitahin mo rin ako." at niyakap niya ang mahal.
Nagmamaktol pa rin si Carlito. Nakasimangot. Nararamdaman niyang umiinit na rin ang ulo niya. Ngunit pinagpasiya niyang magpasensiya na muna. At nilambing niya muli.
Hinalikan niya sa pisngi habang nakayakap pa rin. Binulungan niya "Mahal na mahal kita. Mas magiging maayos tayo, promise ko sa iyo." At dahan-dahang pinaglaruan ang tenga gamit ang kanyang dila at mga labi. Hinihipan niya ng bahagya at sinasabayan ng mga pinong kagat. Unti-unti niyang hinaplos ang hita ni Carlitong mabuhok. Banayad na haplos papunta sa kanyang ari. At nang makarating sa bukol, naramdaman niyang matigas na ang nota.
Mula sa opening ng boxer shorts sa hita pinasok niya ang kanyang mga daliri. Inabot ang mga buhok sa bayag. Napa-ungol si Carlito. Maluwag ang shorts kaya naipasok niya ang buong kamay sa loob at kinapa ang titing matigas. Hinawakan. Pinisil.
Hiniga na niya si Carlito at pumatong siya. Nagtagpo ang mga labi at mga dilang nag-aalab. At biglang kinagat ni Carlito ang kanyang labi.
"Aray!" bigla siyang humiwalay. "Ano ba? Ang sakit ha?" sigaw ni Lucas, at tumakbo sa salamin ng aparador.
"That's what you get for doing that." padabog na sagot ni Carlito.
"Ha? Ano ba ginawa ko? Shit naman. Kainis." at bumalik ang init ng ulo ni Lucas. "Tang-ina, sinisira mo naman ang mood." lumayo siya at hinanap ang mga gamit.
"Sorry na. Naglalaro lang ako." hinila ni Carlito si Lucas pabalik ng kama. Siya naman ang yumakap at naglambing.
"Sorry na. Ikaw kasi, iiwan mo na ako." habang hinihiga niya si Lucas at siya naman ang pumapatong. Binuksan na ni Carlito ang polo barong niya. At inumpisahang halikan ang dibdib, ang utong. "Bakit dito, gusto mong kinakagat?" mapanuksong tanong sa kanya, habang kinakagat-kagat ang utong.
Naramdaman niyang napalitan na ng galit ang nasa looban niya. Tumitigas na rin siya.
At biglang binuksan ni Carlito ang kanyang zipper, binaba ang brief at nilabas ang kanyang tumitigas ng ari.
"Eto, gusto mong kagatin ko?"
"HUWAG!" napasigaw si Lucas.
"Hahaha. Nagbibiro lang." at tinuloy ni Carlito ang pagdila sa ulo. Pinaglalaruan at unti-unti ring sinubo. Tuluyan ng nawala ang inis at napalitan na ng langit.
Nakahiga pa rin si Lucas. Tumayo si Carlito at umupong paluhod. Pinagtapat ang kanilang mga notang nagtitigasan. Ikunumpara. Hinawakan pareho at sabay binayo. Tinignan ni Lucas ang pangyayari. Nakita niya ang mabuhok na dibdib ni Carlito, ang kapit niya sa kanilang mga ari.
At mula sa isang tabi, kinuha ni Carlito ang lubricant at pinahid sa kanilang mga nota. Hinigpitan ang pagbati. Taas-baba. Nararamdaman ni Lucas ang kamay, at katabing nota at ang sarap ng bawat bayo. Nakita niyang nakapikit si Carlito.
Tinigil niya ang pagbati at bumitaw. May inabot sa tabi. Kumuha ng isang pakete ng condom. Binuksan at dahan-dahang sinuot sa titi ni Lucas. Nang nakasuot na, pinahiran pa ng maraming lubricant. At ang ibang lubricant ay pinahid sa puwet. Binayo ang nota upang matigas na matigas.
Pumisisyon at dahan-dahang inupuan ang titing ngayong ay nakabalot na ng rubber. Naramdaman ni Lucas ang sikip ng puwet ni Carlito. At nakita niyang nahihirapan habang paupo. "Shit."
Tinaas ni Lucas ang kanyang hips upang maipasok pa ang nota. "DON'T. Huwag mong pwersahin, Babe." protesta ni Carlito. "I'll do it..."
Konti pa at naupuan na rin ni Carlito ng ganap ang nota. "Oh fuck." Tinitiis ang sakit. Ang biglang pagkirot, na alam niyang mawawala rin at mapapalitan. Naglambot na rin ang titi niya. Na siya namang hinawakan ni Lucas, at dahan-dahang pinatitigas, binabayo.
Mula sa pagkakaupo, inakyat-baba na niya ang sarili. At dun niyang naramdaman ang sarap. Ang sarili niyang nota ay matigas na. Sumabay na ang sarap. Kakaibang pakiramdam ang sarap ng may laman ang puwet, na parang gustong magbawas. Ngunit sinasabayan ng sarap na titing, hinahawakan at binabati. Nilagyan pa ni Lucas ang nota ni Carlito ng lubricant. Habang akyat-baba siya, siya na rin ang nagbayo sa sarili.
Sakit at sarap. Isang buong pakiramdam. Di alam kung saan nagtatapos at saan nag-uumpisa. Kontrolado na niya ang galaw. Si Lucas rin ay nakapikit na. Inaalalayan ang puwet para eksakto ang pasok.
Umangat mula sa pagkakahiga, at umupo si Lucas, habang ang titi niya ay nasa loob pa rin ni Carlito. Hinalikan niya si Carlito. Dinilaan ang leeg habang tuloy niyang nilalabas-pasok ang nota.
"Higa ka, Babe." at inalalayan ang paghiga sa kama. Tinaas ang mga paa na, pinatungan ng unan sa ilalim ng puwet at muling pinasok ang nota. Wala ng resistensiya mula sa puwet. At kinayod na niya ng husto.
Tuloy-tuloy ang pagbayo ni Carlito sa sarili. Nararamdaman niya ang diin ng pagpasok ng minamahal. "Shit, malapit na ako, Babe." sigaw niya.
Inalis niya ang kamay ni Carlito mula sa nota. "Sabay tayo, Babe. Malapit na rin ako." At tumindi ang paggiling sa puwet.
At dumating din sa sukdulan, sa katapusan, sa langit ng sarap. Si Lucas, napahiyaw habang lahat ng tamod ay umaagos sa loob ng condom, nakadiin sa loob ni Carlito. At ang tamod naman ni Carlito ay tumalsik sa noo, sa leeg sa lakas. "Babe, don't leave." ang huling bulong ni Carlito.
Naramdaman niya ang sinseridad sa tono ni Carlito. At lumambot ang puso niya. Alam niyang hindi madali magkaroon ng pag-ibig habang magkahiwalay.
Humiga sa tabi ni Carlito. Tinanggal ang condom at binalutan ng tisyu. Nagbuntong-hininga. Mukhang hindi magiging madali ang kanyang paglipat sa Cebu.
- Posted using BlogPress from my iPad
"You are promoted to Supervisor, effective ...." Sa wakas, nagbunga ang kanyang
tiyaga niya, ang ilang taon rin na pagtitiis. Di siya makapaghintay hanggang makapunta sa unit ni Carlito upang ikuwento ang promotion niya.
Masarap ang pakiramdam sobra. Ngunit may halong kaba at kalungkutan. Kailangan niyang mag-ibang base. Ang ibinigay sa kanyang area ay Cebu. Kailangan siyang lumipat dun sa isang buwan. Iilan lang sa mga ahente dun ang kilala niya. At malaki ang hinahabol na target. Pero para sa career niya, kailangan niyang gawin. Di niya alam kung paano tatanggapin ni Carlito ang balitang 'to.
"Wow, babe! Congratulations! I'm so proud of you! Saan ang area mo?" tanong ng kanyang kabiyak pagkatapos siyang yakapin.
Inupo niya sa kama si Carlito. "Babe, sa Cebu ako maa-assign. Pero makak-uwi naman ako, siguro every 6 months, subukan ko."
"Huh? Sana napag-usapan natin bago mo tinanggap."
"Babe, supportive ka naman sa career growth ko, di ba?"
"Of course. But that's not the point. Pag-ganyan mga bagay, dapat pinag-uusapan." halatang nagbago ang tono ni Carlito.
"Cebu lang naman. Mura na lang ngayon. Bisitahin mo rin ako." at niyakap niya ang mahal.
Nagmamaktol pa rin si Carlito. Nakasimangot. Nararamdaman niyang umiinit na rin ang ulo niya. Ngunit pinagpasiya niyang magpasensiya na muna. At nilambing niya muli.
Hinalikan niya sa pisngi habang nakayakap pa rin. Binulungan niya "Mahal na mahal kita. Mas magiging maayos tayo, promise ko sa iyo." At dahan-dahang pinaglaruan ang tenga gamit ang kanyang dila at mga labi. Hinihipan niya ng bahagya at sinasabayan ng mga pinong kagat. Unti-unti niyang hinaplos ang hita ni Carlitong mabuhok. Banayad na haplos papunta sa kanyang ari. At nang makarating sa bukol, naramdaman niyang matigas na ang nota.
Mula sa opening ng boxer shorts sa hita pinasok niya ang kanyang mga daliri. Inabot ang mga buhok sa bayag. Napa-ungol si Carlito. Maluwag ang shorts kaya naipasok niya ang buong kamay sa loob at kinapa ang titing matigas. Hinawakan. Pinisil.
Hiniga na niya si Carlito at pumatong siya. Nagtagpo ang mga labi at mga dilang nag-aalab. At biglang kinagat ni Carlito ang kanyang labi.
"Aray!" bigla siyang humiwalay. "Ano ba? Ang sakit ha?" sigaw ni Lucas, at tumakbo sa salamin ng aparador.
"That's what you get for doing that." padabog na sagot ni Carlito.
"Ha? Ano ba ginawa ko? Shit naman. Kainis." at bumalik ang init ng ulo ni Lucas. "Tang-ina, sinisira mo naman ang mood." lumayo siya at hinanap ang mga gamit.
"Sorry na. Naglalaro lang ako." hinila ni Carlito si Lucas pabalik ng kama. Siya naman ang yumakap at naglambing.
"Sorry na. Ikaw kasi, iiwan mo na ako." habang hinihiga niya si Lucas at siya naman ang pumapatong. Binuksan na ni Carlito ang polo barong niya. At inumpisahang halikan ang dibdib, ang utong. "Bakit dito, gusto mong kinakagat?" mapanuksong tanong sa kanya, habang kinakagat-kagat ang utong.
Naramdaman niyang napalitan na ng galit ang nasa looban niya. Tumitigas na rin siya.
At biglang binuksan ni Carlito ang kanyang zipper, binaba ang brief at nilabas ang kanyang tumitigas ng ari.
"Eto, gusto mong kagatin ko?"
"HUWAG!" napasigaw si Lucas.
"Hahaha. Nagbibiro lang." at tinuloy ni Carlito ang pagdila sa ulo. Pinaglalaruan at unti-unti ring sinubo. Tuluyan ng nawala ang inis at napalitan na ng langit.
Nakahiga pa rin si Lucas. Tumayo si Carlito at umupong paluhod. Pinagtapat ang kanilang mga notang nagtitigasan. Ikunumpara. Hinawakan pareho at sabay binayo. Tinignan ni Lucas ang pangyayari. Nakita niya ang mabuhok na dibdib ni Carlito, ang kapit niya sa kanilang mga ari.
At mula sa isang tabi, kinuha ni Carlito ang lubricant at pinahid sa kanilang mga nota. Hinigpitan ang pagbati. Taas-baba. Nararamdaman ni Lucas ang kamay, at katabing nota at ang sarap ng bawat bayo. Nakita niyang nakapikit si Carlito.
Tinigil niya ang pagbati at bumitaw. May inabot sa tabi. Kumuha ng isang pakete ng condom. Binuksan at dahan-dahang sinuot sa titi ni Lucas. Nang nakasuot na, pinahiran pa ng maraming lubricant. At ang ibang lubricant ay pinahid sa puwet. Binayo ang nota upang matigas na matigas.
Pumisisyon at dahan-dahang inupuan ang titing ngayong ay nakabalot na ng rubber. Naramdaman ni Lucas ang sikip ng puwet ni Carlito. At nakita niyang nahihirapan habang paupo. "Shit."
Tinaas ni Lucas ang kanyang hips upang maipasok pa ang nota. "DON'T. Huwag mong pwersahin, Babe." protesta ni Carlito. "I'll do it..."
Konti pa at naupuan na rin ni Carlito ng ganap ang nota. "Oh fuck." Tinitiis ang sakit. Ang biglang pagkirot, na alam niyang mawawala rin at mapapalitan. Naglambot na rin ang titi niya. Na siya namang hinawakan ni Lucas, at dahan-dahang pinatitigas, binabayo.
Mula sa pagkakaupo, inakyat-baba na niya ang sarili. At dun niyang naramdaman ang sarap. Ang sarili niyang nota ay matigas na. Sumabay na ang sarap. Kakaibang pakiramdam ang sarap ng may laman ang puwet, na parang gustong magbawas. Ngunit sinasabayan ng sarap na titing, hinahawakan at binabati. Nilagyan pa ni Lucas ang nota ni Carlito ng lubricant. Habang akyat-baba siya, siya na rin ang nagbayo sa sarili.
Sakit at sarap. Isang buong pakiramdam. Di alam kung saan nagtatapos at saan nag-uumpisa. Kontrolado na niya ang galaw. Si Lucas rin ay nakapikit na. Inaalalayan ang puwet para eksakto ang pasok.
Umangat mula sa pagkakahiga, at umupo si Lucas, habang ang titi niya ay nasa loob pa rin ni Carlito. Hinalikan niya si Carlito. Dinilaan ang leeg habang tuloy niyang nilalabas-pasok ang nota.
"Higa ka, Babe." at inalalayan ang paghiga sa kama. Tinaas ang mga paa na, pinatungan ng unan sa ilalim ng puwet at muling pinasok ang nota. Wala ng resistensiya mula sa puwet. At kinayod na niya ng husto.
Tuloy-tuloy ang pagbayo ni Carlito sa sarili. Nararamdaman niya ang diin ng pagpasok ng minamahal. "Shit, malapit na ako, Babe." sigaw niya.
Inalis niya ang kamay ni Carlito mula sa nota. "Sabay tayo, Babe. Malapit na rin ako." At tumindi ang paggiling sa puwet.
At dumating din sa sukdulan, sa katapusan, sa langit ng sarap. Si Lucas, napahiyaw habang lahat ng tamod ay umaagos sa loob ng condom, nakadiin sa loob ni Carlito. At ang tamod naman ni Carlito ay tumalsik sa noo, sa leeg sa lakas. "Babe, don't leave." ang huling bulong ni Carlito.
Naramdaman niya ang sinseridad sa tono ni Carlito. At lumambot ang puso niya. Alam niyang hindi madali magkaroon ng pag-ibig habang magkahiwalay.
Humiga sa tabi ni Carlito. Tinanggal ang condom at binalutan ng tisyu. Nagbuntong-hininga. Mukhang hindi magiging madali ang kanyang paglipat sa Cebu.
- Posted using BlogPress from my iPad
Monday, May 7, 2012
We All Need Good News
I know that for each bit of good news on the Philippine economy, there will be ten or even twenty statements to the contrary. Heck, even PC doesn't agree with me on this. Not that we talk about this much. We respect each other's opinions enough to leave as opinions that need not be debated upon or won over.
So I reproduce in full the text, an op-ed about how we are doing. For Good Vibes.
South-east Asia’s llama breaks into a trot
By David Pilling
Financial Times
How much money does the Philippines, that perennial economic laggard, owe the International Monetary Fund? The answer is nothing. After years of being in hock, Manila is now an IMF creditor. Thus the people of the Philippines, impoverished though many remain, are doing their bit to help Europeans maintain the living standards they doubtless deserve.
For years, the Philippines has been a bit of a laughing stock in south-east Asia. Gross domestic product of $2,200 per capita puts it in the same league as Bolivia, a poor Andean country. Thailand, with a GDP per capita of $5,400, is out its league.
A running joke – admittedly not a very funny one – is that the Philippines accidentally swapped places with Chile, the Latin American economy that most resembles a fast-paced Asian tiger. That makes the Philippines more like a llama, trudging dolefully along a dirt track.
Whisper it if you will, but the Philippines may at last be getting its act together. These are early days. But there are definite signs that the country – with its young population of nearly 100m people, the world’s 12th largest – has turned a corner. There are three reasons to be hopeful, if not yet exactly cheerful.
First, the external position has improved dramatically. The Philippines, after years of indebtedness, is a net creditor. Overseas remittances from the roughly 8m Filipinos working abroad have steadily added to foreign exchange reserves. At nearly $80bn, these are higher than the external debt.
Since 2004, remittances have grown from $7bn-$8bn to $20bn, nearly 10 per cent of GDP. The fact that so many people need to work abroad is a sign of the economy’s inability to generate enough jobs. But remittances are serving a purpose and have held up well since the financial crisis. The Philippines is emerging as a solution to the labour shortages of mature economies the world over."
Some jobs go the other way. Philippine call-centres have grown exponentially, trumping those in India. Revenues from back office businesses have quintupled over six years from $2bn to $11bn.
Second, the country is getting its fiscal house in order. The deficit has narrowed from a worrying 5-6 per cent a decade ago to a manageable 2 per cent. The tax net was widened under the previous administration, though the tax take remains at a lowly 13.5 per cent of GDP. Spending has been kept in check. Subsidies on fuel and power, the bane of many Asian finance ministers, were scrapped several years ago.
Third, the political situation is vastly improved. Benigno “Noynoy” Aquino, elected president in 2010, has made a creditable start. For one, his government has sent out a strong message that it will not tolerate corruption (a distinct change from past governments, which actively encouraged it). Mr Aquino has instructed tax officials to go after evaders. A few big scalps appear to be doing the trick. The tax take has edged up even without necessary tax reform.
The supreme court this week ruled that the huge sugar plantation belonging to Mr Aquino’s family must be redistributed among tenant farmers. That brings to a close decades of wrangling over one of the country’s biggest estates. The fact that a sitting president can be stripped of land is a hopeful sign that the separation of powers enshrined in the constitution is being honoured.
The Aquino government has also taken steps to restore rice self-sufficiency after the country was forced to import a fifth of its needs in 2008. It has established public-private partnerships to build the roads, railways and power stations that have failed to keep pace with an exploding population. Progress has been slow, but the legal regime is considered solid. Many economists are predicting a private investment boom, predicated on favourable demographics – half of Filipinos are under 25 – and the healthiest banking system in south-east Asia.
Reputations are hard to shake. For many, the Philippines remains a basket case. But that view lags behind reality. In 2010, the economy grew at 7.6 per cent – faster than Indonesia, Asia’s investment darling. Growth has slowed, but it has cleared 4-5 per cent every year since 2006, apart from in post-Lehman 2009.
Markets have not been oblivious. Last year, the Philippines stock market was the world’s seventh-best performing. In the year to date, the Philippine exchange is up more than 20 per cent, among the world’s top 10 performers.
The Philippines may still be the llama of south-east Asia. But, for the moment at least, the llama has broken into a trot.
Triumph
I knew I might get called to sing. So I rehearsed a bit the night before and in the morning. It didn't seem like it was going to be any ordinary birthday party anyway. My aunt, a voice teacher herself, was celebrating her birthday. And whenever she has any occasion, there will always be singing.
The party itself was hosted by a very wealthy self-made man, also a student of my aunt & uncle. He is so wealthy he actually has a separate 'music hall cum entertainment area' in his huge home, with a grand piano at one end. Wonderful venue, actually.
The affair started with reciting and singing the Three O'Clock Habit, the devotion to the Divine Mercy. And the entire devotion includes a repetitive verse sang for 50x (based on the Holy Rosary). Then the singing started. My aunt introduced it as a recital of her students.
One by one, in varying degrees of talent and nervousness and confidence, the students, almost all female, sang. And what I thought would have been a boring senior citizen's activity turned out to be most enjoyable, a gathering among people like me. We enjoy singing. Though we all know we will probably never be paid for it. But we believe in honing what little talent we have so we can sing better.
Students as young as 16yo, to as old as 72yo, sang, conquering their fears of performing. Yes, with a few missteps and missed notes or lyrics. But the sheer joy of going beyond the comfort zone of bathroom singing was enough to send waves of mirth in the place.
But even as I enjoyed and became inspired by them, my own heart started to beat faster. Would I be called? It seems inappropriate because this is her student's recital. This is their moment. But the anxiety started to mount anyway.
Finally, when the students were done, my aunt said that it was time for guests to sing. Gulp. Here it comes. And after the first name, she looked at me and announced that her nephew was going to sing.
It's all about just conquering that fear. Of being able to perform even as your heart was pumping crazy inside that chest cavity of yours. It's really about 'just doing it'. And I did. And that was triumph in itself.
I sang twice. And what made my performance 'special' was that I sang Filipino translations of two beloved classic-crossovers (Nella Fantasia and Con Te Partiro), translations I made myself. It bowled them over. They sat there amazed that I actually translated these myself.
Yes, there were heaps of praise after. On both the singing and the translating. I knew that wasn't me at my best, but I conquered myself anyway. And the audience appreciated it.
A very appreciative guest sent me a message "U belong to d stage and u made d stage ur world..."
Enough for me to know that sometimes, it is only our own shadow that blocks the light.
- Posted using BlogPress from my iPad
The party itself was hosted by a very wealthy self-made man, also a student of my aunt & uncle. He is so wealthy he actually has a separate 'music hall cum entertainment area' in his huge home, with a grand piano at one end. Wonderful venue, actually.
The affair started with reciting and singing the Three O'Clock Habit, the devotion to the Divine Mercy. And the entire devotion includes a repetitive verse sang for 50x (based on the Holy Rosary). Then the singing started. My aunt introduced it as a recital of her students.
One by one, in varying degrees of talent and nervousness and confidence, the students, almost all female, sang. And what I thought would have been a boring senior citizen's activity turned out to be most enjoyable, a gathering among people like me. We enjoy singing. Though we all know we will probably never be paid for it. But we believe in honing what little talent we have so we can sing better.
Students as young as 16yo, to as old as 72yo, sang, conquering their fears of performing. Yes, with a few missteps and missed notes or lyrics. But the sheer joy of going beyond the comfort zone of bathroom singing was enough to send waves of mirth in the place.
But even as I enjoyed and became inspired by them, my own heart started to beat faster. Would I be called? It seems inappropriate because this is her student's recital. This is their moment. But the anxiety started to mount anyway.
Finally, when the students were done, my aunt said that it was time for guests to sing. Gulp. Here it comes. And after the first name, she looked at me and announced that her nephew was going to sing.
It's all about just conquering that fear. Of being able to perform even as your heart was pumping crazy inside that chest cavity of yours. It's really about 'just doing it'. And I did. And that was triumph in itself.
I sang twice. And what made my performance 'special' was that I sang Filipino translations of two beloved classic-crossovers (Nella Fantasia and Con Te Partiro), translations I made myself. It bowled them over. They sat there amazed that I actually translated these myself.
Yes, there were heaps of praise after. On both the singing and the translating. I knew that wasn't me at my best, but I conquered myself anyway. And the audience appreciated it.
A very appreciative guest sent me a message "U belong to d stage and u made d stage ur world..."
Enough for me to know that sometimes, it is only our own shadow that blocks the light.
- Posted using BlogPress from my iPad
Saturday, May 5, 2012
Carlito 8
"Babe, how was your day?" tanong ni Carlito sa kanya habang kumakain sila sa KFC.
Ganun naman ang lagi nilang paguusap. Ngunit di niya alam kung bakit parang abala siya sa pagsagot sa simpleng tanong.
"Ahhm. Ok naman, babe. Galing client lang. Pagod lang." habang kumukuha ng isang parte ng fried chicken mula sa bucket. Parang wala lang ang gusto niyang iparating sa partner. Ordinaryong araw lang.
Totoo naman na nagsimula ang Biyernes na yun na ordinaryo lang. Mula sa bahay, dumiretso siya sa opisina ng client niya, yung una niyang bibisitahin. Maganda ang kinalabasan ng call na yun. Nakausap na rin niya ang mga purchasing at mukha namang interesado.
Yung pangalawang client naman ang pupuntahan niya. Bagong referral. Excited siya at mukhang gustong kumuha.
"Good morning, ma'am. I have an appointment with Mr. Garcia. Nag-usap na po kami sa phone last week." magalang niyang pinaalam sa sekretarya ng maliit na opisina. Napansin niyang bago ang mga gamit. Bagong lipat siguro. Di nabanggit ng kanyang kliyente na bagong opisina lang eto.
Tumayo si sekretarya at pumasok sa loob ng silid. At madali ring lumabas. "This way..." at tinuro papasok ng silid.
Bagong lipat nga. May kahon pa ng gamit sa isang tabi. Maski ang mga dekorasyon ay nakabalot pa.
Nasa telepono pa si Mr. Garcia, nakaupo at nakatalikod sa kanya.
"Yes, Ma. Ill take care of that. Dad told me about the deal. Will you please relax?" matining ang boses niya. At ang tono niya ay naiinis sa kausap.
Humarap si Mr. Garcia. Tumayo at binaba ang telepono. "You must be Lucas Guzman." Inabot para makipagkamayan. "Glad you can come. Have a seat."
Umupo si Luc sa tabing silya na may plastic cover pa. Maluntong ang tunog ng plastic na naupuan.
"Sorry. As you can see, kalilipat pa lang namin."
Dun pa lang natignan si Mr. Garcia. Bata pa. At gwapo. Chinese mestizo ang itsura. Singkit. At mukhang madalas mag-gym. Mayaman at mayabang ang asta. At ang ganda mag-Ingles. Parang elitista ang dating. Sa mga term nga ng bading na kaibigan, makalaglag panty.
"Salamat po sa panahon. Nabanggit nga po ni Ma'am Beth na naghahanap kayo ng copier for leasing arrangement. Mayroon po kaming ganyan." Sanay na sanay naman na siyang nagpepresent sa client. Bakit ba parang kabado siya dito kay Mr. Garcia?
"Yes, naghahanap ako ng lease lang. Ayoko ng bumili ng copier. "
"Yes, sir. We have that. We carry different brands but I recommend heavy duty copiers like Sharp. No maintenance costs po, Mr. Garcia" dahan-dahang nawawala ang kaba. At nararamdaman na niya na kinikilig siya sa gwapong client.
"Hmm. Sige, but youll have to submit a formal proposal. And call me Roger." sabay ngiti.
"Yes, Sir Roger. I'll just ask maybe yung secretary niyo po about the volumes of photocopying na ginagawa niyo dito."
"Sure. Tallk to my secretary, Gigi. Baka siya rin ang magrefer sa iyo kung sino dapat kausapin." sagot naman ni Roger.
"Sige Sir. Di ko na muna kayo aabalahin. Ill just talk to Ma'am Gigi po sa labas."
"Walang problema. Tara, i-endorse kita." at lumabas ng kwarto si Roger. Kinausap ng bahagya si Gigi na nakaupo. Tumuwad upang magkarinigan sila. Dun niya napansin ang malaking katawan, puwet at hita ni Roger. Tangina, ang sexy.
Lumabas siya ng opisina ni Roger na nakangiti. Maaga pa. Kaya pa niyang magsingit ng workout sa gym. At dun siya tumuloy.
Patay na oras talaga ang pananghalian sa gym. Walang tao. Mabilis siyang nakatapos ng kanyang chest routine. At habang nagbubuhat siya, nasa utak pa rin niya ang mukha at katawan ni Sir Roger.
Nagpalit siya sa locker room na halos walang tao. At habang nagtatanggal siya ng kanyang shorts, dumaan ang isang lalaking nakatapis na at patungo sa wet areas. Napalingon siya dahil sa ganda ng katawan. At napansin niya ang panandaliang pagsulyap sa kanya.
Hmmm. Bagong mukha. Dayo. Ayun ang biglang naglaro sa isipan ni Lucas. At sa tingin pa lang ay alam na niya na game ang mokong.
Naramdaman na naman niya ang pamilyar na kabog ng dibdib, ang tawag ng laman. Ilang buwan niyang di nararamdaman eto. Masaya naman kasi ang buhay na niya. Wala naman siyang marereklamo sa kanilang sex. Wild nga minsan. Ngunit, ba't ganun? Satisfied man siya ay natutukso pa rin siya. Tinatawag pa rin siya ng laman.
Nakatapis na siya ng tuwalya at pumasok sa mga showers. Walang ibang tao. Marahil at nasa steam o sauna na yung dayo kanina. Nagumpisa siyang magshower. Malamig ang tubig. Parang pinababa ang temperatura ng kanyang katawan. Nag-aagaw ang damdamin. Naiisip niya si Carlito, ang mahal niya. Ngunit ang may pagkakataon ay naghihintay sa loob ng sauna.
At mula ng panahon na iyon, para na siyang robot. Automatic. Hindi nag-iisip. Tinigil ang pagshower at pumasok sa loob ng steam room. Natagpuan dun ang dayo, nasa isang sulok. Nakatingin sa kanya.
Hindi siya naupo. Nanatili siyang nakatayo sa tabi ng pintuan. Parang guwardiya. Mga ilang sandali pa lang ay lumapit sa kanya si dayo. Tumayo sa harap niya. Tinitigan siya. Dinukot ang kanyang ari mula sa loob ng kanyang tapis. Wala siyang magawa. Wala siyang ginawa.
Hinimas ng hinimas ang kanyang matigas ng titi. Hindi niya tintignan. Nakatingin siya sa pinto, sa labas ng glass. Hindi nag-iisip. Para lang isang panaginip. Isang porn movie sa kanyang koleksiyon.
"Bantayan mo." bulong sa kanya.
At niluhuran siya. Tuluyang sinubo ang kanyang kalalakihan. Nakakapit siya sa mga dingding ng steam room. Kabog ng dibdib malakas. Mainit ang kapaligiran. Ngunit lahat ng iyan ay bale wala sa husay ng dila, ng bibig, sa pagtsupa ng dayo. Palitan ang pagtsupa at pagbayo. Nang tignan niya sa baba, nakita niyang sarap na sarap sa pagtsupa ang dayo. At nakatanggal na ang tuwalya. Nagbabati na rin ng sarili.
"Shit." yun ang lumabas sa bibig niya. Ngunit ang libog ay umaapaw na. Palapit na. Gusto niyang matapos na. Makaramdam ng isang masarap ng pagputok.
"Malapit na ako." bulong niya sa nakaluhod. Mas lalong pinagbutihan ang pagsubo, pagdila. Diniinan ang pagbayo.
Pilit niyang nilalayo ang kanyang ari upang magpaputok sa labas. Ayaw ng isa. Di pumapayag. Tuloy ang pagsubo. Hanggang di na niya makayang pigilan. At nilabasan siya sa loob ng bibig ng dayo.
Putok ng putok. Nararamdaman niyang tamod na nagaapaw. Ngunit lahat iyon ay linunok ng dayo. Sinipsip ng husto hanggang masakit na. At tinanggal na niya ang pagkapit, ang pagsubo.
Napansin niyang nilabasan na rin ang isa. Bilis niyang kinuha ang tuwalya at nagbalot. Dumiretso sa shower. Nasalubong ang isang locker attendant na may hinala sa mata. Dinedma na lang niya. Nagmadali siyang magbihis. At habang nag-aayos ng buhok, lumabas na ang dayo. Walang pansinan. Malinis ang gawa.
Ordinaryong araw lamang nga ba? tanong ng konsensiya niya sa kanya. Wala naman akong ginawa. Di ko naman hinawakan man yung isa. Wala namang makaka-alam. Malinis ang gawa.
"Babe, watch tayo movie?" tanong niya kay Carlito.
"Akala ko sa house lang tayo?" may halong inis sa boses.
"Sayang naman babe, nandito na tayo."
At tinapos niya ang manok nasa harap niya. Ordinaryong araw lamang sa buhay ni Lucas.
- Posted using BlogPress from my iPad
Ganun naman ang lagi nilang paguusap. Ngunit di niya alam kung bakit parang abala siya sa pagsagot sa simpleng tanong.
"Ahhm. Ok naman, babe. Galing client lang. Pagod lang." habang kumukuha ng isang parte ng fried chicken mula sa bucket. Parang wala lang ang gusto niyang iparating sa partner. Ordinaryong araw lang.
Totoo naman na nagsimula ang Biyernes na yun na ordinaryo lang. Mula sa bahay, dumiretso siya sa opisina ng client niya, yung una niyang bibisitahin. Maganda ang kinalabasan ng call na yun. Nakausap na rin niya ang mga purchasing at mukha namang interesado.
Yung pangalawang client naman ang pupuntahan niya. Bagong referral. Excited siya at mukhang gustong kumuha.
"Good morning, ma'am. I have an appointment with Mr. Garcia. Nag-usap na po kami sa phone last week." magalang niyang pinaalam sa sekretarya ng maliit na opisina. Napansin niyang bago ang mga gamit. Bagong lipat siguro. Di nabanggit ng kanyang kliyente na bagong opisina lang eto.
Tumayo si sekretarya at pumasok sa loob ng silid. At madali ring lumabas. "This way..." at tinuro papasok ng silid.
Bagong lipat nga. May kahon pa ng gamit sa isang tabi. Maski ang mga dekorasyon ay nakabalot pa.
Nasa telepono pa si Mr. Garcia, nakaupo at nakatalikod sa kanya.
"Yes, Ma. Ill take care of that. Dad told me about the deal. Will you please relax?" matining ang boses niya. At ang tono niya ay naiinis sa kausap.
Humarap si Mr. Garcia. Tumayo at binaba ang telepono. "You must be Lucas Guzman." Inabot para makipagkamayan. "Glad you can come. Have a seat."
Umupo si Luc sa tabing silya na may plastic cover pa. Maluntong ang tunog ng plastic na naupuan.
"Sorry. As you can see, kalilipat pa lang namin."
Dun pa lang natignan si Mr. Garcia. Bata pa. At gwapo. Chinese mestizo ang itsura. Singkit. At mukhang madalas mag-gym. Mayaman at mayabang ang asta. At ang ganda mag-Ingles. Parang elitista ang dating. Sa mga term nga ng bading na kaibigan, makalaglag panty.
"Salamat po sa panahon. Nabanggit nga po ni Ma'am Beth na naghahanap kayo ng copier for leasing arrangement. Mayroon po kaming ganyan." Sanay na sanay naman na siyang nagpepresent sa client. Bakit ba parang kabado siya dito kay Mr. Garcia?
"Yes, naghahanap ako ng lease lang. Ayoko ng bumili ng copier. "
"Yes, sir. We have that. We carry different brands but I recommend heavy duty copiers like Sharp. No maintenance costs po, Mr. Garcia" dahan-dahang nawawala ang kaba. At nararamdaman na niya na kinikilig siya sa gwapong client.
"Hmm. Sige, but youll have to submit a formal proposal. And call me Roger." sabay ngiti.
"Yes, Sir Roger. I'll just ask maybe yung secretary niyo po about the volumes of photocopying na ginagawa niyo dito."
"Sure. Tallk to my secretary, Gigi. Baka siya rin ang magrefer sa iyo kung sino dapat kausapin." sagot naman ni Roger.
"Sige Sir. Di ko na muna kayo aabalahin. Ill just talk to Ma'am Gigi po sa labas."
"Walang problema. Tara, i-endorse kita." at lumabas ng kwarto si Roger. Kinausap ng bahagya si Gigi na nakaupo. Tumuwad upang magkarinigan sila. Dun niya napansin ang malaking katawan, puwet at hita ni Roger. Tangina, ang sexy.
Lumabas siya ng opisina ni Roger na nakangiti. Maaga pa. Kaya pa niyang magsingit ng workout sa gym. At dun siya tumuloy.
Patay na oras talaga ang pananghalian sa gym. Walang tao. Mabilis siyang nakatapos ng kanyang chest routine. At habang nagbubuhat siya, nasa utak pa rin niya ang mukha at katawan ni Sir Roger.
Nagpalit siya sa locker room na halos walang tao. At habang nagtatanggal siya ng kanyang shorts, dumaan ang isang lalaking nakatapis na at patungo sa wet areas. Napalingon siya dahil sa ganda ng katawan. At napansin niya ang panandaliang pagsulyap sa kanya.
Hmmm. Bagong mukha. Dayo. Ayun ang biglang naglaro sa isipan ni Lucas. At sa tingin pa lang ay alam na niya na game ang mokong.
Naramdaman na naman niya ang pamilyar na kabog ng dibdib, ang tawag ng laman. Ilang buwan niyang di nararamdaman eto. Masaya naman kasi ang buhay na niya. Wala naman siyang marereklamo sa kanilang sex. Wild nga minsan. Ngunit, ba't ganun? Satisfied man siya ay natutukso pa rin siya. Tinatawag pa rin siya ng laman.
Nakatapis na siya ng tuwalya at pumasok sa mga showers. Walang ibang tao. Marahil at nasa steam o sauna na yung dayo kanina. Nagumpisa siyang magshower. Malamig ang tubig. Parang pinababa ang temperatura ng kanyang katawan. Nag-aagaw ang damdamin. Naiisip niya si Carlito, ang mahal niya. Ngunit ang may pagkakataon ay naghihintay sa loob ng sauna.
At mula ng panahon na iyon, para na siyang robot. Automatic. Hindi nag-iisip. Tinigil ang pagshower at pumasok sa loob ng steam room. Natagpuan dun ang dayo, nasa isang sulok. Nakatingin sa kanya.
Hindi siya naupo. Nanatili siyang nakatayo sa tabi ng pintuan. Parang guwardiya. Mga ilang sandali pa lang ay lumapit sa kanya si dayo. Tumayo sa harap niya. Tinitigan siya. Dinukot ang kanyang ari mula sa loob ng kanyang tapis. Wala siyang magawa. Wala siyang ginawa.
Hinimas ng hinimas ang kanyang matigas ng titi. Hindi niya tintignan. Nakatingin siya sa pinto, sa labas ng glass. Hindi nag-iisip. Para lang isang panaginip. Isang porn movie sa kanyang koleksiyon.
"Bantayan mo." bulong sa kanya.
At niluhuran siya. Tuluyang sinubo ang kanyang kalalakihan. Nakakapit siya sa mga dingding ng steam room. Kabog ng dibdib malakas. Mainit ang kapaligiran. Ngunit lahat ng iyan ay bale wala sa husay ng dila, ng bibig, sa pagtsupa ng dayo. Palitan ang pagtsupa at pagbayo. Nang tignan niya sa baba, nakita niyang sarap na sarap sa pagtsupa ang dayo. At nakatanggal na ang tuwalya. Nagbabati na rin ng sarili.
"Shit." yun ang lumabas sa bibig niya. Ngunit ang libog ay umaapaw na. Palapit na. Gusto niyang matapos na. Makaramdam ng isang masarap ng pagputok.
"Malapit na ako." bulong niya sa nakaluhod. Mas lalong pinagbutihan ang pagsubo, pagdila. Diniinan ang pagbayo.
Pilit niyang nilalayo ang kanyang ari upang magpaputok sa labas. Ayaw ng isa. Di pumapayag. Tuloy ang pagsubo. Hanggang di na niya makayang pigilan. At nilabasan siya sa loob ng bibig ng dayo.
Putok ng putok. Nararamdaman niyang tamod na nagaapaw. Ngunit lahat iyon ay linunok ng dayo. Sinipsip ng husto hanggang masakit na. At tinanggal na niya ang pagkapit, ang pagsubo.
Napansin niyang nilabasan na rin ang isa. Bilis niyang kinuha ang tuwalya at nagbalot. Dumiretso sa shower. Nasalubong ang isang locker attendant na may hinala sa mata. Dinedma na lang niya. Nagmadali siyang magbihis. At habang nag-aayos ng buhok, lumabas na ang dayo. Walang pansinan. Malinis ang gawa.
Ordinaryong araw lamang nga ba? tanong ng konsensiya niya sa kanya. Wala naman akong ginawa. Di ko naman hinawakan man yung isa. Wala namang makaka-alam. Malinis ang gawa.
"Babe, watch tayo movie?" tanong niya kay Carlito.
"Akala ko sa house lang tayo?" may halong inis sa boses.
"Sayang naman babe, nandito na tayo."
At tinapos niya ang manok nasa harap niya. Ordinaryong araw lamang sa buhay ni Lucas.
- Posted using BlogPress from my iPad
Friday, May 4, 2012
IJ Case 18: Ace Water Spa
I've been searching for a swimming pool to call home.
I believe firmly in the calorie-burning potential of swimming as exercise. And I am not referring to penguin-style wading by the sidelines waiting for fish. LOL. It probably is the best exercise because it is quite difficult to learn well. Meaning being able to do laps across the pool.
Years back, I studied swimming at Amoranto. But I couldn't sustain that. There were too many people especially during summer. I was able to learn the basic freestyle, which was what I needed as an exercise.
I'm still able to swim freestyle but with so much effort. It really is difficult for me to get it right. The mastery of coordination of breathing, paddling and leg movement. Hay. But I can't ignore swimming if I wanted to maintain my fitness level and burn calories. There is no impact on my knees, my back, unlike running, and even stationary biking.
So I go back to looking for the pool for me: decent length, good for lapping, preferably indoor, a bit more exclusive so one could be spared skin disease (though that is not a guarantee),
I've heard about Ace Hydromassage years ago. But I was never attracted to its DIY massage (do it yourself, hehe). But I decided to check it out again when I found out it does have a lap pool and they opened a branch in Pasig (nearer my residence). I visited on a public holiday. And it seemed like pandemonium out there. (Visitors can view the entire facility just like an aquarium. So open!)
I finally had the chance to try the facilities yesterday. They are strict about swimming attire. Speedoes please. And no underwear under that! And the swim caps for everybody. And all these rules are laminated and plastered all over the complex. The place itself is huge. And despite the P550 price tag, there were a lot of people. They even offer buffet lunch and dinner (separate price, of course).
The place is very clean and sanitized.. It smells so chlorinated. And very orderly, too. Towels go in the rack (you don't go around with your towel wrapped around you). And swim caps everytime you dip in the pool (Ah yeah, I mentioned that previously. hehe)
Hada potential: Low to very low. There are attendants and lifeguards everywhere. And the pools are for everybody's viewing pleasure. Even the locker areas is one open space. No hidden areas or dark corners. LOL
But one gets a nice view of bulges and from time to time, even really buff bodies and pretty faces. Don't get your hopes up, though. I just bet you'll see more 'regular people': kids, ladies in their athletic looking swimwear and potbellies. :-)
But if you are into DIY massage, try it. And the pools are indoor, temperature-controlled. Perfect for all-weather swimming.
image source: http://shinikiztah-blogyblog.blogspot.com/2011/02/ace-water-spa-water-massage-experience.html
image source: http://www.tumblr.com/tagged/ace-water-spa
- Posted using BlogPress from my iPad
I believe firmly in the calorie-burning potential of swimming as exercise. And I am not referring to penguin-style wading by the sidelines waiting for fish. LOL. It probably is the best exercise because it is quite difficult to learn well. Meaning being able to do laps across the pool.
Years back, I studied swimming at Amoranto. But I couldn't sustain that. There were too many people especially during summer. I was able to learn the basic freestyle, which was what I needed as an exercise.
I'm still able to swim freestyle but with so much effort. It really is difficult for me to get it right. The mastery of coordination of breathing, paddling and leg movement. Hay. But I can't ignore swimming if I wanted to maintain my fitness level and burn calories. There is no impact on my knees, my back, unlike running, and even stationary biking.
So I go back to looking for the pool for me: decent length, good for lapping, preferably indoor, a bit more exclusive so one could be spared skin disease (though that is not a guarantee),
I've heard about Ace Hydromassage years ago. But I was never attracted to its DIY massage (do it yourself, hehe). But I decided to check it out again when I found out it does have a lap pool and they opened a branch in Pasig (nearer my residence). I visited on a public holiday. And it seemed like pandemonium out there. (Visitors can view the entire facility just like an aquarium. So open!)
I finally had the chance to try the facilities yesterday. They are strict about swimming attire. Speedoes please. And no underwear under that! And the swim caps for everybody. And all these rules are laminated and plastered all over the complex. The place itself is huge. And despite the P550 price tag, there were a lot of people. They even offer buffet lunch and dinner (separate price, of course).
The place is very clean and sanitized.. It smells so chlorinated. And very orderly, too. Towels go in the rack (you don't go around with your towel wrapped around you). And swim caps everytime you dip in the pool (Ah yeah, I mentioned that previously. hehe)
Hada potential: Low to very low. There are attendants and lifeguards everywhere. And the pools are for everybody's viewing pleasure. Even the locker areas is one open space. No hidden areas or dark corners. LOL
But one gets a nice view of bulges and from time to time, even really buff bodies and pretty faces. Don't get your hopes up, though. I just bet you'll see more 'regular people': kids, ladies in their athletic looking swimwear and potbellies. :-)
But if you are into DIY massage, try it. And the pools are indoor, temperature-controlled. Perfect for all-weather swimming.
image source: http://shinikiztah-blogyblog.blogspot.com/2011/02/ace-water-spa-water-massage-experience.html
image source: http://www.tumblr.com/tagged/ace-water-spa
- Posted using BlogPress from my iPad
Wednesday, May 2, 2012
Carlito 7
Kasama niyang naglunch ang kanyang matalik na kaibigan sa opisina, si Tere. Dala-dala ang kanilang mga baon sa isang tabi ng food court.
"Wow, bongga. Ang cute niya!" tumili ang fag hag habang tinitignan ang picture sa cellphone ni Lucas.
"Shhhh. Gaga. Manahimik. Cute no?"
"Swerte mo naman! Pa-share naman" tinukso siya ni Tere.
"Anong 'kala mo kay Carlito, libro? Bag? Tse!" at nagtawanan ang dalawa, para lang mga haiskul. At biglang tumingin kung may nakarinig sa kanila.
Si Tere lang ang nakaka-alam sa kanya sa opisina. Mabuti na lang nga na may isang Tere. Kung wala siya, siguro nabaliw na si Lucas sa pagtatago sa opisina. Si Tere ang sekretarya ng kanilang boss. At dahil sa madalas niyang makapag-meeting sa opisina, dun nag-umpisang naging close sila.
Ngunit kamakailan lang nung nagsabi siya kay Tere. Nabuking kasi siya dahil sa isang makulit na nakilala sa online chatroom. Si Tere ang nakasagot ng tawag. Di na niya maiwasan nung tanungin siya ni Tere ng harapan, dahil pinpeste siya nung caller. Alam naman niyang mapagkatitiwalaan niya siya. Kaya binuo na niya ang kuwento para lamang sa kanya.
Di pa niya kayang magladlad. Sa totoo lang, di niya alam kung kailangan pa. Maganda ang takbo ng career niya. Ginawa siyang team leader ng mga ahente sa Quezon City. Tuwang-tuwa ang mga kliyente niya sa kaniya. Si boss naman, talagang pinagkakatiwalaan siya sa maraming bagay.
Naiinis lang siya sa mga tanong kung kailan siya kakasal. Siguro pinagsususpetyahan na rin siya ng mga tsismoso at tsismosa dun, lalo na sa ibang departments. Kasi, magandang lalaki naman siya. At magaling sa trabaho. Alam niyang mayroong nagkaka-crush sa kanyang mga babae. Dati nga, tinutukso pa siya kay Tere. Kung alam lang nila!
Pero mainam na rin na naging close sila. Napagbabalingan ng mga tsismis ang kanilang pagkakaibigan, hindi ang kanyang kasarian.
"Balik na ako sa puwesto ko. Sana makilala ko minsan si Carlito!" nagpaaalam sa kanya si Tere. "Fina-follow ni Sir Von ang report mo dun sa isang call. Ano na raw ang nangyari." pahabol niya.
"Ay oo nga pala! Mamaya na pala kailangan yun!" nag-panic si Lucas. At dali-daling naglipit ng baunan.
Ayan kasi, puro Carlito ang laman ng utak niya. Tatlong buwan na rin sila. Pagkaraan nung unang beses nilang nagtalik, naging sila na rin agad. Hindi na nila pinatagal.
Masaya at may kulay ang buhay muli ni Lucas. Nakagawa na sila ng schedule ng pagkikita. Sabay silang umuuwi pag TTh. Kakain muna sa labas, kung saan mapapadaan na mall. Pero madalas, sa Galleria. Kung wala namang kailangan tapusin, minsan manunuod ng sine. Pagdating naman ng weekend, magkasama na sila mula Sabado. At matutulog siya sa apartment nila Carlito, minsan hanggang Lunes na yun.
Lumalabas rin sila kasama ang mga barkada ni Carlito. Masaya rin namang kasama ang mga bakla. At unti-unti na rin niyang napapakilala sa mga barkada niya. Ngunit na tatanim sa isipan niya yung komento ng isa sa kanila, si Roel.
"Kapatid, masaya ka na ba?" seryosong tanong ni Roel nung party kung saan dala niya si Carlito sa unang pagkakataon.
"Oo naman! Sweet siya at maalagain."
"Eh kasi para naman napakatahimik niya. Di man lamang nakikipagchikahan sa amin."
"Naninibago lang. Alam mo namang galing probinsiya rin siya. Hindi pa siya sanay makisalamuha sa mga taga-Manila. nakoko-conscious." yun ang depensa niya kay Carlito.
"Huwell, ikaw naman ang jowa, hindi kami. Pero masaya naman kami for you." sagot ni Roel.
Napansin nga niya mula nun na hindi na niya nakakasama sila Roel at ang iba pa nilang mga barkada. Masaya man kasama ang friends ni Carlito, na-miss rin niya ang tawanan at laitan ng barkada niya. Kasalanan na rin niya. Kasi alam niyang hindi talaga kumportable si Carlito sa kanila. Na-iingayan raw. At masyado raw malalandi. Kaya siya na rin ang umiiwas sa barkada.
Ngunit masaya ang samahan nila ni Carlito. At masarap ang lambingan. Sa piling ni Carlito lamang niyang nararamdaman ang sobrang nakakabaliw na pagtatalik. Ibang klase rin ang libog niya. Kaya naman, ang putukan di lamang isa o dalawa bawa't pagsasama.
Isang araw, bigla na lang binanggit ni Carlito kay Lucas. "I'm so happy now. Sana, pwede kitang ilagay sa isang kahon ng posporo para lagi kitang dala. Para mag nami-miss kita, bubuksan ko lang yung matchbox at sasaya na ako." lambing ni Carlito.
Napatawa si Lucas. Ang cute naman. Mahal na mahal siya ni Carlito.
Nagtatagpo rin naman pala. Masaya sa love life. Masaya sa career. Blooming, wika nga ng iba. Wag na sanang magulo pa ang buhay.
- Posted using BlogPress from my iPad
"Wow, bongga. Ang cute niya!" tumili ang fag hag habang tinitignan ang picture sa cellphone ni Lucas.
"Shhhh. Gaga. Manahimik. Cute no?"
"Swerte mo naman! Pa-share naman" tinukso siya ni Tere.
"Anong 'kala mo kay Carlito, libro? Bag? Tse!" at nagtawanan ang dalawa, para lang mga haiskul. At biglang tumingin kung may nakarinig sa kanila.
Si Tere lang ang nakaka-alam sa kanya sa opisina. Mabuti na lang nga na may isang Tere. Kung wala siya, siguro nabaliw na si Lucas sa pagtatago sa opisina. Si Tere ang sekretarya ng kanilang boss. At dahil sa madalas niyang makapag-meeting sa opisina, dun nag-umpisang naging close sila.
Ngunit kamakailan lang nung nagsabi siya kay Tere. Nabuking kasi siya dahil sa isang makulit na nakilala sa online chatroom. Si Tere ang nakasagot ng tawag. Di na niya maiwasan nung tanungin siya ni Tere ng harapan, dahil pinpeste siya nung caller. Alam naman niyang mapagkatitiwalaan niya siya. Kaya binuo na niya ang kuwento para lamang sa kanya.
Di pa niya kayang magladlad. Sa totoo lang, di niya alam kung kailangan pa. Maganda ang takbo ng career niya. Ginawa siyang team leader ng mga ahente sa Quezon City. Tuwang-tuwa ang mga kliyente niya sa kaniya. Si boss naman, talagang pinagkakatiwalaan siya sa maraming bagay.
Naiinis lang siya sa mga tanong kung kailan siya kakasal. Siguro pinagsususpetyahan na rin siya ng mga tsismoso at tsismosa dun, lalo na sa ibang departments. Kasi, magandang lalaki naman siya. At magaling sa trabaho. Alam niyang mayroong nagkaka-crush sa kanyang mga babae. Dati nga, tinutukso pa siya kay Tere. Kung alam lang nila!
Pero mainam na rin na naging close sila. Napagbabalingan ng mga tsismis ang kanilang pagkakaibigan, hindi ang kanyang kasarian.
"Balik na ako sa puwesto ko. Sana makilala ko minsan si Carlito!" nagpaaalam sa kanya si Tere. "Fina-follow ni Sir Von ang report mo dun sa isang call. Ano na raw ang nangyari." pahabol niya.
"Ay oo nga pala! Mamaya na pala kailangan yun!" nag-panic si Lucas. At dali-daling naglipit ng baunan.
Ayan kasi, puro Carlito ang laman ng utak niya. Tatlong buwan na rin sila. Pagkaraan nung unang beses nilang nagtalik, naging sila na rin agad. Hindi na nila pinatagal.
Masaya at may kulay ang buhay muli ni Lucas. Nakagawa na sila ng schedule ng pagkikita. Sabay silang umuuwi pag TTh. Kakain muna sa labas, kung saan mapapadaan na mall. Pero madalas, sa Galleria. Kung wala namang kailangan tapusin, minsan manunuod ng sine. Pagdating naman ng weekend, magkasama na sila mula Sabado. At matutulog siya sa apartment nila Carlito, minsan hanggang Lunes na yun.
Lumalabas rin sila kasama ang mga barkada ni Carlito. Masaya rin namang kasama ang mga bakla. At unti-unti na rin niyang napapakilala sa mga barkada niya. Ngunit na tatanim sa isipan niya yung komento ng isa sa kanila, si Roel.
"Kapatid, masaya ka na ba?" seryosong tanong ni Roel nung party kung saan dala niya si Carlito sa unang pagkakataon.
"Oo naman! Sweet siya at maalagain."
"Eh kasi para naman napakatahimik niya. Di man lamang nakikipagchikahan sa amin."
"Naninibago lang. Alam mo namang galing probinsiya rin siya. Hindi pa siya sanay makisalamuha sa mga taga-Manila. nakoko-conscious." yun ang depensa niya kay Carlito.
"Huwell, ikaw naman ang jowa, hindi kami. Pero masaya naman kami for you." sagot ni Roel.
Napansin nga niya mula nun na hindi na niya nakakasama sila Roel at ang iba pa nilang mga barkada. Masaya man kasama ang friends ni Carlito, na-miss rin niya ang tawanan at laitan ng barkada niya. Kasalanan na rin niya. Kasi alam niyang hindi talaga kumportable si Carlito sa kanila. Na-iingayan raw. At masyado raw malalandi. Kaya siya na rin ang umiiwas sa barkada.
Ngunit masaya ang samahan nila ni Carlito. At masarap ang lambingan. Sa piling ni Carlito lamang niyang nararamdaman ang sobrang nakakabaliw na pagtatalik. Ibang klase rin ang libog niya. Kaya naman, ang putukan di lamang isa o dalawa bawa't pagsasama.
Isang araw, bigla na lang binanggit ni Carlito kay Lucas. "I'm so happy now. Sana, pwede kitang ilagay sa isang kahon ng posporo para lagi kitang dala. Para mag nami-miss kita, bubuksan ko lang yung matchbox at sasaya na ako." lambing ni Carlito.
Napatawa si Lucas. Ang cute naman. Mahal na mahal siya ni Carlito.
Nagtatagpo rin naman pala. Masaya sa love life. Masaya sa career. Blooming, wika nga ng iba. Wag na sanang magulo pa ang buhay.
- Posted using BlogPress from my iPad
Subscribe to:
Posts (Atom)